KOOS
Ik verscheurde je foto’s
Heb je brieven verbrand…
Dat deed Koos Alberts dus in 1984. Foto’s verscheuren en brieven verbranden.
Brieven… die waren er toen dus nog!
Om te verbranden.
Moest Koos nu nog leven en zijn liedje in 2022 geschreven hebben zou het waarschijnlijk andere teksten hebben:
Ik delete je foto’s
Heb je emails gewist…
Het fenomeen “Brief” heeft afgedaan. Geen ellenlange liefdesbrieven meer, geen vakantie-briefkaarten, geen ketting brieven, geen …
Nostalgie dus. Vintage!
Toch zijn brieven héél erg belangrijk geweest in mijn leven. Ik schreef ze graag en ik kreeg ze graag. Soms hadden ze zelfs een therapeutisch effect. Het gaf rust bij het verzenden en spanning bij het ontvangen. Ietwat onpersoonlijk en laf misschien, omdat het zo lang duurde tussen verzenden en ontvangen.
Via een vriendin uit Zedelgem leerde ik Jef Vanlangendonck kennen. Niet écht kennen want ik heb hem nooit ontmoet, maar ik mocht zijn boek lenen om te lezen, niet om te houden. Jef verkoopt zijn boek niet. Hij geeft het aan zijn vrienden!
Het eerste deel van het boek gaat over zijn belevenissen op stap door de wereld, want Jef heeft heel de wereld bewandeld.
Het tweede deel was voor mij een revelatie: “Brieven die ik nooit schreef!”
Vele brieven bijvoorbeeld aan zijn grootouders over hun rol in de oorlogen, aan zijn pa die slager was, aan zijn meester met dank om zijn donkerste tijden te kleuren, aan zijn lezers om hun geluk toe te wensen, aan de Chiro maatjes voor een dankjewelletje, aan Trump met raad om een Westmalle te komen drinken, aan de Beatles om zijn tienerjaren te be-vrolijk-en, aan Leopold Vermeylen voor de Rode Ridder, aan …
Jammer dat zijn boek nooit het mijne zal zijn.
Ook Annie M.G. Schmidt schreef een boek “Brieven – Liefs van Annie”.
Ontroerende schoonheid. (Wel in mijn bezit met dank aan een milde donor)
Dichter bij huis in Olen woonde Walter van den Broeck, een ruwe Kempenzoon die met zijn boek “Brief aan Boudewijn” het sociale onrecht van de arbeidersklasse aanklaagde. (Later versterkt nog in zijn verfilmd boek “Groenten uit Balen”) [de link toont de ganse film. Ed.]
Brieven… wat mooi toch. Ik heb nog een vriend die brieven schrijft en het ook kan: Henri. Bijna 91 jaar is hij inmiddels en ik zie hem zo aan zijn bureeltje zitten met fraai briefpapier voor zich, zijn mooie vulpen los draaien en zijn gedachten ventileren in stilte, de enveloppe dicht likken. Het verzegelen met rode lak fantaseer ik er zelf bij!
Nu moet het allemaal héél kort met tekstjes, apps en berichtjes. Geen hoofdletters, geen klinkers, geen gevoelens. Jammer…
Maar toch… mijn webmaster Tom heeft me een link doorgespeeld met erg grappige en korte brieven. Sorry voor het Engels van deze Amerikaanse website.
Dear Diet Coke!
I feel like you’re overreacting!
Sincerely
Mentos.
(Beste Dieet Cola, ik vind dat jij overreageert, Groetjes, Mentos)
Dear Icebergs,
Sorry to hear about global warming.
Karma is a bitch!
Sincerely
The Titanic.
(Beste IJsbergen, jammer van die opwarming van de aarde. De wraak is zoet. Groetjes, De Titanic)
Dear Noah,
We could have sworn you said the ark wasn’t leaving without us!
Sincerely
The Unicorns
(Beste Noach, we waren ervan overtuigd dat jij beloofde om de ark niet te laten vertrekken zonder ons. Groetjes, de éénhoorns)
Dear boyfriend,
I can make your girlfriends scream louder than you can!
Sincerely
The spider
(Beste vriendjes, ik kan jullie vriendinnetjes harder laten schreeuwen dan jullie! Groetjes, De Spin)
Dear J.K. Rowling,
Your books are entirely unrealistic. I mean, a ginger kid with two friends???
