LEg GOdt.
Onze Franstalige media staan er bol van: er komt een Lego-land in Charleroi.
Van de steenkool van de Borinange naar speelgoed uit Denemarken.
Wie had dat ooit gedacht?
Ole Kirk Kristiansen zeker niet toen hij in 1958 een patent aanvroeg voor de blokjes die hij in zijn fabriekje in Billund produceerde.
Van een erg moeizame start tot ‘s werelds grootste fabriek voor speelgoed.
Een beetje Deense taal les: “Leg” betekent “speel” en “Godt” betekent “goed”,
Speel-goed… leg-godt!
De twee eerste letters samen: LE-GO.
De bedenker van de naam LEGO kreeg een fles zelfgemaakte wijn hiervoor van Ole.
Dank je wel Ole.
Zou Lego nog zo leven bij de jeugd van vandaag als bij mijn zoon en zijn vrienden destijds? Misschien wel want er zijn al films van Lego ventjes, boeken, wedstrijden, TV shows, …
Onlangs op de trein kreeg ik toch een ander idee hierover want bij een tussenstop stroomde mijn compartiment vol met geüniformeerde studenten en studentinnen.
Ik vreesde een hoop herrie en regelde alvast het geluidsniveau van mijn hoorapparaten.
Maar het enige dat zij deden was tokkelen op hun smartphones, in stilte…
Af en toe wat gejuich over een behaald niveau, ten minste dat dacht ik want wat bleek? Ze speelde allemaal hetzelfde spel, een moorddadig spel, zo zag ik op het schermpje van de jongen die naast mij had plaatsgenomen.
Vraag me de naam niet maar het ging erom om zoveel mensen dood te rijden met een soort van legervoertuig.
Luguber! Niveau één zal rijden zijn op een drukke weekmarkt en het hoogste niveau dan weer menselijke prooien zoeken in Patagonië of zo.
Enthousiast gingen de cijfers van de “scores” door de trein.
Vierhonderd en acht… joehoe!
Terecht vrees ik dat deze jongeren, de toekomst van België, ontsporen in spontane agressie, aangeleerd in mijn trein naar huis.
Jammer.
Was het in onze tijd zoveel beter dan?
Er waren geen smartphones, de TV zond geen geweld uit buiten de nieuwsuitzendingen. We lazen veel en speelden buiten.
Cowboys (door ons uitgesproken als “kouwbois”) en Indianen (door ons uitgesproken als “dindi-janen”).
Wisten wij veel over de Amerikaanse taal. Er was nog geen YouTube en er werd nog Nederlands of Frans gezongen op de radio.
En ons spel was niet gewelddadig hoor. Dindi-janen werden hooguit vastgebonden aan een boom, een totempaal! We hadden verbeelding, geen bewegende beelden.
Of toch? Onze fantasie werd geprikkeld, al vanaf erg jonge leeftijd door…
sprookjes!!!
Onlangs had ik een uurtje te “killen” in een kinderbibliotheek en zo nam ik een ouderwets sprookjesboek ter hand: “Sprookjes van Grimm, Andersen en Perrault”.
Fraai boek met erg mooie illustraties…maar de inhoud!!!
Ik verbaasde mij over het brute geweld en foute educatieve impulsen die daar in stonden.
En toch zijn er nog goede en wijze mensen voortgekomen uit deze “Sprookjes-generatie”.
Soms zijn sprookjes teksten best te vergelijken qua wreedheid met het doodrijden van marktbezoekers!
“Sneeuwwitje” bijvoorbeeld!
Een prachtige stiefmoeder met een hart van steen verjaagt met haar verwaande spiegel het mooie kind en stuurt een jager/huurmoordenaar mee om haar te doden. Ze eiste zelfs het uitgesneden hart van het kind als bewijs.
Jakkes!
Gelukkig zijn er de zeven kleine ventjes en een kussende prins om het giftige fruit (van de stiefmoeders tweede moordpoging) te verwijderen.
Dat zal nogal een kus geweest zijn!
“Hansje en Grietje” dan!
Alweer een stiefmoeder die de kinderen in een bos wil achterlaten voor de wolven.
Via een pad van kiezelsteentjes en broodkruimels komen ze aan bij een peperkoekenhuisje waar Grietje uitgebuit wordt als blanke slavin en Hans zelfs vetgemest wordt om opgegeten te worden! Stel je voor!
Maar de heks gaat de oven in (Nazi invloeden?) en met de gestolen diamanten van de heks mogen ze dan wel weer thuis binnen. Kinderarbeid?
