Doodles
Het bord stond nogal agressief op de rand van het voetpad.
Nu MOSSELEN, stond erop gekrijt.
Ik had er geen erg in dat er in de nabijheid een horecazaak was dus legde ik niet direct het verband met eten, wel met iets doen. Mosselen als werkwoord!
Ik mossel (nooit t), jij mosselt (altijd t), hij mosselt (t in tegenwoordige tijd), wij mosselen, jullie mosselen, zij mosselen.
Ik zat al een verklaring te zoeken in de sportieve sfeer, tot uiteindelijk mijn centje viel: eet nu mosselen!!! -Zonder “eet”-.
Ik had geen zin in mosselen, zeker niet met die belachelijk hoge prijzen die de eethuizen ervoor vragen.
Het werkwoord mosselen bestaat niet! Een “lui mossel” wel, in Lommel althans, maar dat is ook direct geen “werk”-woord.
Het werkwoord “DOODELEN” dan!
Ken je dat nog? Toen we, een paar decennia geleden, nog telefoneerden met een vast telefoontoestel, doodelden we bijna dagelijks. De telefoon stond meestal op dezelfde plaats -tafeltje met een stoeltje erbij- en naast het toestel een boekje met de meest gebruikte telefoonnummers, een schriftje en een pen.
En dan werd er gedoodeld… Iedereen deed het: krulletjes, gezichtjes, autootjes, vlakjes, ruitjes, lijnenspel, cirkels, … van alles werd achteloos neergedoodeld, vooral bij wachttoontjes op de telefoon of meldingen als: er zijn nog negen wachtenden voor U!
Herken je het? Die kleine doodels als kunstwerkjes zouden de psychologen een inzicht kunnen geven in onze denkwereld!
Jammer genoeg werden ze opgeruimd en, in het beste geval, als oud papier gerecycleerd. Ik verzeker je: er zaten juweeltjes bij!
Mijn vriend Tom en zijn kinderen deden het bewust: een groot tekenblad werd langzamerhand maar doelbewust volgedoodeld! Kunstwerk!
En geef maar toe: je wordt er rustig van. Zeg maar een beetje “Zen”! Toch?
Nu was er een Amerikaanse illustrator, Maria Thomas, die tekeningen maakte bij de beginletters van manuscripten, zoals in de oude Keltische manuscripten van 1000 jaar geleden. En MT merkte bij dat werk -dat een soort van “doodelen” was- dat ze héél rustig werd, ontspannen, zen!!!
En haar partner, Rick Roberts, die yogaleraar was, experimenteerde met deze techniek en zo ontstond “Zendoodle”.
Doodle is trouwens het Engelse woord voor “kladden”, “krabbels”, “getekende figuurtjes”.
In “Zen” modus geraken door tekeningetjes te maken…
Maria Thomas gebruikte deze rustgevende therapie vaak bij haar werk en bracht door herhalingen, patronen en tekeningetjes een nieuwe kunstvorm op de wereld:
ZENTANGLE.
Heerlijk om te doen. En ook ik gebruik deze techniek nu vaak bij mijn tekenen: het geeft me rust en bovendien oogt het zo mooi!
Het Engelse woord “tangle” slaat op wanorde, puinhoop, on-orde!
En daarmee nu kunst maken, fantastisch toch.
Een beetje als met afvalmetalen kunstwerken smeden. Alleen we maken zelf eerst de puinhopen!
Ik denk dat ik een bord op mijn stoeprand ga zetten: Nu ZENTANGELEN!
Niet als werkwoord maar als voorwerp!
Te koop, mijn voorraad groeit en groeit en groeit…
Groetjes vanuit mijn verstilde “zen” – ziel;
vanuit mijn hart dat Liliane erg dankbaar is omdat dat ze me een tijdje geleden “Zentangle” leerde kennen en me blijft stimuleren
en vanuit mijn buik die wél wist dat “Nu Mosselen” niet sloeg op een sport of zo maar op de lekkernij uit de zee. Ik ga ze eerdaags nog eens klaarmaken met héél véél groentjes. Voor goede voornemens hoeft het niet eens één januari te zijn!
Zen…
Ik word zelfs een van het te lezen.
Zelfs “zen” van deze lectuur… wonderbaarlijk! Maar jij bent dan ook wonderbaarlijke man Frans!
Kom maar eens langs om naar deze “creaturen” te kijken.
Welkom!
Gaan we zeker doen en sorry voor de drukfout maar je had het natuurlijk begrepen.
Er bestaat ook nog zoiets als een hete mossel…….lol.
s
Sorry, Zjiet voor de woord keuze.
Groetjes van Berg aan de Maas
Ik doe het zelf nog altijd, doodelen. En nu hebben we twee handen vrij want we kunnen de Gsm neerleggen en ons volop laten gaan.
Natuurlijk zijn die van mij niet zo kunstzinnig als die doodles van jou of mijn zoon, die hij gebruikte op jouw cursiefje. Knap.
En wat die mosselen betreft .………… lus ( zonder T ? ) ik ook graag. ‘t Is maar dat je het weet eh.
Ooooooh Nelly, dan zijn we met 2. Ik lust ook een portie mosselen Zjiet 😉
Dan blijft er maar één ding over: NU MOSSELEN!
