2 februari 2019

Het jaar is nog maar net begonnen of lap … ik ben weeral weg.

Niet voor pleasure dit maal, ook niet voor business, maar voor medische redenen.

Ik ga hier in Hongarije namelijk mijn gebit laten corrigeren. Kwestie van esthetisch verantwoord ouder te worden. 

Niet omdat het hier in Hongarije maar een fractie kost van in België (al mag dat als argument ook wel van doorslaggevende aard zijn!), maar vooral omdat hier alles in één keer gedaan wordt. 

In mijn geval wel in twee keer, daarover later meer.

Normaal krijg ik in deze dagen (ik ben hier van 2 tot 6 februari) vier implantaten ingeschroefd. Dan mag alles een drietal maanden genezen en dan kom ik terug voor de afwerking met zirkonium kronen.

Dus ben ik vanmorgen vroeg naar Eindhoven AirPort gebracht, dank je wel Anna Simone. Ik heb nog een paar flessen exclusieve pastis … à volonté.

Een vlucht van 2 uur en om 11 uur werd ik in Boedapest afgehaald door ene Peter. Zijn naam was het enige dat hij verstaanbaar kon uitspreken, de rest wasHongaars… Of toch niet: hij zei ook nog “zwei uhr fahren”. Hij heeft er met een zware voet anderhalf uur van gemaakt. Dan dropte hij me in Tiszaführed, een dorpje “in the middle of nowhere”.

Voor de opzoekers onder ons: 200 km pal oostwaarts van Boedapest, niet ver van het Tisza meer. De Tisza rivier is de grootste zijrivier van de Donau, maar ook helemaal niet blauw. Ik las dat een decennia geleden er nog aan zware chemische vervuiling werd gedaan, mét de gebruikelijke ongevallen en daarvan zijn ze nu nog aan het herstellen, maar dan op zijn communistisch.

Nu blijkt dat de arts die vandaag zou beginnen met mijn behandeling opgehouden is in de unief van Boedapest en daardoor pas maandagmiddag zal starten. Zucht … Dus zit ik hier, in een appartementje vlak langs de praktijk van de dokters,  van zaterdagmiddag tot maandagmiddag te “geel-ogen”. Geen TV, niks te zien of te doen ik het dorpje, miezerig koud weer, smerige straten, niks, nada, noppes, nougabollen … Wel is er een Lidl in de buurt, goed voor mijn yogourt en andere levensnoodzakelijke dingen.

Zelfs geen Wifi. 

Dus heb de organisatie in België opgetrommeld en nu kan ik tenminste op het net. Oef.

Ik denk dat ik vroeg zal slapen vandaag en dromen van “Una Paloma Blanca” van George Baker en van “Save your kisses for me” van The Brotherhood of Men.

Dat had ik kunnen hebben vanavond in plaats van Tiszaführed.

Een mens kan niet alles hebben eh …

3 februari 2019

Tiszafüred.
Ady Endre utca nr.8
47°37’17” N – 20°44’56” O.

Voor de spotters met de app “what3words”: “spoiler.loses.cared”

Ziezo, nu weten jullie waar ik ben.

Ik heb verrassend goed geslapen, pas om negen uur was ik me weer van de Hongaarse stilte bewust. Zelfs de honden blaffen hier een octaaf lager.

Cappuccino van Jan&Ariane, een grote schep Griekse yoghurt, gisteren hier in de Lidl gekocht, en mijn ontbijt was weer bijna net als thuis.

Het weer blijft grijs en somber. Kouder ook nu, merkbaar, want de sneeuw is opgehouden met smelten en de vettige modder op de wegen is iets beter om over te lopen.

Raar appartementje overigens. Ik vraag me af of mijn zus Alda hier ook verbleven heeft. Appartement 5, Alda ?

De badkamer uitrusting is perfect én werkt perfect. Alleen, als je licht aanknipt, begint de ventilator te zoemen en met krachtige decibels veroorzaakt hij zowat een wervelwind. Dus in het donker wassen en douchen en …

In het halmeubel is ook een kleine koelkast verwerkt. Ik heb ze gisteren aangeschakeld om mijn kleine voorraad koel te houden, maar … vanmorgen was alles warm, meer dan behoorlijk warm. Ik vermoed dus een defect.

Gelukkig heb ik een buitenterrasje, met vriestemperatuur, dus blijft alles weer fris.