Het “Lelijke Eendje” bulkt van de discriminatie. Uitgestoten omdat ze andere kleuren en gedragingen heeft dat de andere eierontsnappers.
Trouwens, hoe komt een zwanenei in een ganzennest? Een scheve schaats gereden, papa Zwaan?
De “Schoone Slaapster”.
Dit keer een liefhebbende moeder maar die stoot dan weer op een jaloerse heks die het meisje vervloekt en haar 100 jaar slaap geeft. Kunnen we die heks niet inhuren voor een vloekje op wat wereldleiders? Bijvoorbeeld die rooie Amerikaan en die kranendraaiende Rus!
En alweer een prinselijke kus om soelaas te brengen.
Die flierefluiters reden wat rond op hun witte paarden en kusten waar ze konden. Sexuele intimidatie en uitbuiting van sociale minderheden!!!
“Klein Duimpje” steelt niet alleen mijn hart maar ook de zevenmijlslaarzen van de reus die hem wilde opeten! Jaja, kannibalisme! Dutroux zou hiervan wel smullen!
Over “Roodkapje”, ofwel Kapje Rood voor de vrienden heb ik het in een vorig stukje al eens uitgebreid gehad.
En ik ga stoppen met “Assepoester”!
Een stiefmoeder is nog niet genoeg. Dit keer komen er nog twee stiefzussen bij om het mooie kind te pesten en te koeioneren!
Maar waar zit de vader? Ziet die sul niet wat er in zijn huishouden aan de gang is?
Aan de drank/drugs??? Verliefd op en verblind door de sexy stiefmoeder?
Maar goed dat er feeën zijn en glazen schoentjes en koetsen van pompoenen en prinsen zo mooi dat Hollywood ze wel moet opmerken!
Ondanks al dit negatieve dat ik nu, als zeventigjarige kritikaster, uit deze verhaaltjes filter ben ik blij dat ik de sprookjes kende en niet gedwongen wordt door klasgenoten om een bloedspoor te trekken door de wekelijke markt.
Wereldleiders van morgen vormen zo hun eigen ideeën over de aanpak van de bevolkingsexplosie op aarde.
En wat de sprookjes betreft: hoe komt het dat de kannibalen uitgestorven zijn net nu er zoveel voedsel aanwezig is!
Groetjes vanuit mijn hartje dat verheugd was met het sprookjesboek, vol herinneringen, dat ik een uur lang mocht bewonderen,
vanuit mijn zieltje dat nu wat schuldige krampen door mijn lichaam stuurt omdat het zoveel negativiteit van mij niet gewend is ondanks de leuke herinneringen aan spelen met de kinderen en Lego blokjes
en vanuit mijn buikje dat steeds weer aangaf dat “Hansje en Grietje” hét favoriete sprookje was. Niet zozeer voor het lot van de kinderen maar voor het peperkoeken huisje! Wat heb ik daar ooit van gedroomd!!! En gefantaseerd!!!
Zeker géén baksteen in mijn maag. Die was voor de wolf van Kapje Rood.
[Ed. Nota: de foto is gemaakt met lego van mijn kindertijd. ~Tom, de webmaster.]
Leuke terugblik op onze verhalen van destijds. Herkenbaar, hervoelbaar.
Op een ludieke wijze verteld. Met de jeugd komt het hopelijk ook wel weer goed zoals met ons. 🙂
(PS: niet dat het de inhoud en stijl geweld aandoet, maar, mag ik melden dat er enkele tikfoutjes in je tekst geslopen zijn?
‘Sprookjesteksten’ mag denk ik in één woord aan elkaar geschreven / ‘Ze speelden allemaal…’ _ dus ‘speelden’ met een n / ‘het ging erom om zoveel mogelijk mensen dood te rijden’ _ zoveel mogelijk / andere kleuren en gedragingen heeft dan de andere eierontsnappers _ ‘dan’ in plaats van ‘dat’ / ’te trekken door de wekelijkse’ markt_wekelijkse in plaats van wekelijke.
Dit zal je nog wel makkelijk kunnen corrigeren op je website hé.
Dank voor dit leuke momentje en nog veel schrijfplezier, Zjiet!!
Groetjes.
Hoi Lieven.
Dank je wel voor je reactie!
Ik heb het nagezien hoor: die foutjes zijn niet in de originele tekst terug te vinden. Vermoedelijk het zetduiveltje dat vaak hilarische dingen maakt van pronte teksten. Misschien moet ik die ook eens gaan verzamelen en een stukje over maken.
Een goed idee!
Wanneer gaan we nog eens “Gompel” genieten???
Een update van al die sprookjes, uw inspiratie is toch geweldig. Ik ben weer helemaal bij!
