OUD
Ik voel mij oud worden.
Gek dat je iets wat je al doet sinds je geboorte pas op latere leeftijd als pijnlijk ervaart!
Want zo is het! Ik word oud…
En ondanks het feit dat iedereen wel oud wil worden maar niet oud wil zijn is er weinig leuks aan om oud te zijn.
Ik mag niet klagen hoor: ik kan nog vrijwel alles, ik mag nog vrijwel alles, ik lust nog vrijwel alles en ga zo maar door. Ik besef dan ook terdege dat ik in feite gezegend ben, tenslotte haalt niet iedereen zijn zevende voordeur. Kijk er de overlijdensberichten in de kranten maar op na!
Count your blessings.
Ik kom blijkbaar uit een sterk geslacht: mijn ouders/grootouders hebben allemaal een “gezegende” leeftijd mogen behalen! En voor zover ik nog weet kan ik concluderen dat zelfs de kwaliteit van hun laatste jaren redelijk goed was, op een paar uitzonderingen na, zoals bij mijn moeder. Ik ben de jongste van vier en heb ze alle drie, twee zussen en een broer, nog dicht bij mij.
Goed, ik heb dus niks ernstigs om me zorgen over te maken … of toch?
Weet je, ‘s morgens voel ik me wel wat stram en stijf maar met wat “bed-gymnastiek” lukt het me wel om pijnloos te dag te beginnen. Mijn medicijnen helpen hier ook wel hoor.
Vergeten doe ik ook al meer dan me lief is! Waar ken ik die of die ook alweer van?
Hoe heet dat kindje ook alweer? Was ik daar al eerder? Heb ik het licht overal…? De koelkastdeur …? Wat kwam ik hier alweer doen? Waar is de autosleutel/bril?
En het troost me niet echt dat anderen zeggen: “Dat heb ik ook hoor!” – zelfs al zijn ze vaak nog een pak jonger.
Wijzer word je wel met de jaren, zeker weten! Grijzer en wijzer, waardoor je eenzaamheid en vriendschap anders gaat interpreteren en waarderen.
Maar de natuur, onze geliefde “Moeder Natuur” leert het me nog wel. Ze zegt gewoon:
“Kerel, je bent wel niet blind maar je hebt nu genoeg gezien!” En het gaat dus achteruit met mijn ogen. Elke nieuwe bril heeft sterkere glazen dan de vorige.
Ik herinner me een foto van een bedelaar zittend op de stoep met een bedelhoed voor zich, zwarte bril op zijn neus en een witte stok naast hem op de kasseien. Om zijn nek bengelt een bordje van karton met zwarte letters: IK BEN NIET BLIND, IK HEB GENOEG GEZIEN!
Bril, waar heb ik je gelaten?
Zo is het ook met mijn oren. Zonder mijn hoorapparaten is alleen stilte genietbaar. Op zich is dat dikwijls een zegen, maar toch! Ik herinner me nog dat mijn meisje me bij het slapengaan altijd zei: “Heb je nog wat te zeggen? Want ik doe mijn apparaten uit mijn oren!” Snurken was dus nooit een issue…
Hoorapparaten: zegen en vloek!
Of zegt de natuur me dat ik al zoveel heb gehoord in mijn leven, zin en onzin, dat het nu toch welletjes is geweest?
Laat het me daar maar bij houden. Ik ben nog geen échte “Old Timer”, nog geen “O” als beginletter op mijn nummerbord. Ik mag nog de steden met lage emissie zones in zonder certificaat!
Maar hoe lang nog? Zullen de hulpmiddelen voldoende sterk blijven?
Zo veel vragen, zo weinig antwoorden.
En nu nog een writers-block er bovenop! Ik voel me leeg geschreven.
Dus stop ik ermee!
Misschien had ik maar 120 verhaaltjes mee gekregen bij mijn geboorte en ben ik nu uitverteld. Ik weet het niet maar Tom, mijn editor, counselor en vriend, geeft me de raad om te rusten.
En dat ga ik doen.
Ik zet dus mijn geliefde “Zjoetjes” op pauze, on hold.
Wat jullie nu lezen, beste vrienden, is voorlopig mijn laatste creatie.