Sincerely
Anonymous
(Beste JK Rawling – schrijfster van Harry Potter – Jouw boeken zijn uitermate onrealistisch. Ik bedoel, een roodharige met twee vrienden???)
Dear Yahoo,
I’ve never heard anyone say “I don’t know this, let’s Yahoo it!”
Sincerely
Google.
(Beste Yahoo, Ik heb nog nooit iemand horen zeggen “Ik weet dit niet, laat me het Yahoo-en!”. Groetjes, Google.)
Dear Nazi’s,
You did what ??? I said I hate juice!
Sincerely,
Hitler.
(Onvertaalbaar)
Dear Rubik’s Cube,
Done!
Sincerely
Colourblind!
(Beste Rubiks Kubus, KLAAR! Groetjes, Een kleurenblinde)
Ik heb er nog wel een paar maar dit moet volstaan.
En om aan de actualiteit te voldoen heb ik er zelf ook ééntje geschreven. Mijn kortste briefje ooit!
Dear Ukraine,
All I want is peace, but a large piece!
Sincerely
Vladimir Poetin
(Alles wat ik wil is vrede, maar dan een groot stuk – peace en piece worden hetzelfde uitgesproken)
Groetjes vanuit mijn zieltje dat wel erg graag reclame maakt voor goede lectuur en zeker in de vorm van brieven zelfs die die Koos Alberts zou verbranden;
vanuit mijn hartje dat de humor van het laatste briefje waardeert maar treurt bij het onrecht en de aanslag op de menselijke waardigheden
en vanuit mijn buikje dat “zomers zweterig zoetigheden zoekt”.
Paztiz zeker!
Zlaap wel!
Ha ha, ikzelf ben oud genoeg om te kunnen zeggen dat ik ooit échte brieven schreef. In het middelbaar had ik een pennenvriendin, Het meisje woonde op Barbados. De brieven moesten in een speciale envelop, zo eentje voor ‘luchtpost’. Nee nee, niet per duif, per vliegtuig. De envelop had van die blauwe en rode streepjes aan de randen en met vermelding ‘par avion’ of ‘by air mail’. Ik zocht het zojuist op, ze zijn nog steeds te koop. Dat meisje kwam ik eens tegen op sociale media. Alé ja, ik zocht haar op. We hebben mekaar voorlopig nog niet uitgenodigd voor een bezoek. Groetjes, Sabine, en tot gauw in de sauna 🙂
Die one-liners waren leuk maar ik ging vooral mee in het eerste gedeelte van jouw schrijfsels.
Het schiep bij mij een sfeer die wel paste bij deze tijd van het jaar.
Even stil staan om eens om te kijken
Hoi Sabine.
Ik zag altijd al een briefschrijvertje in jou. Dus fijn dat je ook nu weer een reactie neerschrijft op deze website. Zonder blauw/rood randje. Het was wel mooi die luchtpost. Duurde lang, dat wel maar corresponderen met iemand van Barbados… wauw! Ik zou terug contact zoeken en proberen ernaar toe te gaan. Het is daar zo warm dat je geen sauna nodig hebt.😂
Dankjewel voor je leuke reactie. Tot gauw.
Hoi Frans.
Brieven… ja! Als gewezen postiers waren ze een wezenlijk onderdeel van een flink stuk van je leven.
Ik ben blij dat je een leuk verhaal vond en ik dank je voor je reactie.
We moeten elkaar nog een ontmoeten!
Toch wel een mooie opfrissing van hoe het er een 20 tal jaar geleden nog aan toe ging.
Koos kon zijn brieven doelbewust behouden en koesteren.
Koos kon zijn brieven effectief verbranden en vernietigen.
Wij kunnen nu doelbewust deleten….maar of het allemaal weg is..??? Dat valt te betwijfelen. Experts kunnen toveren, zie maar wat in Antwerpen gebeurd.
Koos zou helemaal niet snappen wat ik nu neerschrijf !!
En mijn vriend Jef doet het op zijn manier. Die neemt zijn boek ter hand en ziet zo de film van zijn leven terug passeren…
Zijn broers en zussen kregen het mooie cadeau zomaar in de schoot geworpen!! Wellicht hebben ze nu pas eens stilgestaan bij hun herkomst, hun familie verleden, hun dorp, hun vrienden van toen…
Een warme haard, een luie zetel, een glaasje wijn te delen met zo’n lectuur is inderdaad goud waard !!
