Ik ben geen fervent TV kijker, beste lezer, dat is zo.

Maar als ik dan toch eens ”zap”… 

Ik kijk via Telenet dus gaat mijn zap-gedrag van nummer 2 (VRT) tot 26 (BBC First) . Reclame vermijd ik als de pest. (Vandaar mijn start op 2, 1 is voor VTM)

Wat me het meest opvalt bij deze zap-sessies is de hoeveelheid koks die je tegenkomt, de hoeveelheid kookprogramma’s. Er staat blijkbaar geen limiet op, niet qua zenders, niet qua tijd.

Ik herinner mij nog de allereerste TV kok: Etienne Cocquit, een journalist met een culinaire missie in de jaren tachtig. De negentiger jaren waren dan weer voor Herwig Van Hove en side kick Felice Damiano. Zij speelden het wekelijks klaar om op 1000 seconden, met veel verbale ruzies, een maaltijd op tafel te zetten.

VTM kon ook niet achterblijven en zette Piet Huysentruyt in de kijker, geflankeerd door de brede smile van Mimi Smith.

De smile van Mimi verdween en Piet klaarde de klus alleen: SOS Piet!

2010 kwam en vanaf dan is het al Jeroen Meus wat de culinaire klok slaat! Jeroen tovert elke werkdag “dagelijkse kost” uit zijn hoed en op zaterdag wordt het programma van de hele week nog eens opnieuw uitgezonden.

Het hek was nu van de dam en VTM stuurde Sofie Dumont, Wim Ballieu en Sandra Bekkari de ether in. Succes verzekerd!

Het succes was zo groot dat sterrenchefs als Peter Goossens zelfs een eigen zender oprichtten: “Njam”. Nummer 20 voor de Telenet kijkers. 

Een gedroomde formule: koken voor slechts een paar personen en het zelf nog kunnen opeten ook. Vermoedelijk wordt er bovendien goed geld aan verdiend want de lijst van deelnemende koks en kokkinnen is schier eindeloos.

Bart Desmidt, Johan Segers, Roger Van Damme, Wim Ballieu, Peter Goossens, Dagny Ros Asmundsdottir, Jeroen de Pauw, Jan Buytaert, Bert Meewis, Thierry Theys, Peppe Giacomazza, Jan Tournier, Steffie Vertriest, Dominique Persoone…

En dan vergeet ik er zeker nog een half dozijn of zo.

En vaak laten ze zich dan nog assisteren door “BV’s”. Zangers, acteurs, zelfs een liefhebber van grote Samson-honden. (Koken van hondenbrokken???)

En dit zijn alleen nog maar de Vlaamse zenders. Ook buitenlandse koks doen ons dromen van exotische keukens en vakantie genoegens.

Een overdosis. Geen mortale overdosis weliswaar maar toch, op langere termijn…

Obesitas!

De cijfers die ik onlangs las hierover laten niets aan de verbeelding over: “We slippen langzaam dicht en vervetten”. (VOF De Kunst met Eén kopje Koffie) Is het de schuld van het overaanbod aan koks en kookprogramma’s op TV? 

Het zal er wel mee te maken hebben, dat wel!

Maar tussen deze kookprogramma’s door zap je tegenwoordig ook van de ene oorlog naar de andere, van het ene gewapende conflict naar het andere.

En dat doet vaak pijn om te zien hoe de mensen niets, absoluut niets, hebben geleerd uit het verleden. “Nooit meer oorlog” wordt gescandeerd bij elke vredesbetoging en dat al decennia lang. 

Loze leuzen!

De gezagsdragers beslissen nog steeds, de soldaten voeren nog steeds uit en de gewone mensen sterven nog steeds.

Vaak door kogels en bommen en granaten maar tegenwoordig meer en meer door ontbering en honger. Beelden van uitgemergelde kinderen, van vaders die sporadische voedselconvooien bestormen om bloem te bemachtigen en daarbij neergekogeld worden, mensonwaardig. 

Wat in de Gaza strook nu gebeurt gaat mijn verbeelding te buiten. Kinderen en kleinkinderen van de overlevers van de Grote Holocaust van 40-45 schieten nu op burgers, bestormen en bombarderen hospitalen en scholen, kerken en vluchtelingenkampen. Met duizenden worden onschuldigen van het leven beroofd.

Meer dan 30.000 mensen stierven reeds, het merendeel kinderen. 

Repressie, wraak?

Er bestaat geen medicijn tegen de waanzin, helaas. Maar tegen de honger en ontberingen wel. Alleen, hoe krijgen we de hulpgoederen ter plaatse want de agressors gebruiken ook honger en dorst als wapen voor de genocide, geleerd in de Nazi vernietigingskampen en laten geen of te weinig vrachtwagens door.

Godzijdank droppen nu de meer-humane-landen vrachten met voedsel en hulpmiddelen boven de Gaza strook. Hopelijk komt alles terecht waar het hoort.

Ook ons landje, ook België, stuurt op die manier humanitaire hulp.

C130 toestellen van onze luchtmacht gooien ingrediënten voor een beter leven naar beneden. Bloem, water, medicijnen.

Ik vraag me af of onze TV koks en kokkinnen met deze schaarse ingrediënten ook smakelijke gerechten voor elkaar krijgen. Dagelijkse kost voor de Palestijnen, niet voor onze obese landgenoten.

Dus stel ik voor om met elke dropping boven Palestina ook een paar TV koks mee te droppen. Laat ze ter plekke, op een leeg blik met wat stookhout, koken dat de stukken eraf vliegen, letterlijk! En als er al eens ééntje sneuvelt: de voorraad is quasi onuitputtelijk.

Dat zou pas TV opleveren: échte reality TV. 

Groetjes vanuit mijn hartje dat smeekt om leiders die de mens centraal stellen boven geld en macht;

vanuit mijn zieltje dat treurt – om het met de woorden van mijn kleine poëet Adamo te zeggen – voor “ces million d’âmes qui n’ont pas des mausolées de marbre!” (Uit: Inch Allah) en dat bovendien weet dat er nooit een einde zal komen aan de ontberingen van de kleine mens, van de vrouwen, van de kinderen 

en vanuit mijn buikje dat wel degelijk fan is van de kookprogramma’s op TV en zeker als ik al eens wat van die getoonde recepten kopieer thuis.