De TV dan. Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar ik heb hem dan eindelijk aan de praat gekregen. Maar … ik denk dat ik ongeveer zes zenders kan ontvangen, drie met verkoopspraatjes voor horloges en keukenapparaten, en drie met verkoop van minuten XXXfilms. Hopeloos. Daarom zie je hier zo weinig volk op straat.

En omdat de waaklichtjes van TV en kabelverdeler de kamer feeëriek verlichtten heb ik de pluggen uit de stopcontacten getrokken. Dan maar zonder …

Microwave en waterkoker werken perfect, goddank, en ik heb zo een tas soep of koffie klaar.

Wandelen dan. Naar buiten met mijn fototoestel (GSM) en ik heb dan wat typische foto’s gemaakt. Op verzoek te bezichtigen.

Hongarije is en blijft voor mij een troosteloze boel. Zelfs de mensen die je tegenkomt zijn somber en droef. Negentig procent van de huizen zijn eigenlijk rijp voor de sloop, om nog te zwijgen van de troosteloze blokken waar zowat alles te zien maar weinig te bewonderen valt, soms ronduit bah !!!

In het raam van een vastgoed makelaar vond ik een aantal huizen te koop, maar niet één waar niet een hoop werk aan is. Ééntje stak er boven uit, tenminste volgens de foto: 12.500.000 forint. Aan de koers van vandaag delen we die prijs door 271 (=aantal forinten voor één euro) en zo komen we aan 46.125 euro. Een koopje, als je hier zou willen wonen. En dit was de duurste, je vind ook huizen van 6.000.000 forint, dus 22.140 euro !!! Maar er is wat werk aan, tenzij je het sloopt en met goedkope bouwgrond aan de slag gaat.

Ik ben dan ook naar het meer gegaan, een wandeling van een klein uurtje. Maar ook daar hetzelfde verval, horeca voorzieningen zat, maar niets open en alles in min of meerdere staat van ontbinding. Er is een mooi speelpark aangelegd voor wandelaars en kinderen, maar daar hebben de Hongaren geen boodschap aan hoor, getuige hiervan de praktisch lege vuilnisbakken waar je niet bij kan door het vuilnis dat errond ligt. Smerig, net als alle wegen, zowel voor de auto’s , de fietsen als de voetgangers. 

Je moet hier wandelen met je aandacht bij de weg voor je, anders val je over de vele gaten en barsten en niveauverschillen. En ik ken wel een leukere plek om in te vallen …

Maar toch heb ik dan een restaurant gevonden. Fijn, laat ik daar vanavond maar naar toe wandelen …

Is het toch wel gesloten zeker ! Echt. En ik had het kunnen weten want er stond vanmorgen al een bord met daarop: vasàrnap este zàrva.

Dat ik daar niet bij nagedacht heb. Natuurlijk, gesloten op zondagavond.

Morgen, hétfö, dan maar zeker. Of overmorgen, kedd, want dan,szerda, ga ik alweer terug naar huis. Doeme doeme doeme toch.

Dus heb ik verder gestruind maar nergens iets eetbaars te vinden, alle lichtjes van de stad heb ik gezien, alleen apotheken van wacht …

Gelukkig had ik nog een klompje oude kaas, aawe keis, en wat augurken van de Aldi van eergisteren. Die dan maar, én het is reuze goed voor mijn dieet.

En nu zit ik samen met een zakje zonnebloempitten mijn tijd te verlezen. Dank je wel Wilbur Smith voor het laten vliegen van die valk.

Voor morgen heb ik nog een bodempje yoghurt en koffie als galgenmaal.

Om 12 uur is het zover.

Duim voor me.

Zjoetjes. 

4 februari 2019

Voilà.

Het is gebeurd. Vanmorgen om negen uur was er een klopje op mijn deur en een tandartsassistente gaf me een briefje: dentist 9:30.

Oei, moest ik mij nog haasten.

Dr. Zoltàn Pàsztor stond me in deur te verwelkomen, dezelfde dokter die ik in Genk enige weken geleden gesproken heb.

Eerst een panoramische foto (afschuwelijk) en dan aan de slag. Normaal had hij zaterdag twee en vandaag twee implantaten gedaan, maar nu maar drie in de voormiddag, één in de namiddag. 

