De gebroken cirkel
In 2012 bracht regisseur Felix Van Groeningen de film “The Broken Circle Breakdown” uit. Een prachtfilm was het met een nominatie voor beste buitenlandse film op de Oscar-uitreiking van 2013. Hoofdrollen voor Veerle Baetens en Johan Heldenbergh, en als je de film nog niet zag: warm aanbevolen, al is het slot erg dramatisch en schokkend. Neem extra zakdoeken mee!
Buiten het prachtige verhaal, de verrukkelijke muziek en de prachtige acteerprestaties bleef mij vooral het gegeven van de troost bij.
Troost, gevonden en niet gevonden, oorzaak van genezing en vergeving, gevolg van drama en verlies.
Mooi.
“If I needed you, would you come to me, would you come to me, for to ease my pain? And if you needed me, I would come to you. I would swim the seas for to ease your pain!”
Prachtige tekst, voor mij de kern van de film.
Het milde troosten.
Wat hebben we daar een nood aan!
Het begint al vroeg in ons leven. Als het doorbreken van de tandjes erg pijn doet: een fopspeen, een tutter, een knuffelbeestje, een doekje, een zoentje van mama … troost.
Later: een pleister op een geschaafde knie, een kusje op een zere plek van mama of papa: moederkes of vaderkeszalf … troost!
Als tiener hebben we troost nodig bij het verlies van een liefde, voor LDVD … alleen krijgen tieners de troost dan van vrienden of vriendinnen. Wat weten de ouders daarvan?
En de volwassenen dan tenslotte, allemaal krijgen we onze tegenslagen, pijnen, verlies … te verduren, te verwerken. En we zoeken troost: op de schouders van vrienden en familie, bij de partner, in de drank … allemaal middelen om troost te vinden.
Dus het gegeven “troost” is wel uitdrukkelijk aanwezig in ons leven, willen of niet … en in ideale, of zeg maar normale omstandigheden, kan de omgeving zorgen voor troost. Maar helaas zijn er ook nog gevallen waar niemand in de buurt is voor troost en de troost misschien van de religie of vanuit je eigen wilskracht moet komen.
Moeilijk en pijnlijk!!!
Ook kinderen kunnen tegenslagen te verwerken krijgen, met veel verdriet om bijvoorbeeld een handicap, een ernstige ziekte of het verlies van een familielid dichtbij. En de troost die ze dan zoeken is erg nodig!
In Lommel bestaat nu een vereniging van dames die via kunstige handvaardigheden “droomdekentjes” fabriceren. Die dekentjes worden zonder kosten verstrekt op simpel verzoek.
Ik citeer:
“Het doel van “Droomdekentjes” is een gevoel van veiligheid en troost geven. Met het quiltje worden de kinderen afgeleid van hun pijn of verdriet. Je kan het overal mee naar toe nemen. Onder een droomdekentje kun je ‘s nachts en overdag, warmte, geborgenheid en troost vinden. Even wegdromen !”
Als dat niet mooi is.
Voor de mensen van dit initiatief doe ik vol bewondering mijn petje af. Ik had dikwijls in mijn leven zo’n dekentje nodig.
Proficiat! Bram Vermeulen heeft de woorden van dank zo mooi gedicht in zijn lied.
Speciaal voor de dames van het “Lapjeshuis”:
“Jij hebt een steen verlegd in een rivier op aarde!
Nu weet je dat je nooit zult zijn vergeten.
Jij leverde het bewijs van je bestaan.
Omdat door het verleggen van die éne steen de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan …”
“Www.lapjeshuis.eu” voor meer informatie.
Groetjes vanuit mijn zieltje vol bewondering voor de dames van dit mooie initiatief;
vanuit mijn hartje dat zo vaak troost heeft gevonden bij familie en vrienden maar graag over zo’n troostbrengend dekentje had beschikt;
vanuit mijn buikje dat eigenlijk weinig feeling heeft met troost, alleen met het bakje troost – goede koffie – liefst met een stukje gebak erbij op een zonnig terrasje, in leuk gezelschap.
Gedeelde smart is halve smart !!!
Ik vind het leuke dekentjes maar voel toch meer voor Bram Vermeulen om de steen, het probleem, aan te pakken en te verleggen om het water weer vrije doorgang te geven. Grtjes.
Idd Frans, zo is het hoor, maar de dames die de dekentjes produceren en gratis verdelen zijn echte helden op een vergeten vlak: troost brengen voor kinderen!
Erg belangrijk toch en daarom verdienen ze respect en waardering. En dat krijgen ze van me, voor de volle 100%!
Dank je voor je reactie!
En of ze mooi werk afleveren die dames. En elk dekentje is uniek en de keuze is groot.
Ja, bedankt Zjiet om het zo mooi te verwoorden. Hopelijk reageren lezers die een ziek kindje hebben of kennen hierop.
Dat hoop ik ook hoor. Wereldberoemd moeten ze worden die dames!
