Het is weer voorbij…

… die mooie zomer! 

Want dat was hij: mooi en we hebben we van een schitterend voorjaar en een erg mooie zomer kunnen genieten!

Tenminste op meteorologisch gebied!

Nu nog hopen op een prachtige “Indian-summer”

En, omdat we allemaal een blijf-kantie hadden en geen va-kantie, heb ik me vooral bezig gehouden met wandelen, fietsen en zwemmen. Niet overmatig en niet in volgorde zoals bij de triatlon, maar gewoon volgens de “goesting”!

Niets was heerlijker dan de warmte te ruiken in het hoogzwangere bos met de geluiden van openbarstende  dennenappels en gekraak van dode takken onder je voeten!

En waar de vinken in de vroege zomer nog hevig “suske-wietter-den” om het mooiste vinkje van het bos te strikken verminderden hun decibels met het verstrijken van de zomerdagen. Alsof ze ondertussen genezen waren van hun liefde-folies! Zie: zelfs vinken leren van hun fouten, al maken ze er jaar na jaar weer andere! Maar dat is goed: als het maar telkens een andere fout is!

En zo heb ik, in de eenzaamheid van mijn ziel, de stilte liefgehad deze zomer! Lange wandelingen met Zanel, mijn viervoetige vriendin en dankbare prinses!

Hoe vaak hebben we stil staan luisteren naar het geratel van die specht met Parkinson! Ik kreeg er zelf wel hoofdpijn van; toch erg voor dat mooie vogeltje om zo aan de kost te moeten komen! 

Een keer, op de heide ten noorden van het Kempisch kanaal, werden we opgeschrikt door de kreet van een grote buizerd die uit een hoge boomtop over onze hoofden scheerde en over de vlakte zeilde, zweefde op de hoog-zomer-termiek, in steeds hogere kringen, minutenlang, zonder één enkele vleugelslag, hoger en hoger tot tenslotte onzichtbaar voor mijn bijziende ogen!

Ziender-ogen, uiteraard!

Dikwijls genoten we ook samen van de bedrijvigheid van de aalscholvers op en onder het wateroppervlak van de plassen die we passeerden.

Vooral als ze opgeschrikt werden door alarmkreten van hun soortgenoten en nat, té nat door het duiken, moeilijk hoogte konden maken voor een stuntelige vlucht en zo met hun vleugelpunten cirkels in het wateroppervlak tekenden, regelmatig, meetkundig! 

De verscholen vlucht en jacht van het mooiste blauwe vogeltje: de ijsvogel! De Engelse taal noemt hem mooier: “Kingfischer!

Mooi! Zomerse topmomenten!

Dank je wel, moeder natuur, ware religie! Hoe weinig hebben we jou hiervoor terug gegeven? Respect!

Nu sterft die hoog-zomer langzaam en worden de ijsjes vervangen door warme koffie, chocolademelk…Niet erg, … volgend jaar!!!

Dan hebben we nu weer wat tijd om zelf een “vinkje” met onze eigen “suske-wiet” te zoeken misschien wel om een nieuw samengesteld gezin zonder kinderen te vormen!

Maar als afgestudeerde aan de hogeschool van het leven weet ik dat voorzichtigheid geboden is. Het doel heiligt niet alle middelen! Blind-dates zijn uit den boze, laat het jou door mij gezegd zijn! 

Een goede raad: neem een frisse deodorant mee voor bij een positief resultaat, en een teentje knoflook voor op te knabbelen bij een negatief resultaat!

En … lees er mijn voorgaande stukjes maar eens op na, vooral het stukje “Chengdu” van 16 februari 2020!

Groetjes vanuit mijn stille en vaak eenzame zieltje;

vanuit mijn hartje dat ontroerd blijft bij al het mooie van deze wereld, natuur- én vrouwelijk schoon;

vanuit mijn buikje dat protesteert tegen de keuze tussen een bolletje chocolade ijs en een lekkere kop koffie. Tenslotte komen ze beiden in mijn buikje terecht en is het niet aan mijn koude handen of voeten om te beslissen!

Heus: het zwemwater wordt kouder en kouder!

[Ed: cover photo by Awardwinning Wildlife Photographer, Mario Cea]

 

Recente Reakties