Vriendelijk dat die man is en behulpzaam, ongezien.

Zijn assistente, dezelfde van het briefje van vanmorgen, moest de “afzuiging” doen, met het buisje in mijn geopende mond alle bloed en speeksel wegzuigen. Bij onze tandartsen moet je dat zelf doen met zo’n sifonvorming ding over je lip, maar na een tijdje denk je dat je aan het verdrinken zijt, toch.

Dat liep vlotjes. Voor de bovenste drie implantaten moest ik zes spuitjes krijgen voor de verdoving. Weet je dat ik daar niets van gevoeld heb. 

Ze hebben eerst een spray in mijn mond gespoten waardoor mijn tandvlees/gehemelte ongevoelig was. Zalig. En dat was dan het ergste, want ik vind één vulling laten aanbrengen in België erger dan deze drie implantaten aanbrengen. Even wat wiekjes aanbrengen en een kwartiertje later liep ik alweer door Tiszafüred. Het heeft nog geen uur geduurd. Alleen mijn bovenlip was stijf, erg stijf … Geen bloed, geen pijn!

Om 12 uur dan de tweede afspraak. Idem als in de voormiddag, maar dan maar twee spuitjes, ook niks van gevoeld. Perfect.

Een half uurtje later was ik weer buiten en er is eerst nog een foto gemaakt waarop de dokter mij duidelijk de implantaten liet zien. Keurig …

Ik neem nu vijf dagen lang antibiotica, gekregen van de dokter.

Morgen om 12 uur is er een eerste controle. Eten en drinken mag ik voorlopig slechts voorzichtig ivm de verdoving. Soep en yoghurt dus …

Even wat proviand bijhalen en dan maar weer een grote wandeling naar de rivier. Het weer is zo om en bij het vriespunt, ideaal wandelweer.

Dat zit er dan alweer op en dus blijft me alleen dit stukje verzenden en verder wat lezen. 

Ik tel de uren af.

Morgen weet ik meer over de behandeling “an sich”.

Zjoetjes.

5 en 6 februari 2019 

Ik ga het kort houden vandaag en bovendien de dag van morgen mee verslaan.

Want vandaag is er hoegenaamd niets gebeurt. Na mijn yoghurt/koffie ontbijt heb ik de tijd gevuld tot 12 uur voor mijn bezoek aan de tandarts voor de eerste controle.

Alles in orde, was zijn oordeel. Hij stond er versteld van daar ik zo snel en goed genas. Ik ook, al komen er meerdere porties paracetamol per dag aan te pas.

Ik slik nu ook vijf dagen lang mijn antibiotica pillen, moet van de dokter.

En dat was het zo een beetje voor vandaag, want het regende en regende, pijpenstelen. Tot 15u30 zowat. Dan heb ik mij aan het wandelen gezet, al heb ik het hele dorp hier al meer gezien dan de inwoners zelf en in alle richtingen.

Twee en een half uur heb ik het volgehouden, toen begon het gemiezer weer.

En nu zit ik dus te schrijven en te lezen tot bedtijd.

Morgen om 10u30 laatste controle bij de dokter en om 11u haalt Peter mij weer op en brengt mij naar de luchthaven van Boedapest.

Eindhoven, here I come, zo rond de klok van vijf.

En dan zit deel één van mijn tandenreis erop.

Voor deel twee moet ik wachten tot begin juni. Eerst contact opnemen met het Belgische deel van de organisatie en de volgende trip plannen.

Dan worden eerst mijn tanden verzorgd en getrokken, tenminste als het nodig is. Ook nog één gaatje vullen, maar niet met praatjes.

En dan komen de kronen erop, in een mooie kleur, zegt de dokter. Ik denk dat ik ga voor een ruitjes motief, kwestie van wat anders te hebben …

Vandaag zijn er nog twee patiënten aangekomen. Ééntje was een wat oudere onverzorgde man uit Marseille, Frankrijk. Hij komt hier nu voor de tweede maal en moet nog twee maal terug komen. Hij had dan ook niets dan rottigheid in zijn mond staan. De tweede man, ongeveer mijn leeftijd, jong dus, kwam uit het Groot Hertogdom. Hij krijgt morgenmiddag zijn kronen.

Ze zijn allebei heel erg tevreden en vol lof over de dokter, …

en over mijn Frans !!!

Zjoetjes.