Slijtageslag
Allemaal willen we graag oud worden, maar niemand wil oud zijn.
Een waarheid als een klok waar we allemaal vroeg of laat – meestal té laat – mee bezig zijn.
En soms doen we dan extreme dingen, om in vorm te blijven, zoals sporten op latere leeftijd. En daarmee bedoel ik niet wandelen en fietsen of één per week naar het zwembad, nee nee ik bedoel bijvoorbeeld “start to run” voor senioren, trainen voor een marathon, mountainbike parcours afdenderen, wielerclubs die terroristisch tientallen kilometers malen, enzovoort …
Jawadde!
En of dat nog gezond is, daarover verschillen de meningen nogal.
Ik was onlangs – als vooruitziende aanstaande zeventiger – bij een voordracht over het brengen van kwaliteit in je leven als je boven de zeventig bent, door een dokter in de gerontologie.
Ze bestudeert het verouderingsproces en geeft advies om dit proces tegen te werken.
Een fontein van goede raad heeft ze over het publiek gespoten, maar eigenlijk niets wat we nog niet wisten: bewegen, sober met eten en drinken, niet roken, hersenen bezig houden met bijvoorbeeld sudoku of kruiswoordraadsels, muziek maken … en ga zo nog maar door.
Maar over extreme activiteiten: geen woord!
Het was een vlotte lezing die de namiddag comfortabel vulde.
Mét vlaai en koffie!
Laat me dan toch wel net een interview met een Nederlandse verouderingsexpert – David Van Bodegom – thuis klaarliggen hebben om te lezen. En zoals wel vaker voorkomt met Nederlandse onderzoekers waren zijn bemerkingen directer en meer “to the point” dan die van de eerder geciteerde lezing!
Zijn conclusie: don’t overdo it! Niet overdrijven. Neem vaker de trap dan de lift, fiets meer dan auto rijden, kortom: beweeg maar overdrijf niet.
Want, zo zegt deze Nederlandse gerontoloog, oud worden is verslijten. Met andere woorden: door té extreem te sporten, te bewegen, gaan we sneller en intenser “verslijten”.
Vergelijk het met een oud twee PK’tje met 120 km per uur door de bochten jagen. En verslijten willen we niet.
Ik toch niet. Zoals dikwijls is ook hier een songtekst bruikbaar, van Albert Hammond dit keer:
Wanna be desirable till my dying day! I don’t want to be bedridden, an old and bitter sage, have the nurses saying: I’m young for my age …
Genieten, ja dat willen we nog.
En hiervoor hebben we vijf zintuigen ter beschikking gekregen.
Horen.
Zien.
Ruiken.
Proeven.
Voelen.
Als je het rijtje zo overloopt dan merk je wel degelijk de slijtage die de jaren hebben aangericht. Bij mij toch maar het spreekwoord zegt: aan jezelf ken je de hele wereld.
“Horen” eerst: ik heb twee apparaatjes om mijn gemis aan decibelbereik te verdoezelen. Onzichtbaar zijn ze wel maar daarom niet geliefd. Ik haat het om in de morgen die krengen van geluidsinstallaties in mijn oren te proppen. Maar ja, mijn gehoor is versleten.
“Zien” dan: ook daar heb ik een hulpstuk voor nodig. De bril!
Zonder gaat nog wel hoor, als het niet té nauw komt, maar voor het lezen, autorijden, schrijven … goed dat die bril er is. De slijtage van mijn zicht is ook duidelijk meetbaar en merkbaar want geregelde bezoeken aan de oogarts nopen dikwijls tot “straffere” lenzen …
“Ruiken”. Ah, eindelijk een positieve noot hier. De reukzin is dus minder onderhevig aan slijtage, neen zelfs verbeterd in de loop der jaren. Zeker weet ik dat het stoppen met roken, zo’n kleine twintig jaar geleden voor mij, daar een oorzaak van is. En de neus, geef toe, is het middelpunt van je wezen, pal centraal in je gezicht, duidelijk als herkenningsbaken. Goed dat hij er is: hoe anders moet ik mijn bril ophouden. Herinner je een carnavalshit van enige decennia geleden:
Ik ben zo blij, zo blij, dat mijn neus van voren zit en niet opzij …
“Proeven” als voorlaatste: als we nu iets enorm veel gedaan hebben in ons leven is het wel eten en drinken. Ik denk niet dat aan het proeven veel slijt gekomen is. Hoewel, ja en nee. Oudere mensen hebben meer smaakmakers nodig en kruiden dikwijls te fel hun spijzen tegen de achteruitgang van de smaak. Maar wijnclubs en degustatie avonden voor wijn lijken écht in trek bij de moderne senioren. En daar is proeven wel erg nodig.
