Eenzaamheid
EENZAAMHEID.
Van alle muziekgenres die ik ken is “Country&Western” veruit de meest trieste, melancholische! Nagenoeg alle C&W liedjes gaan over eenzaamheid, liefdesverdriet, gevangenissen en meer van dat soort levensverhalen.
De Schotse folk groep “The Corries” (inmiddels ter ziele gegaan) bekijken dit gegeven kolderiek.
Ik citeer een tekst van deze Corries:
“It’s getting lonesome in the saddle, ever since my horse died …”
Persoonlijk voel ik ook wel hoe zwaar het is om alleen te zijn. Dit kan overhellen naar eenzaamheid.
Wat ik hierover onlangs hoorde op een Kempisch terras zal me altijd bijblijven.
Ik had een uurtje tijd te killen en nestelde me -met koffie- op een redelijk druk terrasje, ergens in de Antwerpse Kempen.
Als tijdverdrijf kijk ik dan graag naar de mensen. Ik noem het dan antropologie.
Maar ditmaal kreeg ik ook de klank erbij en het werd een erg vreemd gesprek tussen twee vrienden die wel héél erg van elkaar verschilden, aan het tafeltje vlak langs mij.
De ene -waarvan ik het linkerprofiel meekreeg- was kennelijk een gepensioneerde arbeider uit de plaatselijk zinkfabriek. De andere -voor mij in rechterprofiel- was een heertje, ik dacht uit het onderwijs of vertegenwoordiger,…
In alles waren ze tegenpolen: links was slonzig gekleed, rechts strak in het pak met stropdas. Links dronk een flinke Duvel, rechts een glas rode wijn. Links gebruikte zwaar het plaatselijke dialect, rechts sprak beschaafd.
Hun houding, hun gesprek, hun manier van doen … ze stonden lijnrecht tegenover elkaar.
En toch waren ze vrienden en kenden ze elkaar blijkbaar al lange tijd, zo bleek uit hun dialoog.
Linkerprofiel stak een sigaret op en zei:
“Ik denk dat ik stilaan weer eens op huis aan ga, anders staat die van ons weer te zagen dat ik te lang achtergebleven ben en weer aan de Duvels gezeten heb.”
Rechterprofiel weigerde de aangeboden sigaret:
“Ja jongen, dat hoort bij de huwelijkse staat. Daarvan heb ik geen last, ik heb geen madam en dus drink ik wat ik wil en blijf ik zolang ik wil …
Links:
“Gelukzak! Kent ge dat liedje nog van vroeger: “Ach was ik maar nooit getrouwd, ik had het me nooit berouwd …”
Rechts:
“Dat ken ik nog, ja, maar zo erg is het toch ook niet zeker. Ze zorgt toch ook goed voor jou, niet?”
Links:
“Ja, maar dat kost me mijn hele pensioen, ik moet het hebben van wat “zondagsgeld”.
Rechts:
“Zou je dan liever alle huishoudelijke werkjes zelf doen?”
Links:
“Denkt ge dat ik dat niet zou kunnen?”
Rechts:
“O jawel, maar niet zo goed als zij. En als je na al dat wassen, plassen, strijken, koken, poetsen nog adem over hebt, is er geen tijd meer om te gaan vissen of Duveltjes drinken met mij.”
Links:
“Waarheid als een koe! Maar nu stap ik maar eens op, het onweer tegemoet. Maat, tot de volgende? Saluukes!!!”
Rechts:
“Ja saluukes, maar ik kom seffens in een leeg huis. Ik wou dat er iemand op me stond te wachten, onweer of niet !!!”
Linkerprofiel stond op, dronk het laatste restje Duvel op en verdween achter de straathoek.
Rechterprofiel bleef nog even zitten, nipte van zijn wijntje en net toen ik hem wilde aanspreken stond hij zuchtend op en verdween, de andere kant op.
Hun gesprek kleefde in mijn geheugen.
Ik heb lang getwijfeld of ik wat met deze dialoog zou doen, tot The Corries…
very lonesome werden in hun saddle, ever since their horse died.
Groetjes vanuit mijn zieltje dat hiermee leerde eenzaamheid te omzeilen en het alleen zijn te waarderen; vanuit mijn hartje dat meeleeft met mensen die de betekenis verloren van het woord “elkaar” en vanuit mijn buikje dat, ook zonder dialoog in mijn nabijheid, een terrasje bij fijn weer weet te waarderen. En het hoeft geen Duvel of geen wijn te zijn, een koffietje is ook goed.
Hangt van het koekje af !
Pernod mag ook altijd, zonder koekje, maar in goed gezelschap!!!
Nu zul je wel genieten van het “alleen” zijn na onze drukke tijd in China. Maar we zullen er samen nog lang van nagenieten. En ik weet dat jij geniet van je antropologie. En dat Kun je altijd met mij delen .………… Mooi verwoord. X
Dank je wel. Jij bent mijn eerste en de trouwste lezeres. En inderdaad het “alleen” zijn kan deugd doen, al wachten er mij deze week twee begrafenissen waaronder één van een erg dierbare vriend. Ach, het menselijk lot … dus dank je voor China, we hebben deze f*ckin diems nogal gecarpeet daar.
Dank je.
Are you lonesome tonight? The King zong er ook over. Er zijn menig veel liedjes geschreven en gezongen over dit onderwerp.
Zelf kan ik C&W wel appreciëren. Maar mijn muziek genre is zeer uitgebreid. Weet je wel he. Maar ik kan begrijpen dat het niet altijd makkelijk is. Eenzaamheid. Als je dan mensen hoort praten over hun partner, blazen en opscheppen tegen vrienden en collega’s. Het gezeur van hoe en wat. Dit en dat. Zowel vrouwen als mannen houden zich hier mee bezig. Maar zo zitten wij, mensen nu eenmaal in elkaar zeker. Stoer en dapper tegen onze medemens maar klein en onderdanig bij de partner. Zou het niet? Gewoon jezelf zijn er wederzijds respect opbrengen voor mekaar. Das al heel wat. Als iedereen hier een beetje moeite zou in willen doen…. Dat zou het veel aangenamer maken. Stel je voor, op een terras met een wildvreemde aan de praat en samen een koffie drinken. Zonder verplichting, gewoon spontaan. De eenzaamheid zou plaats maken voor gezelligheid. Enkel nog die momenten thuis. Des avonds, voor de TV, alleen, niemand om je heen; Geen persoon die antwoord op een vraag die je jezelf stelt. Raar. Maar voorspelbaar want het antwoord weet je al…..So lonely!