Ik voel dat er een oververzadiging bij de lezers komt. Ik krijg vaak te horen: “Ja, ik sta nog een viertal Zjoetjes achter.” Dit wil dus zeggen dat er minstens twee maanden niet naar de website gekeken is. Ik krijg ook steeds minder reacties, positief of negatief. Niemand deelt mijn werkjes nog op FB met vrienden, hoewel ik er herhaaldelijk om vroeg! Alleen Jack, spontaan … Jack is een schat!
Zo lijkt de teloorgang van mijn lichamelijke malaise zich nu ook uit te strekken tot mijn creatieve vermogens. Jammer!
Dus vandaag over twee weken: geen “Zjoetjes” meer!
Hoelang?
Ik weet het niet. We zullen wel zien. Ik zal jullie wel op hoogte brengen van mijn besluiten. Komt mijn muze terug? Ik hoop het want ik schrijf erg graag.
Een hobby? Een roeping? Een gave?
Tot …
Groetjes vanuit mijn bedroefd hartje dat al te vaak afscheid nam van mooie dingen, van lieve mensen, van …;
vanuit mijn zieltje vol littekens en korstjes omdat dit misschien weer een teken aan de wand is van moeder natuur: genoeg is genoeg;
en vanuit mijn buikje dat eigenlijk knort bij mijn ritueel-pastisje omdat het weet dat ik niet zonder creativiteit kan en er daarom zeker van is dat, met het verstrijken van de dagen, mijn drang tot schrijven zal terug keren.
Hopelijk zit ik niet op de “River of no Return”.
Laat maar wat horen.
Dit is soms heel herkenbaar !!!!!!
Ja hé! Ik had al eerder zulke ‘blocks’ maar nu … ik weet het niet!
Ik vind het wel héél fijn dat jij mijn rubriekjes leest.
Dank je wel!
Spijtig dat je er tijdelijk mee stopt…. Blijkbaar is het een algemeen verschijnsel dat we iets moe worden….ozze pa zei dat er geen werk is zonder rust…. Maak je geest vrij voor nieuwe ideeën…’ en als je er klaar voor bent…. Go for it… en oud ben je nog lang niet…Snotbel!..
Heel juist Willy het is nog een snitbel want zover als ik weet wordt of werd hij dit jaar 69 en dus nog geen 7.
Aan de andere kant zou ik zeggen je moet niet voor anderen schrijven maar voor jou zelf maar blijf jouw hersenspinsels met ons delen als ze er zijn.
Ja, de snot bel! Jij mag dat zeggen… Het is raar om zonder deathline te leven. Die drive moet terugkomen. Zoveel reacties!
Ik ben het aan mijn vrienden/familie/lezers verplicht!
Dank je wel …….auwe!
Heel juist Willy het is nog een snitbel want zover als ik weet wordt of werd hij dit jaar 69 en dus nog geen 7.
Aan de andere kant zou ik zeggen je moet niet voor anderen schrijven maar voor jou zelf maar blijf jouw hersenspinsels met ons delen als ze er zijn.
Dat ga ik zeker doen Frans. Trouwens in januari wordt deze snotbel 70!
Dank je wel kerel!
En je hebt o zo gelijk: ik moet het voor mezelf doen. Schrijven én delen.
zeer spijtig ; las Zjoetjes heel graag zullen ze missen veel grt en tot ziens louis en lena
Ach Lena en Louis.
Het ontroert me dat jullie de tekstjes gaan missen.
Als het effe kan komen ze weer terug hoor.
Even mijn batterijen bijladen.
Dikke kus!
Dat iemand niet reageert betekent niet dat het niet gelezen word of niet geapprecieerd word ,je vind vast wel weer inspiratie;
En dat delen en zo ik ben daar geen crack in, en verder heeft Corona ook zoveel roet in het eten gegooid en is er ook veel verloren gegaan en worden mensen ook eenzamer.
Neem maar wat rust in het schrijven ik heb alvast genoten van je hersenspinsels en hou je goed.
je hebt vast heel veel leuke vrienden om je tijd leuk door te komen toch bedankt voor alles wat we konden lezen groetjes
Hey Lydie en Jos.
Fijn hoor wat je schrijft. Ik reken jullie twee ook bij die leuke vrienden om mijn tijd om te krijgen hé!