Snobisme ook hoor, wees daar zeker van …
“Voelen” is de laatste zintuiglijke waarneming waarop we beroep kunnen doen om onze veroudering te meten, misschien wel de belangrijkste.
Zowel de gladheid van een oppervlak met onze handen, de donzigheid van een kinderwang met onze lippen, de rillingen als een verliefde hand over je rug glijdt… voelen!
Maar ook het voelen met ons hart, de verliefdheid, dat is ook zintuiglijk “voelen”. En zit daar sleet op? Ik denk het niet. Laat ons tenminste hopen!
Een Italiaans filosoof heeft het ooit mooi verwoord:
L’amore e la passione non vanno mai in pensione.(Volterra)
Vertaald: liefde en passie gaan nooit met pensioen!
Laat me afsluiten met de onrust van de man die van de dokter te horen kreeg dat hij voor de rest van zijn leven één pillletje per dag moest innemen. En er zaten maar 30 stuks in het doosje…
We kunnen natuurlijk ook altijd kiezen voor euthanasie door de stroomplug uit te trekken van de levensnoodzakelijke machines zoals de TV, de computer, de smartphone, …
Groetjes vanuit mijn zieltje dat blij is met het overzicht van deze slijtageslag: dat hebben we tenminste gehad en dat nemen ze me niet meer af;
vanuit mijn hartje dat te vaak beschadigd werd en daardoor littekens en eeltvorming heeft; en vanuit mijn buikje dat geen problemen kent hoewel, misschien toch wel met de dalende en de stijgende lijnen van mijn gewichtsgrafiek. Trouwens daar zijn oplossingen voor: oplos-koffie drinken!!!
Mooi geschreven Zjiet, heel herkenbaar voor ons ‘oude garde’ maar gelukkig met de nodige humor. Het is wel geen zintuig maar wel iets om zolang mogelijk te bewaren ‘HUMOR’.
Juist gezien Frans. Als HUMOR een aangeboren zintuig was dan zou de wereld er heerlijk anders uitzien. Ik weet dat jij er veel van hebt! Hou hert goed vast, dan leef je langer en … gelukkiger!
Dankjewel !
Heel mooi uitgeschreven Zjiet, onze zintuigen zijn weerom geprikkeld.
Met uw duwtje in ons rug, vullen wij aan waar jij stopt !
In combinatie met de tijd die ons rest en naast de ‘slijtage’ waar je niet om heen kan,
prikkelt de verbeelding, inbeelding, dromen van.., charisma, loyaliteit..nu veel meer,
bij elk positief mens zoals jij ! See you later ! Crèce
Dankjewel lieve vriendin! Wel, over die slijtage kunnen we nog wel een boompje opzetten.
Misschien moeten we dat eens doen samen. In Brugge ? Weldra?
Jammer van je reis naar Zweden. Misschien mogen jullie binnenkort wel weer. Scandinavië gaat niet weg, corona wel!!!
Fingers crossed!
Soon!
Heel knap geschreven ,we weten het allemaal wel ,maar toch goed dat iemand er ons toch nog eens heel duidelijk op wijst,wat we in feite toch nog allemaal mogen of kunnen doen
Dank je wel Willya, altijd leuk om een nieuwe reactie te begroeten!
Dikwijls zijn mijn tekstjes maar een spiegeltje dat ik de wereld voor hou hoor. Iemand moet het doen.
Ik probeer het dikwijls met een vleugje humor als het onderwerp het toelaat… en als ik in de juiste stemming ben!
Tôt hopelijk weer gauw, op de fiets!!!
Heb je weer heel mooi verwoord Zjiet.
Al onze zintuigen , zo mooi op een zilveren schoteltje gebracht , maar die toch oh zo belangrijk zijn in ons dagelijkse leventje.
En laat ons gelukkig zijn dat we nog een resem aan hulpmiddeltjes hebben om ons leven zonniger te maken.
Oploskoffie ? Het moet wel de echte zijn hé !
Groetjes,
Hey Leona.
Dank je voor je berichtje!
Een goede kop koffie … verrukkelijk ! Maar een goede pint aan jou toog vroeger, zoals Hugo suggereerde, is ook niet te versmaden. Misschien in Brugge?
Knap. Ik beloof dat ik in de toekomst niet mijn uiterste best zal doen om te winnen bij een tennismatch. Te is te ? Maar wanneer is het TE ?
Je zei me ooit dat ik nog wel eens dood zal vallen op een tennisplein ! Daar teken ik voor.
Kus van je zus.
hahaha … vrouwen aan de top !! Nelly laat je niet doen !! Sla er maar op los !