Fijne feestdagen!!
Créce
Hoi maatje uit Zedelgem.
Jij die aan de basis ligt van dit “Zjoetje” weet maar al te goed waar ik dit keer de mosterd haalde.
Jij gaf me het boek van Jef in leen en het boek van Annie M.G. Smidt cadeau.
Dankjewel Crèce voor de vele voorzetjes die ik van je krijg. Vroeg of laat….
Hihi leuk geschreven. Ik vind brieven toch ook wel iets hebben. Ik sluit er me volledig bij aan en blijf zweren bij kerst -en verjaardagskaartjes, al dan niet per post! 😉
Hoi Bob.
Het is idd mooi om échte post te krijgen. Geeft je tijd om te reageren.
En die kerst- en verjaardagskaartjes? Spelen we ook niet vaak zelf voor “facteur”?
Dank je voor je leuke reactie.
Juist ja, brieven hebben iets maar als ze naar mijn zoon moesten in Amerika was het oud nieuws als hij ze kon lezen en dan zwijg ik nog van de tijd die er verliep eer ik er eentje terug kreeg.
Dus leve de computers en de mails !!!! Dat gaat rap ! Dus de goede oude tijd ? ……………
Zozo. Brieven. Letterlijk geschreven met de hand. Voorzien van ontvanger en afzender. En met een mooie Koning Boudewijn of Albert erop. Idd, nostalgie. Zelf heb ik ook tal van brieven geschreven. Met pennevrienden, met liefjes, ja zelfs ook toen ik in het prille begin met Evy was. Speciaal. Wachtend op antwoord. Zelfs met brieven heb ik ruzie gemaakt. Woorden die beter schreven dan je ze kon uitspreken. Mooi toch. Maar dat is stilaan verleden tijd. Waar is den tijd dat we schoonschrift kregen op school en leerden om een deftige, met momenten, bijna adelijke brief te schrijven. Om mensen van de hoger stand aan te spreken. Om zelfs te solliciteren. Ook dat heb ik nog per brief gedaan. Om nadien netjes een brief terug te krijgen om op gesprek te komen of dat je niet moest komen. Als we nog verder terug gaan in de tijd, dat de koerier de brievenwisseling rond bracht en dagen onderweg was. Die man moet zweet gelaten hebben… Wat als dat een spoed brief was?? Ik zou niet in zijn schoenen willen staan. En zomas je mooi aanhaalt, Walter van den Broeck. De Vlaamse film van 2011. Groenten uit Balen, verfilmd door Frank van Mechelen. Op verschillende locaties. Balen, Olen, … en waar ik men eerste minuten als figurant in heb beleefd. Adrenaline!! Goed te zien in de film. Genoten ook. Tussen al de bekende koppen. Zalig. Nieuwe mensen leren kennen , mede figuranten, zelfs Marco, een Nederlander die stuntman is. (Stuntteam de Beukelaer : http://www.stuntcentrum.nl) en die ik nog steeds volg via insta en FB. Zalige kerel. Legendes als Axel Deaseleire, Herwig Ilegems, Tiny Bertels, Lucas van den Eynden, Evelien Bosmans, …. tegen het lijf lopen en mee op de foto!! Das fantastisch! ! ! Om te eindigen, genoten van de korte teksten… Hoe verzin je het. Magnificent! Dank je om dit weer te delen met ons! Getekend….. Alex Herrijgers.
Hallo Alex.
Dankjewel hoor voor alweer een erg leuke reactie.
Ik heb nooit geweten dat jij gefigureerd hebt voor die film van Van Mechelen. Je was het aan je afkomst verplicht. Hoewel… je ouders en grootouders woonden toch eigenlijk op grondgebied Geel, niet?
Maar ja, zo kort bij het kanaal en bij Sint-Jozef-Olen en zo ver van Geel…
Dan weet je Walter Van den Broek zijn “bankje” ook wel staan op de kop van de Koperstraat.
jazeker. was best een leuke ervaring. Ik heb ook nog mee gedaan met 1000 jaar Olen… Al weet ik niet meer juist in welke context. We woonden idd op de grens. Close to Olen, far away from Yellow City. Ik weet het bankje staan. Altijd leuk zo wat geschiedenis. …