Ik ben moe. Fysiek ben ik moe maar ook mijn geest. En ik ben mijn dieet ook moe …
Ik verlang zo naar een wit boterhammetje met speculaas koekjes erbij, ik droom er al van. Goed dat het glas ons zo bezig houdt, niet een glas bier of whisky, maar gewoon gekleurd glas. Elletje heeft mij geleerd om creatief om te springen met deze stugge, breekbare materie. Moeilijke leerling, maar ze heeft volgehouden. Bewonderenswaardig toch !!!
Stug ploeterend heb ik van haar geleerd glas te kiezen, glas te snijden, glas te zagen, glas te boren, glas te schuren, glas te voorzien van soldeerbare randen, zelf te solderen. Ik ben er echt niet goed in, en in elk onderdeel moet ik tegen mijn Elletje het onderspit delven … behalve in het ontwerpen van nieuwe dingen !!!
Dat is mijn pakje aan. Van de rest klungel ik verder en help waar ik kan. En ik mag zeggen: het gaat beter en beter. Vorig jaar op de ziekenzorgdag in Olen hebben we wat fraaie dingen gepresenteerd én wat verkocht, aan vriendenprijsjes. Dan hebben we wat dingen gemaakt om weg te geven, bv. verjaardagen, gouden bruiloft, verzoekjes, etc… Maar dan kwam plots het “betere” werk: een bestelling van een raam in facet-glas, in graagte aanvaard. Dank je wel, beste vriendin. Dan wou Elletje ook haar haldeur met glasmotieven tooien, dus: een heel nieuwe deur mét fraaie klaprozen, haar lievelings bloemen. Enfin we bleven goed bezig en mijn kelder, annex veranda, veranderde stelselmatig in een ateliertje, ons ateliertje.
Alles was tot nu toe in 2D gemaakt, maar op een dag werd geslist om over te gaan naar 3D. Een kerkje in Slovenië inspireerde ons en de ontwerpen en de plannen kregen stilaan vorm. Glas werd aangekocht en stilaan werd een aanvang gemaakt met de grootse bouwwerken. O wee! We hebben het geweten want alles wat kon mislopen is effectief misgelopen, soms meer dan eens. Bedevaarten naar Lourdes, Scherpenheuvel en zelfs Lommel Werkplaatsen konden het tij niet keren. Na weken herberekenen, hersnijden, losmaken, corrigeren en herbeginnen kwam eindelijk ons eerste 3D kindje te voorschrijf. Trots waren wij, zoals alle ouders met een eerstgeborene.
We hebben een glazen haantje op de toren geplaatst, een klokje in de toren gehangen, de rechterzijwand zo ontworpen dat hij kan weggenomen worden zodat het kerkje de functie krijgt van een kerststal; daarvoor hebben we wat kerstfiguurtjes gemaakt …
Licht in toren en kerkbeuk maken het zelfs in donkerte mooi.
Zo is alles steeds verder blijven mislopen en voor “opnieuw-en” blijven zorgen.
Kommer en kwel … je hebt ons bloed, zweet en wanhopige tranen gekost !!!
Maar het eindresultaat mag er wezen: iedereen is er verliefd op en we dachten nooit aan verkopen, ware het niet dat Elletje de basiliek van Scherpenheuvel wil maquetteren in glas. Koken kost geld, zelfs bij dieet-toestanden. Wegens gebrek aan sponsors (=oproep) hebben we dus gesloten het kerkje te verkopen. Met pijn in het hart weliswaar beseffen we dat, al vragen we maar 10ct per uur, de prijs torenhoog boven gemiddelde budgetten uitspringt zelfs voor gegoeden der aarde zoals president Drumpf. Niet dat ik in hem een verzamelaar zie van religieuze kunst, maar toch … “A thing of beauty is a joy for ever” zei John Keats in het begin van de 19e eeuw in zijn gedicht “Endymion” en het is zeker weten een mooi ding.
Dus nu staat ons Kommer en Kwelletje te koop, op internet. Neefje Tom, een naar Amerika overgelopen Belg, heeft het ons geleerd …
We zijn nu een uurtje verder en mijn dieet speelt me parten. Zal ik toch maar wat speculaas … ???
Neen … volhouden dus, overmorgen verwacht mijn lieftallige diëtiste goede resultaten.
En ze zal ze krijgen die resultaten, ik hoop dan 9 kg. en ettelijke suikerwaarden kwijt te zijn. Maar bovenal hoop ik, samen met mijn Elletje, dat ons Kommer en Kwelletje een warme thuis zal krijgen, en de eigenaar ervan zal houden zoals wij dat, ondanks alles, steeds hebben gedaan. Dank je wel kerkje voor alles wat we door jou hebben geleerd.
Groetjes vanuit mijn hoopvol hartje, mijn dankbaar zieltje en mijn naar speculaas hunkerend buikje.
Recente Reakties