Doodles

Het bord stond nogal agressief op de rand van het voetpad.

Nu MOSSELEN, stond erop gekrijt.

Ik had er geen erg in dat er in de nabijheid een horecazaak was dus legde ik niet direct het verband met eten, wel met iets doen. Mosselen als werkwoord!

Ik mossel (nooit t), jij mosselt (altijd t), hij mosselt (t in tegenwoordige tijd), wij mosselen, jullie mosselen, zij mosselen.

Ik zat al een verklaring te zoeken in de sportieve sfeer, tot uiteindelijk mijn centje viel: eet nu mosselen!!!  -Zonder “eet”-.

Ik had geen zin in mosselen, zeker niet met die belachelijk hoge prijzen die de eethuizen ervoor vragen.

Het werkwoord mosselen bestaat niet! Een “lui mossel” wel, in Lommel althans, maar dat is ook direct geen “werk”-woord.

Het werkwoord “DOODELEN” dan!

Ken je dat nog? Toen we, een paar decennia geleden, nog telefoneerden met een vast telefoontoestel, doodelden we bijna dagelijks. De telefoon stond meestal op dezelfde plaats -tafeltje met een stoeltje erbij- en naast het toestel een boekje met de meest gebruikte telefoonnummers, een schriftje en een pen.

En dan werd er gedoodeld… Iedereen deed het: krulletjes, gezichtjes, autootjes, vlakjes, ruitjes, lijnenspel, cirkels, … van alles werd achteloos neergedoodeld, vooral bij wachttoontjes op de telefoon of meldingen als: er zijn nog negen wachtenden voor U!

Herken je het? Die kleine doodels als kunstwerkjes zouden de psychologen een inzicht kunnen geven in onze denkwereld!

Jammer genoeg werden ze opgeruimd en, in het beste geval, als oud papier gerecycleerd. Ik verzeker je: er zaten juweeltjes bij!

Mijn vriend Tom en zijn kinderen deden het bewust: een groot tekenblad werd langzamerhand maar doelbewust volgedoodeld! Kunstwerk!

En geef maar toe: je wordt er rustig van. Zeg maar een beetje “Zen”! Toch?

Nu was er een Amerikaanse illustrator, Maria Thomas, die tekeningen maakte bij de beginletters van manuscripten, zoals in de oude Keltische manuscripten van 1000 jaar geleden. En MT merkte bij dat werk -dat een soort van “doodelen” was- dat ze héél rustig werd, ontspannen, zen!!!

En haar partner, Rick Roberts, die yogaleraar was, experimenteerde met deze techniek en zo ontstond “Zendoodle”.

Doodle is trouwens het Engelse woord voor “kladden”, “krabbels”, “getekende figuurtjes”.

In “Zen” modus geraken door tekeningetjes te maken…

Maria Thomas gebruikte deze rustgevende therapie vaak bij haar werk en bracht door herhalingen, patronen en tekeningetjes een nieuwe kunstvorm op de wereld:

ZENTANGLE.

Heerlijk om te doen. En ook ik gebruik deze techniek nu vaak bij mijn tekenen: het geeft me rust en bovendien oogt het zo mooi!

Het Engelse woord “tangle” slaat op wanorde, puinhoop, on-orde!

En daarmee nu kunst maken, fantastisch toch.

Een beetje als met afvalmetalen kunstwerken smeden. Alleen we maken zelf eerst de puinhopen!

Ik denk dat ik een bord op mijn stoeprand ga zetten: Nu ZENTANGELEN!

Niet als werkwoord maar als voorwerp! 

Te koop, mijn voorraad groeit en groeit en groeit… 

Groetjes vanuit mijn verstilde “zen” – ziel;

vanuit mijn hart dat Liliane erg dankbaar is omdat dat ze me een tijdje geleden “Zentangle” leerde kennen en me blijft stimuleren 

en vanuit mijn buik die wél wist dat “Nu Mosselen” niet sloeg op een sport of zo maar op de lekkernij uit de zee. Ik ga ze eerdaags nog eens klaarmaken met héél véél groentjes. Voor goede voornemens hoeft het niet eens één januari te zijn!

Zen…

Recente Reakties