LEg GOdt.

Onze Franstalige media staan er bol van: er komt een Lego-land in Charleroi.

Van de steenkool van de Borinange naar speelgoed uit Denemarken.

Wie had dat ooit gedacht?

Ole Kirk Kristiansen zeker niet toen hij in 1958 een patent aanvroeg voor de blokjes die hij in zijn fabriekje in Billund produceerde.

Van een erg moeizame start tot ‘s werelds grootste fabriek voor speelgoed.

Een beetje Deense taal les: “Leg” betekent “speel” en “Godt” betekent “goed”,

Speel-goed… leg-godt!

De twee eerste letters samen: LE-GO.

De bedenker van de naam LEGO kreeg een fles zelfgemaakte wijn hiervoor van Ole.

Dank je wel Ole.

Zou Lego nog zo leven bij de jeugd van vandaag als bij mijn zoon en zijn vrienden destijds? Misschien wel want er zijn al films van Lego ventjes, boeken, wedstrijden, TV shows, …

Onlangs op de trein kreeg ik toch een ander idee hierover want bij een tussenstop stroomde mijn compartiment vol met geüniformeerde studenten en studentinnen.

Ik vreesde een hoop herrie en regelde alvast het geluidsniveau van mijn hoorapparaten.

Maar het enige dat zij deden was tokkelen op hun smartphones, in stilte…

Af en toe wat gejuich over een behaald niveau, ten minste dat dacht ik want wat bleek? Ze speelde allemaal hetzelfde spel, een moorddadig spel, zo zag ik op het schermpje van de jongen die naast mij had plaatsgenomen.

Vraag me de naam niet maar het ging erom om zoveel mensen dood te rijden met een soort van legervoertuig.

Luguber! Niveau één zal rijden zijn op een drukke weekmarkt en het hoogste niveau dan weer menselijke prooien zoeken in Patagonië of zo.

Enthousiast gingen de cijfers van de “scores” door de trein.

Vierhonderd en acht… joehoe!

Terecht vrees ik dat deze jongeren, de toekomst van België, ontsporen in spontane agressie, aangeleerd in mijn trein naar huis.

Jammer.

Was het in onze tijd zoveel beter dan?

Er waren geen smartphones, de TV zond geen geweld uit buiten de nieuwsuitzendingen. We lazen veel en speelden buiten.

Cowboys (door ons uitgesproken als “kouwbois”) en Indianen (door ons uitgesproken als “dindi-janen”).

Wisten wij veel over de Amerikaanse taal. Er was nog geen YouTube en er werd nog Nederlands of Frans gezongen op de radio.

En ons spel was niet gewelddadig hoor. Dindi-janen werden hooguit vastgebonden aan een boom, een totempaal! We hadden verbeelding, geen bewegende beelden.

Of toch? Onze fantasie werd geprikkeld, al vanaf erg jonge leeftijd door…

sprookjes!!!

Onlangs had ik een uurtje te “killen” in een kinderbibliotheek en zo nam ik een ouderwets sprookjesboek ter hand: “Sprookjes van Grimm, Andersen en Perrault”.

Fraai boek met erg mooie illustraties…maar de inhoud!!!

Ik verbaasde mij over het brute geweld en foute educatieve impulsen die daar in stonden.

En toch zijn er nog goede en wijze mensen voortgekomen uit deze “Sprookjes-generatie”.

Soms zijn  sprookjes teksten best te vergelijken qua wreedheid met het doodrijden van marktbezoekers!

“Sneeuwwitje” bijvoorbeeld!

Een prachtige stiefmoeder met een hart van steen verjaagt met haar verwaande spiegel het mooie kind en stuurt een jager/huurmoordenaar mee om haar te doden. Ze eiste zelfs het uitgesneden hart van het kind als bewijs.

Jakkes!

Gelukkig zijn er de zeven kleine ventjes en een kussende prins om het giftige fruit (van de stiefmoeders tweede moordpoging) te verwijderen.

Dat zal nogal een kus geweest zijn!

“Hansje en Grietje” dan!

Alweer een stiefmoeder die de kinderen in een bos wil achterlaten voor de wolven.

Via een pad van kiezelsteentjes en broodkruimels komen ze aan bij een peperkoekenhuisje waar Grietje uitgebuit wordt als blanke slavin en Hans zelfs vetgemest wordt om opgegeten te worden! Stel je voor!

Maar de heks gaat de oven in (Nazi invloeden?) en met de gestolen diamanten van de heks mogen ze dan wel weer thuis binnen. Kinderarbeid?

Het “Lelijke Eendje” bulkt van de discriminatie. Uitgestoten omdat ze andere kleuren en gedragingen heeft dat de andere eierontsnappers.

Trouwens, hoe komt een zwanenei in een ganzennest? Een scheve schaats gereden, papa Zwaan?

De “Schoone  Slaapster”.

Dit keer een liefhebbende moeder maar die stoot dan weer op een jaloerse heks die het meisje vervloekt en haar 100 jaar slaap geeft. Kunnen we die heks niet inhuren voor een vloekje op wat wereldleiders?  Bijvoorbeeld die rooie Amerikaan en die kranendraaiende Rus!

En alweer een prinselijke kus om soelaas te brengen.

Die flierefluiters reden wat rond op hun witte paarden en kusten waar ze konden. Sexuele intimidatie en uitbuiting van sociale minderheden!!!

“Klein Duimpje” steelt niet alleen mijn hart maar ook de zevenmijlslaarzen van de reus die hem wilde opeten! Jaja, kannibalisme! Dutroux zou hiervan wel smullen!

Over “Roodkapje”, ofwel Kapje Rood voor de vrienden heb ik het in een vorig stukje al eens uitgebreid gehad.

En ik ga stoppen met “Assepoester”!

Een stiefmoeder is nog niet genoeg. Dit keer komen er nog twee stiefzussen bij om het mooie kind te pesten en te koeioneren!

Maar waar zit de vader? Ziet die sul niet wat er in zijn huishouden aan de gang is?

Aan de drank/drugs??? Verliefd op en verblind door de sexy stiefmoeder?

Maar goed dat er feeën zijn en glazen schoentjes en koetsen van pompoenen en prinsen zo mooi dat Hollywood ze wel moet opmerken!

Ondanks al dit negatieve dat ik nu, als zeventigjarige kritikaster, uit deze verhaaltjes filter ben ik blij dat ik de sprookjes kende en niet gedwongen wordt door klasgenoten om een bloedspoor te trekken door de wekelijke markt.

Wereldleiders van morgen vormen zo hun eigen ideeën over de aanpak van de bevolkingsexplosie op aarde.

En wat de sprookjes betreft: hoe komt het dat de kannibalen uitgestorven zijn net nu er zoveel voedsel aanwezig is!

Groetjes vanuit mijn hartje dat verheugd was met het sprookjesboek, vol herinneringen, dat ik een uur lang mocht bewonderen,

vanuit mijn zieltje dat nu wat schuldige krampen door mijn lichaam stuurt omdat het zoveel negativiteit van mij niet gewend is ondanks de leuke herinneringen aan spelen met de kinderen en Lego blokjes

en vanuit mijn buikje dat steeds weer aangaf dat “Hansje en Grietje” hét favoriete sprookje was. Niet zozeer voor het lot van de kinderen maar voor het peperkoeken huisje! Wat heb ik daar ooit van gedroomd!!! En gefantaseerd!!!

Zeker géén baksteen in mijn maag. Die was voor de wolf van Kapje Rood.

 

[Ed. Nota: de foto is gemaakt met lego van mijn kindertijd. ~Tom, de webmaster.] 

Recente Reakties