Die slijtageslag daar heb ik nog niets van gemerkt…. ik werk nog in de tuin periodes van ongeveer 10 minuten….. ik fiets nog regelmatig een keer per jaar….duimdraaien doe ik ook nog….ik leg nog regelmatig bezoekjes af bij zeer ontwikkelde dokters… ik los om de maand een sudoku op…. enfin nog in optimale conditie…
In tegenstelling tot mijn jongere broer…. diemoet nog gaan zwemmen en uren gaan wandelen om de slijtage vooe te blijven…. Zo zie je maar…. Doe hem de groeten als je hem ziet!willy
Hoor hem nu! Hij zit in Oostenrijk te jodelen en ik zit hier te quarantainen !!!
Maar aan de intensiteit van jou sportbelevingen ga je toch eens moeten werken hoor, anders lonkt het «rusthuis» Rust roest broer, rust roest!!!
De groetjes zijn inmiddels aangekomen!
Lové you!!!
Mooi geschreven Zjiet. Als je op woensdagmiddag gaat fietsen kun je bijna al je zintuigen gebruiken. Je hoort en ziet iedereen van de groep, Op het terras proef en ruik je wat je drinkt, alleen het voelen blijft wat achterwege. groetjes, Lambert
Dank je Lambert!
Ja, dat voelen … een gemis voor de meeste singles hoor! En nu corona er nog bij … 1,5 meter afstand houden weet je wel!!! 😉
Hopelijk kunnen we vlug weer fietsen.
Tôt gauw!
Alhoewel ik nog maar 57 ben voel ik dat de slijtageslag ook bij mij volop bezig is. Mijn ogen geven mij dit aan. Twee brillen heb ik nodig. Een voor dichtbij en een voor ver. De oplossing hiervoor is een multifocale bril. Maar handig is dat ding nu ook weer niet. Aan een computer krijg je een zere nek doordat je steeds het onderste deel moet gebruiken om te lezen en je altijd met een opgeheven hoofd aan het lezen bent. Hiervoor hebben ze dan ook weer een bril de “computerbril.” Wat een verademing! Dan toch maar weer twee brillen. Heel vervelend in het begin dat wisselen van bril, maar zoals altijd alles went. Maar het maakt me wel duidelijk dat het lichaam in verval is. Voor mij een teken om “NU” dingen te doen. Niets meer uitstellen en denken later kan ik dat nog wel doen.
Zoals altijd mooi geschreven. Maar eigenlijk moet ik je dat niet meer vertellen. Doe zo voort ook al zijn er soms maar weinig reacties. Ik weet dat jou teksten gelezen worden. Maar niet iedereen is mondig en zo goed met de pen als jij.
Dank je Marc, altijd fijn om van jou een reactie te krijgen.
NU leven dus, Marc, dat doen we kerel! Onze reisjes, etentjes, sauna bezoekjes, vriendschappen, politiek, soms lijkt het wel of wij getrouwd zijn… :-)))
Dat zal Jordy graag horen!
En van die bril, wel Marc, zolang je onze vriendschap maar goed ziet zitten!
WOW! Pittig. Maar oh zo waar. Hoewel ik nog niet echt in die fase ben, begrijp ik de term “ouder worden”. Met al die zintuigen die mede ons leven en ons doen en laten bepalen. ik kan de bril nog weren, mijn ogen beloven me nog voldoende zicht zodat een versterker nog niet aan de orde is. Mijn oren laten het blijkbaar soms afweten, hoewel dit uit de tests niet blijkt. Er zal dan een soort van selectie gemaakt worden in de geluiden die mijn hersenen triggeren. Mijn reukorgaan is nog het sterkst. Deze kan al snel de nodige details weergeven van wie of wat er waarneembaar is. Gelukkig. Dat voorkomt soms onaangename verrassingen. Mijn smaak is met de jaren fel veranderd. Van extreem zoet naar een lichte vorm van bitterheid, hoewel zoet nog de overmacht heeft. Maar té zoet heeft geen meerwaarde meer. Das een afknapper. En er mag al wat meer gekruid worden dan vroeger…. Voelen dan. Met vertraging. In elk opzicht. Bizar toch maar nog steeds het gevoeligst. Van ruw naar zacht. Van beschadiging naar heling, al duurt het langer. Maar toch dankbaar dat ik nog steeds van dit allemaal gebruik kan maken. En hopende nog heel lang. Hoewel de sleet al op mijn lichaam zit, hopen we de erosie uit te stellen. Maar dat we geen 20 meer zijn, staat vast. Zolang we maar gezond zijn zeker. is dat niet het belangrijkste? Ik dank u! Lex
Hey Alex.
Wat fijn om jou hier terug te ontmoeten.
En je reactie mag er weer zijn hoor!
Hou het maar bij je laatste zin: als we maar gezond zijn!!!
En blijven zo hé kerel, omwille van je kinderen alleen al … schatten!!!
Dank je voor je reactie