Absoluut een prachtig initiatief dat zeker met een goed hart is gedaan. De klein mannen zijn nog puur en moeten nog geen stenen verleggen. Ik heb hier een kleinzoon en hij heeft 2 knuffels sinds zijn geboorte, wordt straks 11 jaar, die nog overal mee naartoe moeten.
Troost is nodig op elke leeftijd Frans, zelfs op onze leeftijd, al is een dekentje misschien niet meer voldoende.
Beste Egidius,
ik ken alleen mijn ervaringen. Ze staan los van jouw schouderklopjes en knuffels voor het “lapjeshuis”.
Met de lappenmand heb ik enige ervaring.
Toen ik in het 1 ste studiejaar zat, stierf mijn één jaar jongere zus, door een behandelingsfout van de “huisarts”. Ze was mijn grootste maat, sister in crime.
Ik heb zo’n dekentje nooit gemist. Ik kende het ook niet zo. Zeker die mooie uitvoering niet.
Maar de verloren gelopen ouders, de “mama” die kapot was en geen raad meer wist. De papa die zijn job …
Ik miste toen de connectie met mijn ouders. Hun pijn was immens, de mijne zo mogelijk nog groter, ondanks de commentaar van ooms en tantes “dat een kind het allemaal nog niet zo begrijpt”.
Wat had ik aan een dekentje!…
Vanuit mijn hart en gekwetste ziel. Echte warmte en empathie moet men niet in een dekentje zoeken.
Troost komt uit en naar het hart van mensen en leven … Met enige ervaring kom ik nu tot dat besluit. Als kind was het niet te plaatsen, “kinderdood”, mijn zusje …
van harte
hugo
ps: ook hier toont het Egidius lied weer de realiteit
Beste Zjiet, na de prachtige film ‘The broken circle breakdown’ gezien te hebben, is dit lied nooit meer uit mijn gedachten geweest. Maar hoe jij het nu associeert met een volledig levenslijn… mooi gezien !! Iedereen heeft momenten in zijn leven waarbij die zeemzoete, slepende stem maar vooral die liefdevolle gevoelige tekst je raakt…. om stil bij te worden. vele groeten, Lucrèce
Ja Hugo, maar jij bent van gewapend beton. In onze tijd werd geen troost geboden: daar zorgde je zelf voor. Vandaar de korsten op onze zieltjes!
Nu zijn de tijden zachter, peperkoekiger. Nu hebben de kinderen wel nood aan dergelijke troost, vandaar mijn grote bewondering voor dit initiatief en voor de uitvoerende dames!
Hallo Lucrèce.
Ja, schoonheid in treurnis hè! But if you needed me, I would come to you, I would swim the seas just to ease your pain!!!
Prachtige film, prachtige muziek! Terechte Oscar-nominatie!
Daar kan je niet onbewogen bij blijven… of Hugo misschien wel: die is blijkbaar van beton! 🙂
Ik heb de film gezien, prachtige film. Maar de droomdekentjes van het Lapjeshuis mogen ook gezien worden. Ik weet hoeveel tijd en werk er in steekt om een dekentje te maken. Mooi initiatief van die dames om op die manier kinderen te kunnen troosten. Goed om dit door uw tekst onder de aandacht te brengen.
.
Dank je wel Lambert.
Troost kunnen we allemaal gebruiken, niet? Ook wij, als Neos fietsers want volgende week gaat de geplande driedaagse helaas niet door! We rekenen op jou om alsnog iets te verzinnen voor dit jaar hoor. Ik ben altijd bereid om te helpen!
Fijn om de feedback van jou te lezen!
Prachtige film. Meermaals gezien al was het in den beginne meer voor de tattoos van Veerle Baetens :). Nee nee, deze film geeft precies weer hoe een liefde ontstaat, vervolgd wordt en uiteindelijk eindigt in mineur. Al het goed, het mooie wordt overschaduwd door het verlies van een kind en de troost die niet gevonden (kan) wordt(en). Wat uiteindelijk resulteert in een zelfmoordpoging. Om nadien in coma het definitieve spuitje te krijgen en het tijdelijke voor het eeuwige te ruilen. Pakkend!
Om dan troost te vinden in de muziek, samen met de bandleden. Onbetaalbaar. En zo zal iedereen troost vinden, op zen eigen manier. Want uiteindelijk verlaten we allemaal deze globe waarop wij geboren zijn. Kiezen kan niet. Dat staat vast. Een gegeven.
If you needed me …. I will come to you. Lex
Mooie repliek Alex.
Dank je!
Idem dito kerel, idem dito!
Inderdaad Zjiet : prachtige film. Zo aangrijpend dat ik er nooit meer naar wil kijken.
Het lapjeshuis is inderdaad een zeer mooi initiatief.
Bedankt voor de info.
Groetjes
Theo
Dankjewel Theo.
En de film… tsja! Stukken beter dan die rommel die Hollywood naar hier stuurt.
Dat kunnen Amerikanen niet. En toch geen Oscar gekregen van USA.
Eigen volk eerst zeker???