De gebroken cirkel

In 2012 bracht regisseur Felix Van Groeningen de film “The Broken Circle Breakdown” uit. Een prachtfilm was het met een nominatie voor beste buitenlandse film op de Oscar-uitreiking van 2013. Hoofdrollen voor Veerle Baetens en Johan Heldenbergh, en als je de film nog niet zag: warm aanbevolen, al is het slot erg dramatisch en schokkend. Neem extra zakdoeken mee!

Buiten het prachtige verhaal, de verrukkelijke muziek en de prachtige acteerprestaties bleef mij vooral het gegeven van de troost bij.

Troost, gevonden en niet gevonden, oorzaak van genezing en vergeving, gevolg van drama en verlies.

Mooi.

“If I needed you, would you come to me, would you come to me, for to ease my pain? And if you needed me, I would come to you. I would swim the seas for to ease your pain!”

Prachtige tekst, voor mij de kern van de film.

Het milde troosten. 

Wat hebben we daar een nood aan! 

Het begint al vroeg in ons leven. Als het doorbreken van de tandjes erg pijn doet: een fopspeen, een tutter, een knuffelbeestje, een doekje, een zoentje van mama … troost.

Later: een pleister op een geschaafde knie, een kusje op een zere plek van mama of papa: moederkes of vaderkeszalf … troost!

Als tiener hebben we troost nodig bij het verlies van een liefde, voor LDVD … alleen krijgen tieners de troost dan van vrienden of vriendinnen. Wat weten de ouders daarvan? 

 En de volwassenen dan tenslotte, allemaal krijgen we onze tegenslagen, pijnen, verlies … te verduren, te verwerken. En we zoeken troost: op de schouders van vrienden en familie, bij de partner, in de drank … allemaal middelen om troost te vinden.

Dus het gegeven “troost” is wel uitdrukkelijk aanwezig in ons leven, willen of niet … en in ideale, of zeg maar normale omstandigheden, kan de omgeving zorgen voor troost. Maar helaas zijn er ook nog gevallen waar niemand in de buurt is voor troost en de troost misschien van de religie of vanuit je eigen wilskracht moet komen. 

Moeilijk en pijnlijk!!!

Ook kinderen kunnen tegenslagen te verwerken krijgen, met veel verdriet om  bijvoorbeeld een handicap, een ernstige ziekte of het verlies van een familielid dichtbij. En de troost die ze dan zoeken is erg nodig!

In Lommel bestaat nu een vereniging van dames die via kunstige handvaardigheden “droomdekentjes” fabriceren. Die dekentjes worden zonder kosten verstrekt op simpel verzoek.

Ik citeer:

“Het doel van “Droomdekentjes” is een gevoel van veiligheid en troost geven. Met het quiltje worden de kinderen afgeleid van hun pijn of verdriet. Je kan het overal mee naar toe nemen. Onder een droomdekentje kun je ‘s nachts en overdag, warmte, geborgenheid en troost vinden. Even wegdromen !”

Als dat niet mooi is. 

Voor de mensen van dit initiatief doe ik vol bewondering mijn petje af. Ik had dikwijls in mijn leven zo’n dekentje nodig.

Proficiat! Bram Vermeulen heeft de woorden van dank zo mooi gedicht in zijn lied.

Speciaal voor de dames van het “Lapjeshuis”:

“Jij hebt een steen verlegd in een rivier op aarde!
Nu weet je dat je nooit zult zijn vergeten.
Jij leverde het bewijs van je bestaan.
Omdat door het verleggen van die éne steen de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan …”

Www.lapjeshuis.eu” voor meer informatie.

Groetjes vanuit mijn zieltje vol bewondering voor de dames van dit mooie initiatief; 

vanuit mijn hartje dat zo vaak troost heeft gevonden bij familie en vrienden maar graag over zo’n troostbrengend dekentje had beschikt;

vanuit mijn buikje dat eigenlijk weinig feeling heeft met troost, alleen met het bakje troost – goede koffie – liefst met een stukje gebak erbij op een zonnig terrasje, in leuk gezelschap.

Gedeelde smart is halve smart !!!

Recente Reakties