Sverige, tot slot ….

SVERIGE. EXIT.

’t Zit erop. De omstandigheden thuis hebben een voortijdig einde gemaakt aan deze fraaie studiereis. Geen geklaag van mijnentwege, ik ben blij dat ik terug kan naar waar ik nu het meest nodig ben. Ik heb het hier, ondanks alles, erg goed gehad en de rustige stilte van deze overweldigende natuur heeft mij erg deugd gedaan. Aan iedereen die hiervoor zorgde, mijn dank. Vooral aan Leo, met zijn infrastructuur, om mij mee te vragen als reisgezel, om zijn voortreffelijke kookkunst ondanks mijn restricties, zijn kennis van Zweden en het Zweeds, zijn technische vaardigheden, meestal van toepassing voor zijn eigen fiets, zijn ervaring in de vogelkunde, zijn vrienden van boven de Moerdijk, zijn kennisoverdracht. Dank je wel Leo. Oprecht respect !!!

Morgenavond zeilen we de mooie Oostzee over en kruisen Duitsland van Noord tot halfweg Zuid door. Ik hoop hier nog te komen. Niet als ornitholoog hoor, want hoe graag ik de vogels en vogeltjes ook zie, ik vind de discriminatie die de échte “vogelkenners” hebben er zwaar over. Zeg zelf: zou jij een mooie sierlijke zwaluw een boerenzwaluw noemen, simpel en alleen omdat ze gevorkte staart heeft ?

Of een valk, hoog in zijn magistrale vlucht, een slechtvalk noemen, misschien om een fout in een ver verleden van één van zijn voorouders ? Of een pestvogel, omdat zijn frou-frou naar achter wijst ? Of een kokmeeuw, simpel omdat hij in het voorjaar een koksmutsje draagt ? Of de knobbelzwaan, voor zijn boksersneus ? Of de zaagbek, omdat hij het wat beter kan uitleggen, de meerkoet om wat minder, de dodaars en de witgat om zijn kontje, de scholekster om zijn drankprobleem, de watersnip om zijn verkoudheid, de tureluur om zijn gekke bekken, de wespendief om zijn voorkeur voor insecten, …

Maar het ergst van al is, in mijn ogen, de discriminatie rond de … rode wouw. Voorwaar een prachtige roofvogel, maar hem nu van “rood” te beschuldigen, misschien om communistische invloeden van voorvaders, terwijl zijn mooie kleuren amper kunnen aanspraak maken op een CD&V christelijke democratische selectie van oranje, of hooguit een flauw SP-A socialistisch rood, dat is erover, ver erover.

Morgen gaan we terug. Van mijn hart zal een stukje hier blijven. Ik kom het wel eens terug ophalen …

Zjoetjes

PS: voor de geïnteresseerden, ik ben zo zwaar terug gekomen als ik vertrokken ben: 88.4 kg. Als mijn baard er straks afgaat: 88.3 kg. En dit schrijf ik volledig op het conto van mijn vriend Leo, want, al is zijn kennis van fietsbanden maar zo zo, koken kan hij als de beste.