CHENGDU
CHENGDU
Treuren om een verlies.
Kenners weten dat Chengdu een stad is in de Chinese provincie Sichuan, 10,5 miljoen inwoners en vooral gekend van de panda-reservaten.
Ik ben er nooit geweest, nog niet, maar “Chengdu” gaat nu al weken niet uit mijn hoofd.
Want voor mij is “Chengdu” de naam van één van de mooiste liedjes die ooit hoorde, van de Chinese zanger Zhao Lei, zeg maar dé Will Tura van China, maar dan véél jonger én mooier. Ga maar eens naar “You-Tube”: je zult het volmondig beamen.
Ik heb het liedje meegebracht van China, in mijn hoofd. Via Ma-Li-Ao, mijn Chinese vriend van Geel en dankzij Marc, mijn vriend en beste muzikant van België – hij heeft de partituur uitgeschreven voor me – , ben ik nu trotse bezitter van die partituur van dit fraaie stukje Chinese muziek.
Ik ben nu al een paar weken aan het oefenen om het te kunnen spelen, maar … niet gemakkelijk! Ligt voornamelijk aan mij hoor en aan het feit dat ik op té late leeftijd begonnen ben met het maken van muziek: de grootste flater van mijn leven.
Maar ik doe mijn best.
Tevergeefs. Het lukte niet … tot ik de vertaling van de Chinese tekst in handen kreeg en volledig “mee was” met de melancholie van de song.
En plots … lukte het wel. Ik kan het, redelijk goed, ik speel het nu, tot grote tevredenheid van mijn publiek dat alleen uit mezelf bestaat!
Zo mooi.
Als een zonsopgang boven de Noorse fjorden gezien door de voorruit van mijn vrachtwagen.
Als de kringen die de vleugelpunten van de aalscholver achterlaten op een rimpelloos wateroppervlak, alsof hij te zwaar is, te doorweekt, om voldoende hoogte te maken
Zo mooi.
Als de liefde.
Maar het liedje gaat over het gemis, de treurnis om een liefde die niet kon zijn.
Geloof me: daarin ben ik specialist, “been there, seen that!”
Want wat ik leerde is dat, hoe mooi liefde ook is, op het einde steeds pijn volgt. Niet meetbaar met medische toestellen, maar wezenlijk pijnlijk.
En of het einde van de liefde komt door echtscheiding, door het sterven van één van de partners of doodgewoon door het beëindigen van een relatie wegens … maakt niet uit: pijn is je deel.
En toch, toch blijf ik zoeken naar die éne, die prinses, die in mij haar prins op het witte paard ziet. Maar het is moeilijk en hoe ouder ik word hoe hoger de eisen en hoe vaster het besef dat ik misschien beter alleen kan blijven in dit leven. Past er op mijn potje nog wel een dekseltje? Tenslotte zal de bovenrand van mijn potje wel net zo beschadigd zijn als de rest.
Ik las er een boek over: “De Prins op het witte paard” van Mira Kirshenbaum.
Het is een leidraad om een beter, gezonder en gelukkiger leven te verkrijgen in de liefde. En hoewel het voor vrouwen geschreven is heb ik er veel uit geleerd, zo hoog gezeten bovenop mijn witte paard.
Mira concludeert voornamelijk dat er “Chemie” moet bestaan tussen twee mensen en zonder die chemie is elke relatie gedoemd om te mislukken.
Goed, chemie dus. Maar er zijn, alweer volgens Mira vijf soorten chemie waaraan moet worden voldaan om te kunnen spreken over een “goede relatie”.
Eerst: de chemie van ongedwongenheid en vertrouwelijkheid.
Rust, behaaglijkheid, verbondenheid en bij elkaar horen …
Tweede: de chemie van veiligheid.
Je moet je veilig voelen in je relatie, het gevoel dat je vrij kan ademen, zonder leugens. Je partner wil geen controle over jou, over alles, geen woede, de foutjes worden vergeven …
Derde: de chemie van plezier.
Het moet leuk zijn om samen te zijn, om plezier te hebben. Leuk zoals in “niet deprimerend”.
Vierde: de chemie van genegenheid en passie.
De lichamelijke genegenheid, knuffels, strelingen, kussen, sex …
Een sfeer van genegenheid door complimentjes, troetelnaampjes, plagerijtjes…
Vijfde: de chemie van respect.
Respect om wie je partner is, niet om wie hij/zij zou kunnen zijn. Nu!
