VROUWVRIENDELIJK MANNENBASTILLON.

Lap, nu gaat wéér een mannen bastillon ter ziele, tenminste zo voel ik het. En het is raar dat deze kennis tot mij kwam op de recente begrafenisdienst van mijn moeder. Een waardige viering was het. De priester sprak in zijn homilie over de vrouwelijke kant van God, wat mij als “lauw-lauw” katholiek als een vloek overkwam. Vanuit mijn opvoeding hoor, niet vanuit mijn overtuiging want ik stem bij elke verkiezing bijna uitsluitend voor vrouwen. Ik meen namelijk dat de mannen er nu al lang genoeg een zootje van gemaakt hebben en dat de vrouwen nu maar de kans moeten grijpen en het beter doen, wat hen uiteindelijk zeker wel zal lukken.

Maar binnen de katholieke kerk? Ik moest even slikken. God de vader, mannelijk, de Zoon, ook mannelijk en de heilige Geest, als vermoedelijke bevruchter van Maria, ook meer dan mannelijk. Maar God als vrouw: het zou veel kunnen verklaren…

Hij/Zij heeft alles geschapen, gemaakt zeg maar. Maar waar heeft hij/zij de inspiratie gehaald? Uit eigen ervaring weet ik dat iets totaal nieuws verzinnen het moeilijkste is binnen een proces van creativiteit. Dus als iets goed is, houden zo. Kopieer en plak, om het in deze tijd te plaatsen.

Om dit gegeven te traceren neem ik één van de mooiste samenlevingsvormen van de schepping: de bijenkolonie !!!

Zou deze bijengemeenschap ook geschapen zijn naar het hemelse voorbeeld, paste,copy?

Mijn vader was imker, hij zou trots geweest zijn op deze theorie.

De laagste kaste van het bijenvolk: de werkbijen. Zij doen alles, zoals meestal bij de laagste kastes: bouwen, boodschappen doen, zorgen voor de kleintjes, de bazen verzorgen, kortom alles. En zij zijn vrouwelijk !!! Zoals in de hemel; de gewone dagdagelijkse engelen: engelbewaarders, modellen voor schilderijen, kerstversiering en beeldhouwwerken, etc … Vermoedelijk maken zij ook de rijstepap en wassen ze elke dag de gouden lepeltjes af. Jonge engeltjes lijken, zo moet ik toegeven, wel op jongetjes op de schilderijen, daardoor zijn de poeti’s uit barok en rococo dikwijls getooid met kleine piemeltjes. Maar bij nader inzien denk ik dat het geschilder van kinderpiemeltjes kwam op verzoek van de kerkelijke opdrachtgevers: waar het hart van vol is ….

Tienduizenden werkbijen zijn er binnen één volk, allemaal vrouwen.

Daartegenover staan hooguit een paar honderd mannelijke bijen: de darren, met een d, niet met een n.

Hun functie is tamelijk simpel: de koningin bevruchten!!! En dat is alles wat ze moeten doen voor hun kost en inwoning. Op een dag vonden ze de job van hun leven !!!

Maar éénmaal de job geklaard moeten ze maken dat ze weg komen, want ze zijn dan totaal overbodig. De werkmeisjes slachten de darren massaal af.

Lijkt wel wat op de toestand met onze politiekers: buiten wat gepoeha in verkiezingsperiodes totaal overbodige macho’s. Opruimen die klasse !!!

Doortrekken naar de hemelse hiërarchie dan : bovenaan staan de … aartsengelen. Hoeveel er zijn weet ik niet maar het zijn allemaal mannen:

Michaël, Gabriël, Rafaël en Uriël zijn de populairsten, tenminste binnen het katholicisme, de islamieten en de joden hebben er nog wel een paar.

Hun functie? Wat lectuur op google leert ons dat zij de hemelse legerscharen aanvoeren bijvoorbeeld in hun strijd tegen Lucifer, nota bene zelf een gevallen aartsengel! Of boodschappers van goed nieuws zoals destijds in Bethlehem, de uitvinders van de babyborrel zeg maar.

En terug bij de bijen staat er een koningin aan het hoofd! En in de hemel zou dat God de “vader” zijn, geassisteerd door zijn mannelijke zoon en de heilige geest die door voortplanting zijn mannelijkheid bewees !!!

Neen, ik geloof nu rotsvast in het nieuwe geslacht van God : VROUWELIJK !!!

En met nieuw bedoel ik niet transgenderig nieuw maar nieuw van perceptie.

En daar hebben de gelovigen ook nood aan: het verheerlijken van de vrouwelijke grootheid; denk maar aan Lourdes, Banneux, Scherpenheuvel …

En het “Onze Vader” gaat dus nu, sinds de dood van moeder: Onze Moeder, die in de Hemelen zijt, geheiligd zij Uw naam …”

In mijn geest klopt het plaatje nu volledig.

Dank U wel, meisjes !!!

Al wil ik als besluit Albert Camus citeren: “La seule excuse de Dieu c’est qu’il n’existe pas!”

En al ben ik, net als deze Franse filosoof, existentialistisch ingesteld meen ik toch dat “geluk een toestand is van minimale spijt”.

Groetjes vanuit mijn vrouwvriendelijke hartje, vanuit mijn existentieel zieltje en vanuit mijn buikje dat vreest dat er achter deze schrijverij meer gezocht zal worden dan mijn bedoeling was.

P.S.
Ter rechtzetting: Albert Camus, de Franse schrijver (1913/1960) zou dit citaat overgenomen hebben van een andere Franse schrijver, namelijk van Stendal, pseudoniem van Marie-Henri Beyle (1783/1842)