Egidius, Egide, Zjiet … 

mijn voornaam: van officieel tot roepnaam.

Enig en uniek, dat wel, maar enig en uniek is niet altijd plezierig voor de persoon die de naam meekrijgt. Ik weet het, het is een nieuwe trend om op zoek te gaan naar originele en unieke namen, maar de ouders weten dikwijls niet wat ze hun spruiten daarmee aandoen en geloof me: ik kan het weten !!!

Zjiet dus. Wat ben ik in mijn leven niet gepest geweest door die naam, want hij rijmt zowat op alles wat schunnig en gewaagd is … trauma’s heb ik eraan overgehouden. Overal waar je naam moest worden genoemd hield ik mij erg stil en op de achtergrond: mijn studententijd, het leger, eerste werkervaringen …

-Hoe is je voornaam ook alweer ???  …. Hoe ??? Gevolgd door een resem rijmwoorden.

Soms, als de stamnaam Egidius geraden werd, kwam er het oud Nederlands zinnetje achter : “waer bestu bleven?”.  Ik antwoordde dan vlotjes: “Mi lanct na di gheselle mijn, Du coors die doot, du liest mi ‘tleven”… want ik kende het Egidius lied uit het Brugse Gruuthuuse handschrift van rond 1400. En dat maakte me dan weer fier, geschiedenis met mijn naam …

Maar ja, Egidius is niet direct een naam voor in de mond van Vlamingen en de simpelere versie, Egide, klinkt alleen mooi in een Nederlandse mond.

Zjiet dan maar en ik leerde ermee leven, al had ik alles willen geven om Jan, Piet of Frans te heten, alleen maar voor het ontwijken van die ene vraag:

-Hoe is je naam …???

Echt, Johnny Cash had het niet beter kunnen verwoorden dan hij deed met de tekst van zijn liedje “A boy named Sue”. Deze C&W song gaat over een jongen die door zijn vader, vlak voor hij zijn gezin achterlaat, Sue gedoopt wordt, een meisjesnaam. Door deze naam werd zijn leven een hel en moest hij knokken om te overleven … tot hij zijn vader ervoor wil vermoorden …

Het slot: “If I ever had a son I think I name him Bill, or George, anything but Sue”. (Vandaar de naam “Bob” op het paspoort van mijn zoon!)

Zoek maar eens op !!! Mooi nummer van Johnny Cash, “The Man in Black”.

Zo ver ging het bij mij niet, maar het trauma is er nog steeds.

Pas als ik “oom” werd en de kleine lieve telgjes van de familie me “nonke Zjiet” begonnen te noemen heb ik de klank ervan aanvaard, en later zelfs in mijn blazoen gaan gebruiken, zoals je nu hier leest in “Zjoetjes” (=groetjes van Zjiet) of via dit email adres; Zjiet@zjoetjes.be.

Er is mij ooit een postkaart bezorgd vanuit Schotland met als adres:

“Zjiet – 3920 Lommel – Belgium”.

Eerlijk waar, ik heb er getuigen van. Dat doen er me niet veel na denk ik !!!

Thank you, mister Wares.

Pas onlangs las ik een geschrift van een Brugs stadsarchivaris, Dhr. Geirnaert, die de échte geschiedenis mét de ware identiteit van “Egidius” van het Gruuthuuse lied onthult. Volgens deze stadsarchivaris was van die “Egidius” de echte naam “Gillis Honin”. Gillis staat voor Egidius, zoals bv. in Sint-Gillis-Waas.  Deze mijnheer Honin was een notabele, een hoogwaardigheidsbekleder van de stad Brugge, en hij stierf in oktober 1385. Hij werd begraven in de Sint Walburgakerk te Brugge waar hij kerkmeester was.

Maar er was een reukje aan zijn dood … het was té onverwacht, hij was té jong nog en … hij stak tot over zijn oren in de schulden !!!

Voer voor inspecteur Pieter Van In, mijnheer Aspe?

Erg populair was Egidius als de post-uil van de familie Wemel uit de “Harry Potter” reeks van J.K. Rowling.

Twee heilige Egidiussen zijn er maar liefst: ééntje stierf op 1 september 724 in een Franse dorpje Saint Gilles (toeval?), de tweede was Egidius van Assisi, de derde volgeling van Franciscus van Assisi en hij stief ook in Assisi op 23 maart 1262.

Daardoor heb ik twee naamdagen op de scheurkalender staan: 23 maart en 1 september, en omdat die laatste datum het einde van de grote vakantie betekent vergat ik mijn naamdag nooit …

Al eerder vermeldde ik de aria “Gloria all’ Egitto” uit de opera “Aida” van Guiseppe Verdi en de geschiedschrijver Marc Reynebeau gebruikt in zijn boek “De Geschiedenis van België in woord en beeld” op pagina 29 een prent van een 18e eeuws stadstafereel van een herberg, vermoed ik, met opschrift : “A l’Egide de Minerve”.

Dan is er natuurlijk ook nog de “Egidius gemeenschap”, voor ons land gehuisvest in Antwerpen. Het is een Christelijke beweging vanuit Saint Egidio, Rome, met meer dan 50.000 leden in meer dan 60 landen. De beweging zet zich vooral in voor de armen, de ouderen, daklozen, gehandicapten, vluchtelingen en vreemdelingen.

Maar vooral lovenswaardig zijn hun pogingen tot dialoog tussen de verschillende godsdiensten en culturen, zowel lokaal als internationaal.

Op gebied van muziek tenslotte ken ik het ensemble “Egidius Kwartet” uit Nederland dat sinds 1995 met “L’ Amour on Tour”renaissance liederen vertolkt, “verhedendaagst” door onder andere Walter Hus, een andere bekende Lommelse naam.

Zo, genoeg dus om fier te zijn op mijn unieke voornaam !!!

En dat ben ik ook.

Groetjes vanuit mijn zieltje dat je uitnodigt om het “Egidius Lied” uit 1400 eens te (her)lezen,

vanuit mijn fier hartje dat weet dat ik de naam kreeg van mijn dooppeter “nonkel Zjiet” (broer van mijn vader) en hij op zijn beurt van zijn dooppeter Zjiet (Diel) Brans (broer van mijn vaders moeder),

en vanuit mijn buikje dat blij ontdekte dat de brouwerij “Oud Beersel”, die als eerste in 1930 een aangezoet, gepasteuriseerde kriek op flessen met kroonkurk uitbracht, destijds beheerd werd door Egidius Vandervelden.

Santé!