En weer volgens Mira kan er geen goede relatie zijn als niet aan alle vijf deze “chemie” voorwaarden voldaan is. Je kunt niet gelukkig zijn in een relatie met een verkeerde partner zelfs al zou hij/zij zonder gebreken zijn. En de lat hoger of lager leggen brengt ook geen oplossingen. Tijdverspilling!
En als ze zeggen dat “liefde” een werkwoord is: problemen samen oplossen, water bij de wijn doen, elkaar leren accepteren zoals we zijn, werken aan je relatie … het werkt alleen als de “chemie” er is.
En met dit in het achterhoofd is het NOG moeilijker om een goede wederhelft te vinden, hoe groot het aanbod ook is tegenwoordig. Vroeger moest je zelf op onderzoek, op exploratie gaan.
Zeg maar: “kvraagetaan”zoals de “Fikxkes” het zongen.
Tegenwoordig zijn er datingsites zoals Tinder en relatiebureaus, legio.
Het volstaat om een profiel aan te maken, al dan niet verzonnen of overdreven en gelogen, en prompt komen tientallen “matches” op je af. Een bos waarvan je de bomen niet meer ziet. Begin dan maar de “chemie” te meten!
Trouwens, voor sites zoals Tinder heb je aardig wat talenkennis nodig. Nee ik bedoel niet het Engels “op zich”, maar computer-dating-taal!
Ik beken: ik ken er niks van. Ik heb beroep gedaan op een artikel in “de Morgen” en zelfs nu nog duizelen de verklaringen in mijn hoofd.
Ken je “Ghosting”? Dat is het gevoel dat je krijgt als een leuk contact dat je online had plotseling verdwijnt, alsof de andere kant dood is. Daarna kan de term “Zombieing” misschien gebruikt worden, als een “ghost” terug tot leven komt. “On read” ben je als je geen antwoord krijgt op je berichten en “Slide to DM”(=Direct Modus) is als je overrompeld wordt door berichten.
“Breadcrumbing” is dan weer het onschuldig brengen van interacties voor aandacht, zoals “liken”.“The Thirst Trap”zijn plagerijtjes waar de thirst staat voor een behoefte aan aandacht en “Kittenfishing” is dan weer bedrog, liegen over je leeftijd, je beroep, geen foto’s van jezelf, etc…
“Booty Call” is een vraag om seks, “Shippen” is een verzoek om goedkeuring van een relatie, “DTR” staat voor “Define The Relationship” .
“Deeplike”, “Cuffing Season”, “Cheating”, “Micro Cheating” …
Heb je het al opgegeven?
Ja hoor, “daten” is niet zo eenvoudig als je wel denkt. Want als je in dit taalbad gewenteld, gewogen en goed bevonden bent dan wacht je de finale:
“Benching”!!! Overgaan tot de ontmoeting.
Eindelijk.
Maar dan blijven nog de vijf “chemie” voorwaarden die je moet bestuderen.
Niet simpel.
En ik vraag me af of het simpele bouwvakkers fluittoontje (wiet-wieuw) of “kvaargetaan” van de Fixkes niet net zo succesvol kan zijn als die digitale woordenschat.
Ik voel me trouwens wat te oud (en te goed) voor deze computer hocus-pocus, misschien zelfs voor een relatie “tout court”.
Wiet-wieuw!!!
Wie weet!
Groetjes vanuit mijn zieltje in de modus “Thirst Trap”;
vanuit mijn hartje dat mooie dingen waardeert zoals – naast zonsopgangen en de vlucht van aalscholvers – mooie vrouwen, fijne gesprekken, gevoeligheden;
en vanuit mijn buikje dat hoopt dat de vele afgestorven vlinders in mij niet als een onverteerbare bal zullen achterblijven…
Wiet-wieuw!
Dames, kijk om … het kan zijn dat ik het was die floot!
Hey Zjiet, nog aan t vissen met je stokje, je koordje en je haak? Al bengelend in de prullebak of vuilbak of trash.. poubelle zal het wel niet zijn.. kijk ook eens in je Junk of hoe zeg je dat in ’t Nederlands?! Ergens hoog in de clouds blijft daar wellicht mijn eerste reactie van zondag middag hangen. T begon als volgt: ‘Zjiet wat is er in je pen gekropen?” De rest van de tekst kan ik niet terughalen..mijn memory is te klein.. Maar k weet heel goed hoe verrast ik was dat je met dit prachtig geschreven cursiefje zoveel van je ziel bloot gaf !! T was alsof ik een stukje van je leven zag passeren. K zag het als een voorfragment zoals in de cinema; een spotje van de film die in de komende weken in premiere gaat…. doe maar verder, ik luister met plezier!