Dank je voor je reacties, sowieso!`
Komen jullie nog eens fietsen?
Iedereen kijkt daarnaar uit!
Hoi opa, heel spijtig dat je ermee stopt. Ik vond het altijd heel fijn om je zjoetjes te lezen. Hopelijk krijg je je inspiratie terug. Want zoals je zegt heel veel mensen krijgen nooit een 7 vooraan en dat weet ik maar al te goed. Het leven is heel mooi maar kan van de ene op de andere seconde voorbij zijn. Dus geniet zoveel mogelijk van elke dag en van de kleinste dingen, een bloem of een vlindertje of… er is nog zoveel meer moois. Proberen de negatieve dingen en de pijnen zo een beetje weg te denken. Hele dikke knuffel Xx
Hallo meisje.
Jou woorden brengen een traan in mijn ogen. Maar je hebt gelijk. Het leven is té kort en té fragiel.
Ik hoop dat mijn batterijen snel weer opgeladen zijn en dat ik jou dan ook weer bij mijn lezers te rekenen. Dank je wel. Dikke kus!
Zjiet, hopelijk een tijdelijke pauze, want ook al reageerde ik niet veel, las ik je cursiefjes altijd graag. Altijd met een vleugje humor en wijsheid , altijd leuk. Maar geniet van de nieuwe voordeur en de pauze en hopelijk lezen we binnenkort were nieuwe avonturen en wijsheden ! Hou je goed en tot hoor, liefs lieve
Lieve lieve lieve Lieve!
Dankjewel voor je mooie woorden.
Doet deugd!
Ik ga zeker terug komen, hopelijk, maar onze vriendschap heeft geen website nodig.
Schrijf je vlug in voor 6 november, we’ll meet again, in Brugge Die Scone !!!
Ik ga jouw toch missen .ook al deelde ik ze niet maar ik was steeds benieuwd naar wat er komen ging.Neem tijd om alles even laten te bezinken.ik weet uit ondervinding wat tijd mentaal kan doen.Nu tijd nemen om alle leuke of minder leuke anekdotes op te slaan en ze misschien verwerken in zjoetjes.
Hele lueve knuffel en weet dat ons deur steeds open staat voor jouw.💞
Hallo Christa en JJ.
Missen, missen … we gaan elkaar nog wel vaker zien. We hebben samen té veel meegemaakt om contact te houden zonder website. Ik ga zeker wat rust inbouwen en wat meer beroep doen op de gastvrijheid van jullie open deur!
Dankjewel
Deze reacties zullen je wel goed doen en de echte harde kern staat achter je natuurlijk.
Als de muze komt, schrijf je er op los en sla het ergens op tot je weer genoeg energie hebt om onze Tom terug aan het werk te zetten. Maar we kunnen allemaal alle Zjoetjes nog ens opnieuw te lezen want het zijn er een heleboel. En glimlachen zullen we dan dikwijls. ❤️❤️❤️
Niemand kent mij beter dan jij!
Herlees dus en maak een persoonlijke top 10 op!
En Tom heeft ook wat rust nodig. Hij werkt momenteel dat het bloed in het rond vliegt…
Dank je zus
BAYS
He Zjiet, als dit je laatste stukje is, dan heb je er wel een mooi ( voorlopig?) einde aan gemaakt. Wat je schrijft is zo herkenbaar en zo goed geformuleerd! Een genot om te lezen in de vroege ochtend bij het opstaan met stramme spieren na een slapeloze nacht.
Geniet van een schrijfpauze en drink misschien eens een glas paardenmelk. Van die melkerij in Eindhout, weet je nog? Een wandeling in het nabijgelegen natuurgebied is op dit ogenblik echter geen aanrader want het kan alleen maar met hoge laarzen en volledig ingesmeerd met muggenmelk.
Geniet van je rustpauze en hopelijk tot ziens! Mia
Hallo Mia,
Al hebben we elkaar nooit vaak ontmoet, ik meen toch wel dat we een “digitale” band hebben.
Dank je voor je mooie woorden, ze doen me goed. Hopelijk gaat deze dip vlug over en komen er nog wat verhaaltjes aan. Ik ga er in alla geval voor.
Tot …..
