Aardperen

Geen aardappelen maar aardperen. Ze bestaan écht!

Ik heb ze gekregen van een lieve vriendin en in mijn tuintje in de grond gestoken. Het zijn knolletjes die woekeren dat het een lieve lust is en verder geen omziens hoeven. Ideaal dus voor een tuinier van mijn kaliber.

Al snel verschenen de stengels boven de grond en ze bleven groeien tot ruim een meter à anderhalve meter.

Ik was wel benieuwd hoor, naar de knollen, maar het is wachten tot na de eerste vrieskou. Vanaf dan is het de hele winter oogsten “geblazen”. De knollen worden, bij mij althans, zo groot als een tennisbal.

Dan op zoek naar informatie en recepten.

Ik leerde dat de populaire naam Jeruzalem Artisjok is. Heeft niks met artisjokken te maken en nog minder met Jeruzalem.

Hoe vindingrijk is de fantasie van de biologen?

Ze zijn wel erg gezond. Er zitten fructanen in en biotine en calcium en ijzer en natrium en inuline. Dat moet wel gezond zijn want ik ken er niks van en het klinkt héél erg bio, dus gezond. Toch?

De mogelijke recepten zijn … onbeperkt. Rauw bij salades, gekookt, gebakken, gepureerd of in een gratin.

Oké. Goed idee. Gratin, het mag wat gezonder en goedkoper zijn. Tenslotte had ik die knollen maar op te delven.

Het ging vlot, de oogst en ik had al snel een halve emmer vol.

Wassen, schillen, weer wassen. Schijfjes snijden, stapelen, room ertussen en kaas, véél kaas en de oven in. 20 minuten, 200°C.

Een verrassend resultaat. Lekker, “ech” lekker.

Iedereen was het erover eens.

De klachten kwamen pas achteraf. Ik had zelf ook al gemerkt dat ik na twee dagen bijna geen stap meer kon zetten zonder “achterklap”. Ongelooflijk! En zeggen dat de aardpeer nog niet eens verre familie is van de ajuin.

Ajuin is – qua winderigheid – een goede tweede maar het goud gaat naar … die aardpeer.

Niet te geloven hoe lang onze broekspijpen luidruchtig hebben gewapperd. Gelukkig was de wintertemperatuur gestegen tot zo’n 15°C en konden we danig goed verluchten.

Ik heb ervan geweten, mijn zoon heeft ervan geweten, een paar vriendinnen die ik met gul gebaar een potje meegaf hebben ervan geweten, Marc (maar die is al meer vertrouwd met dit fenomeen) …

Alleen Liliane, de leverancier van de knollen, weet er niks van!

RaRa Politiepet???

Het heeft dan weer wat opzoekwerk gekost om het antwoord te vinden.

De knol bevat “drievoudige” suikers die niet door onze darm worden opgenomen.

Daar zijn er dus “bacteriën” voor nodig en die produceren gas, kooldioxide en dus … winderigheid.

Vandaar.

Dus als je van plan bent, na de pandemie, een “knal”fuif te organiseren? Ik lever de geluidseffecten. Goedkoop. Alleen goede ventilatie te voorzien.

Ik ben nu van plan om de knollen te koken en te pureren. Naar het schijnt zou dan het effect véél minder zijn. Maar dan vrees ik dat ik alleen proefkonijn zal moeten spelen. We zullen zien!

Hoe dan ook: de overschotten heb ik aan de kippen gegeven.

En die kippen wonen ook in de “Wind”straat.

Het heeft wat knallen gegeven in onze tuin en dat in de dagen rond de jaarwisseling.

Dus… beschuldig niet te vlug de jeugd uit de buurt voor het vermoeden van vuurwerkmisbruik en bommetjes.

Aardperen zijn veel milieuvriendelijker, veel goedkoper en veel veiliger.

Bij mijn weten is iedereen veilig in 2022 beland.

Voorlopig!

Groetjes vanuit mijn zieltje dat oprecht gelukkig is met dit stukje omdat weer eens een vergeten groente vanonder het stof is gehaald. Hoewel “vergeten” doe je de Jeruzalem Artisjok nooit meer,

vanuit mijn hartje dat blij is dat ik mijn vrienden/vriendinnen weer wat culinaire wijsheid heb bijgebracht – ik denk niet dat niemand dit product al kende –

en vanuit mijn buikje dat het experiment erg waardeerde, niet alleen voor de smaak en het culinaire maar ook voor de frisse wind, voor het open-deur gevoel dat het mocht teweegbrengen.

Michel de Montagne, een Frans humanistisch filosoof schreef reeds in de tweede helft van de zestiende eeuw:“zelfs op de koning zit op de troon op zijn gat!

Recente Reakties