Dank je Lucrèse, of zeg ik voortaan Crèce zoals ze thuis bij jou doen?
En wat dat “bloot” geven betreft, wel … ik denk dat ik met elk stukje een ietsje meer van mezelf vrijgeef. Dat is inherent aan het schrijven wat ik doe. In de eerste plaats moet ik zelf “geraakt” worden met de materie waarover ik ga schrijven en pas dan kan het gegeven wat borrelen en rijpen tot de “release”. Zo was het ook met “Chengdu” en misschien was de diepgang zo omdat één: China me erg nauw aan het hart ligt en omdat China nu zo onrechtvaardig behandeld wordt door de wereld en twee: de zoektocht naar de prinses een continue gegeven blijft.
Ik hoop inderdaad dat dit de “trailer” is van mijn toekomstverhaal!!!
Trouwens, ik heb in het verleden tamelijk veel geschreven over Zweden. Blader maar eens door de “Zjoetjes” uit het verleden.
Inderdaad beste Zjiet, selectief schrijven dat komt nooit goed en blijft niet duren, wat opborrelt moet eruit kunnen stomen !
Anders begin je niet aan zo’n cursiefjes… Dit is ook de essentie waardoor ze zo krachtig overkomen !
En van je Zweedse stories ga ik zeker proeven !.. groetjes Crèce
Zo Zjiet. Das heel wat. Dan pas zie je hoe schoonheid en liefde zo kort tegen verdriet en leed aanleunen. En dat gaat dan over seconden. Dat kan omslaan van de ene moment op de andere. Of hoe is leuk toch triest kan zijn en andersom. Bizar. Ondenkelijk, maar in ons mens zijn doodnormaal. Als dit dan weerslaat op de muziek. Dan wordt dat prachtig. Maar ook triest. Of hoe een prachtig lied, een ingrijpende tekst kan hebben. Maar daar draait de muziek rond he. De beste nummers hebben een betekenis, een mening, een recht van antwoord soms. Als je teksten in nummers beter gaat beoordelen of ontleden… Daar zitten zo veel verborgen boodschappen in. Massa’s. Strange? zeker niet. Elk nummer is geschreven vanuit een beleving, een doel, een missie, een gebeurtenis,… Zo is dat. E met het juiste deuntje wordt dit een hit! Een nummer 1! MA goed, ik volg je als je zegt dat je veel te laat met muziek begonnen bent, ik kan dit beamen. Als ik onze rakkers zo met de gitaar en de drum, alsook de elektronische piano bezig zie… Man man. Waarom ben ik daar nooit mee begonnen… Waarom niet? Ik weet het zelf niet maar de kriebels zijn er wel. Hoewel ik geen noot kan lezen, moet ik het van men gehoor hebben. De goesting om de basgitaar te gaan spelen is enorm. Nu mijn schoolgebeuren erop zit, komt er mss wat vrije tijd. Mss…. want de voetbal slorpt nog veel tijd op, als trainer, als delege. Ma goed. Uitstel is geen afstel zeker… maar ik word alleen maar ouder he.
Chemie! is nooit men sterkste vak geweest. 😉 desalniettemin wordt het als normaal beschouwd in een relatie. ik volg die Mira.
Er zijn basis dingen waaraan je voldoet. Maar je moet ze onderhouden. Gebeurd dat niet, dan bloedt het dood. Klopt wat ze zegt. En de 100 procent perfectie… Bestaat die? Daar geloof ik niet in. Ik ben ook nog van die tijd dat je moest jagen op een prooi. De zin: ik vraag het aan… zit nog zo vers in het geheugen. Zonder al dat internet gedoe in deze digitale wereld.
Ook daar zijn prachtige (Nederlandstalige) nummers op geschreven…Maar de tijd van fluiten op de chikies en avances maken om de harten te veroveren……. is voorbij. #me2
Ma goed. We kunnen er weinig aan veranderen…. We moeten mee, we worden erin geduwd. vita continuat!!
Bedankt om je ervaring weer te delen….. zo mooi…
Dag Alex.
Ik kan jou visie alleen maar beamen.
Maar over muziek moet ik nog zeggen dat ikzelf pas op mijn vierenveertigste begonnen ben.
Te laat, weliswaar, maar ik trek mijn plan. En mijn publiek (voornamelijk alleen ikzelf) is tevreden.
Het is DE hobby bij uitstek, geeft grote voldoening én rust. Bovendien is de hersenactiviteit die ervoor nodig is ideaal in de strijd tegen dementie.
Doen man, doen …