Dag Lambert, gids van de woensdag namiddagen!
Ja, zo iets van een andere kant bekijken, zoals een sprookje, kan soms verrassende visies opleveren, dus voer voor mijn fantasie en dus ook leesvoer voor jou.
Blij dat je het leuk vind!
Dankjewel.
Lego blokken ! Dat was inderdaad, 55 jaar geleden al, goed – speel – goed !
Volgens mijn moeder toch, want zij kocht er zakken vol van, zeker met sinterklaas.
Neen, dat waren nog de voorlopers dan welke je ziet op jouw foto bij je cursiefje.
We hadden de keuze tussen, blokjes met 2 gaatjes, blokjes met 1 gaatje zowel in opbouw als in platte blokken. Later kwamen daar nog rode dakpannen en wat vensters bij. Daarmee moest je het doen. We hadden elk zo’n grote ronde waspoeder ton vol.
Weet je dat mijn zoon en mijn kleinzonen met MIJN blokken gespeeld hebben ?
Ja, pas een 3-tal jaar geleden heb ik mijn waspoederton afgezet bij de kleinkinderen van mijn broer. Duurzaam speelgoed dus !!
Op zich was dit ook reeds een sprookje vol fantasie. Gisteren kwam de ‘Lego’ beurs nog op het nieuws. Mooi is het zeker maar ’je speelt met de fantasie van de ontwerper’, je kweekt geen eigen fantasie als bouwer, want op elke nu aangekochte doos staat reeds het resultaat welke je moet bereiken.
En de sprookjes Grimm leerden ons dat er gevaren zijn, dat je niet iedereen zomaar mag vertrouwen, dat niet elk mens het goed met je bedoelt, maar wel…. dat een kus wonderen doet!
Alles te beluisteren of te lezen, zo liet de opbouw van het verhaal nog zoveel ruimte om te dromen en aan te vullen met je eigen fantasie.
De games van vandaag zijn echter visueel, zonder meer, realistische harde waarheid zonder
uitbreiding. Naast vingermassage, geen ontplooiing, maar herhalende opbouw van stress, competitie, hartkloppingen, agressieve houdingen. Ja, ik volg je, de jeugd van de toekomst zal niet zo snel meer op hun rem trappen.
Beste vriendin,
Ik onthou: niet iedereen is te vertrouwen en een kus kan wonderen doen!
Dat is de essentie van jou repliek, waarvoor mijn dank. De blokjes op de foto bovenaan zijn van Tom, de webmaster, zelf en dus ook wel ongeveer 50 jaar oud hoor! Mijn zoon en hij hebben er uren mee zoet gespeeld mét fantasie!
Héérlijke tijden. Alleen je mag er niet op trappen met je blote.voeten!!!
leuk verhaal vriend!bedankt en tot dra . Groetjes Ingrid en Ronnie
Hoi Ingrid en Ronnie.
Tot dra??? Ik heb al een fles koud staan… met bubbels! Want we hebben wat te vieren hé!
Dankjewel voor de reactie.
Lego ! Zalig speelgoed. Ik heb er zelf met mijn zoon die echt veel blokjes had, uren mee gespeeld. En als hij ging slapen, spendeerde ik nog veel tijd aan het her sorteren van de blokjes zodat hij S morgens niet hoefde te zoeken naar bepaalde vormen. Hij droomde ervan om in het Lego fabriek te gaan helpen met ontwerpen. Zalige tijd.
Nu spelen ook grote mensen ermee. Kijk maar naar Legomasters ! Dat zijn krakken.
En van de ‘gewelddadige’ sprookjes hebben wij zeker geen trauma overgehouden wel ?
Maar ik droom er misschien deze nacht van. ❤️
Als de dag van toen, herinner ik me die tijd zus. Het duurde uren voor alles netjes gesorteerd op grote, vorm en kleur in de bakken lag. En die heren hadden een minimum aan tijd nodig om weer als te “reorganiseren”. Maar we deden het met liefde hé. Voor de spruiten!
En wat de sprookjes betreft: ze zijn niet gewelddadiger nu ik ze heb vergroot in een ander licht!
De oude versies hebben we een plaats gegeven in onze software.
Heerlijke tijd, heerlijke reactie.
Dank je zus!
Mooie herinneringen van die tijd maar…..in mijn jeugd die viel in de oorlogsjaren -40 – 45, (ik ben van “30) viel er niet veel van die kinderspelletjes te vinden en of te verwachten bij Sinterklaas. Mijn ouders (boeren mensen en fabrieksarbeider) dachten bij Sinterklaasdag eerder aan ne warme sjaal, ne nieuwe wintertrui, een speculaasje dat ze zelf bakte in de broodoven, enzovoort…. maar niet te min, ik heb genoten van uw verhaal. Nostalgie….Rik
Wel hé Rik, ge hebt gelijk.Met uw 92 jaren op je teller ben je vroeg geboren voor Lego op zich.