Wanneer spreken we af? Nu schijnen de mosselen niet op zijn best te zijn, hoewel?
Moest er geen “R” in de maand voorkomen om goede mosselen te kunnen eten?
Dus: maaRt, apRil, mRei, junRi, julRi, augRustus, ….
Ik was pas met vrienden aan zee en bij onze “pasta con fruitti di mare” zaterdag aardig wat -erg lekkere- mosselen! (Restaurant “Het Zeezotje” aan de Oostendse vissersvaartuig)…
Warm aanbevolen!
Lieve @C zou zelfs de pan “uitlikken”.😉🤪
Ronnie, waar denk jij nu weer aan? Ik zou zeggen :afkoelen! In de jacuzzi???
Bedankt Zjiet! Nu weet ik eindelijk hoe het noemt, wat ik zo graag doe! Doodelen!
En bedankt voor je wekelijkse schrijfsels, zo leuk om te ontdekken hoe de woorden uit je pen vloeien…. en de doodles 😁
Doodelen maar Christel! Het ontspant…
Kom maar eens naar mijn collectie kijken, je weet me wonen … breng je Guy maar mee, dan leer ik hem ook kennen.
Welkom! Bij goed weer: kampvuur!
Dank je voor je reactie.
10/10 voor je schrijfsels en 10/10 voor de doodle van je familie in Amerika, Zjiet! Ik geniet ervan!
Dankjewel Mia.
We moeten écht eens afspreken. Ik spreek er vandaag nog over met mijn zus…
Fijn dat je ervan geniet.
Vroeger zelf ook veel gedoodeld op de schoolbanken. Enfin, in mijn boeken hé, maar nooit zo mooi als die van jou. Weer iets bijgeleerd! Groetjes vanuit mijn buikje dat zich ook al verheugd op lekkere mosseltjes.
Dankjewel Bob voor de lovende woorden.
Jij bent gewoonlijk de eerste om mijn “creaties” te zien, vaak nog “in wording”!
En dat van die mosselen, daar zal eerdaags wat aan gedaan worden!
Zentangelen aan mij niet besteed. Maar mosselen eten des te meer. Met een goed pintje bier. Daar wordt ik zen van.
Hoi Marc! Fijn dat je nog eens reageert. Dank je wel daarvoor, jij super-vrijwilliger-geëerd in Olen en wijde omgeving…
Waar jij allemaal niet “zen” van wordt!!! Jij bent “zen” geboren…
mossel hier, mossel daar, mossel overal… ik vond het wel een goei. Lui-mossel is geen “werk”woord. Van tegenstrijdigheden gesproken. De mossel als werkwoord en als onderwerp. speciaal. Dat wel. Ma een stevig potje mosselen, dan smaakt altijd. Sowieso, en aan’t zeetje des te meer. voorlopig blijft het bij 2 deelnames. En …. je hebt gelijk, hoe meer groentjes, hoe liever ik het heb en hoe beter het smaakt. En dan die doodles. Nostalgie ten top! Alsof het gisteren was. Bij ons stond de telefoon naast de TV-kast. op een vierkant kastje. 1.5m hoog. Onderaan een deurtje waar de dikke telefoongidsen in zaten. en er zat ook een lade in. En rarara …. daarin zat een boekje en een stylo. En dat was volledig vol gekribbeld met allerlei figuurtjes, tekeningen, krullen, …. etcetera. dus doodelen zat er al van kleinsafaan in. een soort automatisme. Een gewoonte want het was doodnormaal dat je papieren van kladde, boekjes vol kribbelde….geen haan die er naar kraait. Fantastisch. Onbetaalbaar… Nostalgisch…Wat zou het fijn zijn om even terug in de tijd te keren.. priceless.. Maar ook nu heb ik weer iets bijgeleerd. Zentangelen… dat kende ik nog niet. Een nieuwtje voor mij. Wat kan een mens nog meer? Ik denk wel dat als je een bord zet met Nu Tangelen… dat je wel volk hebt. Misschien moet je er een workshop van maken. Is da geen ideetje?? Je zal alleszins de handen vol hebben, mijn gedacht. Bedankt om mij weer iets nieuws bij te leren… en te laten genieten van een stukje nostalgie waar menig doodles de reveu zijn gepasseerd. Knap! Mercikes!!!
Dankjewel Alex.
Teveel lof hoor, van doodelen naar zentangelen is een forse stap maar je moet het doen. Hopelijk komt binnenkort een tentoonstellingstelling van mijn werken allerhande.
Weet zeker dat jij uitgenodigd zal worden.
Spijtig toch dat die boekjes bij de telefoon niet meer bestaan. Wat doen we nu allemaal tijdens de telefoongesprekken? Zelfs WC bezoek, maar dat weet ik “van horen zeggen”!!!😁
Niet te veel lof. Respect en eerbied voor jou! Graag ontvang ik deze. 🙂 Mis ze wel , die boekjes. Maar goed, de tijd staat niet stil en alles evolueert razendsnel. Back to the 80’s. Zou ik echt willen.
klopt helemaal wat je zegt, zelfs op toilet worden we gebeld en bellen we zelf. Op het gemak zitten is er niet meer bij.
thnx Groetjes