Goed idee, zal ik doen na het opstellen van mijn …………… je weet wel. 😛
Neem gerust jouw tijd om de inspiratie te laten ‘rijpen’.
Als de goesting, de drang, de gedrevenheid e.a. terug komt, dan zullen we weer kennis maken met jouw rijke muze.
Ik wens jou alvast een deugddoende zjoetje-rust-vakantie
Hallo Janine!
Dank je wel! Jullie waren één van mijn laatste triggers. Mooi om tre herinneren. Verwacht maar een mailtje van zodra de inspiratie terug is…
Tot gauw.
Oud ? Zeker niet. Verzadigd ? Ook al niet…
Overboekt !! Een teken dat je jong blijft !!
Schrijven doe je in de stille dagen. De momenten waar je geest zweeft tussen
hemel en aarde, tussen dromen en aanwezig zijn. Drukke dagen met anderen om je heen,
geven veel ideeën maar minder creaties. Vind nu rijkdom in je actieve leven.
Maar schrijven zal jij altijd blijven doen, wellicht in gedachten.
Dromen zullen je niet loslaten en voor de deur tussen 7 en 8 halfopen staat, zie ik je alweer notities maken…
Ook ik was steeds benieuwd, wat komt er zondagmiddag binnen gelopen….?
Je doordachte schrijfsels zetten velen toch eens aan het denken !!
Waar ga ik nu mijn mosterd halen ??? Jij gaf me een pas, ik probeerde een goal te maken…..
Lieve groetjes, Je Koningskind !
Hallo mijn koningskind!
Alleen jij kan zo precies aanwijzen waar de pijnpunt ligt hé. Komt tijd komt raad, we zullen wel zien. Ik had in het verleden nog meer blocks maar nu is het anders.
Het doet wel goed van de reacties te lezen en het stimuleert.
Dus beloof ik: zodra ik kan ben ik er weer! Voor de nodige assists opdat jij dan weer kan scoren!
Dank je maatje!
Hoi hoi Zjiet,
Ik reageerde wel nooit maar ik keek wel steeds uit naar je cursiefjes, steeds benieuwd wat er komen ging.
Ik begrijp het wel dat er soms in het leven een moment komt dat de inspiratie op is, maar die komt waarschijnlijk wel weer. Neem de nodige tijd, we blijven wel fan en hopen dat er binnen afzienbare tijd wel weer iets verschijnt.
Ondertussen weet je me wel te vinden.
Lieve groetjes van Lieve
P.S. En, oud ben je helemaal nog niet, integendeel, dat weet ik zeker :-).
Lieve, lieve Lieve!
Dank je wel, meer lof dan ik verdien! Je zal nooit weten hoe blij ik ben met deze reactie van jou.
Misschien was het wel een inspiratie dipje, zoals je schrijft. Ik hoop het. Schrijven blijft een mooie hobby voor mij, en nu nog meer omdat ik weet dat je me volgt. Ik zal je altijd vinden!!!
Knuf
Hey Zjiet, in dit Olympisch jaar wil ik voor al je verhaaltjes en stukjes de GOUDEN medaille toekennen in de categorie … snoepjes voor het hart. Zoals het alle Olympiërs vergaat, ze vallen allemaal in een zwart gat, maar worden verder gekoesterd tot ver na hun top jaren ,en af en toe mogen ze nog eens een zegje doen in een panel of column.
Ik kijk reikhalzend uit naar je column, en die komt er nog… want het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Confucius zei: ” éen moment van vreugde verdrijft honderd zorgen.”
Beste vriend, ik wens je nog veel momenten van vreugde.
Hey Jos.
Mooi verwoord! De olympische gedachte…. En hert citaat van Confucius kende ik nog niet, maar het lukt want je hebt me nu hiermee een moment van vreugde gegeven en het verdreef idd honderd zorgen. Tot gauw vriend!
Blijven schrijven,jonge heer…het is van u dat ik veel bij leer,op mijn 60 jaar.groetjes voor Zjoetjes.van over de grens ,Berg aan de Maas ,waar je alteid welkom bent lieve vriend.
Hoor fijn om dit te lezen met je 60 jaar! Ongelooflijk!
Dank jullie wel. Ik kom terug hoor, ik wacht op de muze…
Vrienden als jullie … maken het leven waard!!!