Maar ik beloof je: als jij begint kinds te worden (zal zeker niet gebeuren, maar als…) dan koop ik voor jou een mooie doos Lego.
Duplo.
Zjiet,
wij gaan elk jaar met de kinderen/kleinkinderen naar de efteling. En dus ook naar het sprookjesbos natuurlijk.
Na al die jaren hebben wij alternatieve en dus meer vulgaire maar wel grappige namen voor de sprookjes
uitgevonden. Hier een kleine greep uit onze spitsvondigheden :
*de efteling is de “befteling”
*dat riedeltje van repelsteetje : “niemand weet, niemand weet dat ik tepelstreeltje heet”
*de wolf en de zeven geiltjes.
*de put van vrouw Holle is “het hol van vrouw put”.
En nog veel meer maar dat vertellen wij je dan wel bij onze volgende ontmoeting.
Groetjes
Theo
Héérlijke repliek Theo.
Zo had ik het park en het sprookjesbos nog niet bekeken.
Twisted mind?
Ik kijk alvast uit naar de vervolledigend van je reeks gedurfde spitsvondigheden.
Dankjewel voor je reactie.
Zozo. Spelen met de Lego. Ook ik heb als kleine rakker vele en vele uren gepuzzeld en geïmproviseerd met zoveel legoblokjes, wieltjes, ventjes, … onvoorstelbaar. Maar ook de Playmobil was één van mijn favorieten. Desalniettemin heb ik nog steeds mijn lego en playmobil van indertijd (zeg maar 70’s en 80’s) in huis. Onze jongens hebben ook vele uren met de lego gespeeld maar hebben nu ze wat ouder zijn, toch wel andere interesses gekregen en staat de lego , volledig afgebroken en terug in de juiste doos gestoken, weer veilig en wel op de zolder. Het feit dat een programma op een welbepaalde zender hier meer aandacht aan gegeven heeft (Legomasters), maakte dan toch weer dat deze materie toch een boost kreeg waardoor er weer meer van verkocht werd, ook de volwassenen, die toch hun kunnen laten zien met wat ze met de blokjes en voorgevormde delen teweeg kunnen fabriceren. Vroeger was het hoekig en recht, n u heb je gebogen en bewegende delen en kan je maken wat je wil. Ook het feit dat er aandacht aan gegeven wordt in de media en dat er zelfs tentoonstellingen zijn (neem nu bvb Bricks and more op de Thomas More Campus in Geel). Dat lokt massaal veel bezoekers. En daar kan je je ogen de kost geven. Niet normaal! Dus ik zeg niet helemaal dat de jongeren enkel met hun smartphone bezig zijn en zich niet meer kunnen amuseren met dergelijk bouwmateriaal. Feit is wel, en daar heb je een punt, dat de groepjes jongeren wel samenzitten maar idd meer samen gamen dan praten met elkaar. Iets wat wij wel deden. Maar das nu eenmaal de tijd waarin we leven zeker…. En dat er games zijn (zombie nation, Sniper killer, GTA, ..) dat je allemaal kan spelen alleen of in teams. Waarbij je zoveel mogelijk tegenstanders vermoord. En daarvoor punten krijgt zodat je et je verdiende punten en munten zwaardere wapens en wagens kan kopen om meer “damage” te doen bij de vijand. Het gaat zelfs zo ver dat je zelfs extra munten kan kopen (die je dan wel moet betalen). Gelukkig hebben we als ouder toch een taak om ervoor te zorgen dat het zover niet komt. Maar het is echt niet normaal hoeveel apps en games er gratis te downloaden zijn voor tablet en smartphone. Dat men daar nog geen stop op heeft gezet. Jongeren zien ook niks anders meer. En ik wil dit zeker niet goed praten. Integendeel. Ik denk dat veel kinderen en jongeren de sprookjes die wij ooit gelezen hebben , niet meer kennen. In grote lijnen, dat wel. En in onze tijd, ook al geef je aan dat er toen ook al “violence ” inzat, stonden wij daar niet bij stil. Het was normaal. The good old days…. En onze kinderen staan ook bij hun games niet stil over het feit dat het hier moord en brand betreft. We kunnen het ze enkel maar meegeven. Maar …. Toch …. leefden ze nog lang en gelukkig. 🙂 Dank je wel!