Misschien dat niemand dit verhaal ooit zal geloven, maar ik zweer het: elk woord is waar. Ik heb getuigen.

In Schaarbeek (bij Brussel) bevindt zich het spoorwegmuseum. Echt een aanrader voor de liefhebbers van treinen. Dus eigenlijk niet voor mij.

Teveel slechte ervaringen met treinreizen en debacles van afgelaste laatste treinen, gemiste aansluitingen en immense vertragingen maakten mij nu niet direct fan van dit museum en van de NMBS in het algemeen.

Ware het niet dat nu een deel van de “Oriënt Express” getoond werd in dit museum in het station van Schaarbeek. De legendarische trein waar de moord gebeurde die Agatha Christie meesterlijk beschreef in haar boek “Murder on the Oriënt Express”. Theaterstukken en films maakten van de Belgische detective Hercules Poirot een legende. Wie herinnert zich niet de onvergetelijke Peter Ustinov in die rol. Heerlijke filmgeschiedenis!

De moeite waard dus om er een dagje aan te besteden.

Train World bracht ons een dag van tegenslagen en het begon in feite al de dag ervoor. Vertrekken per trein met een senioren ticket kan alleen NA 9 uur, dus werd beslist om een uur later te vertrekken, ik vanuit Lommel om 9u39, de rest van het gezelschap zou in Olen opstappen. Raar maar waar: verder dan Mol ging de trein niet en het werd overstappen met ruim 10 minuten vertraging. Niet erg, ik tekst het gezelschap in Olen dat ik in de derde wagon zit en in Olen stap ik uit om hen tegemoet te komen en samen verder te reizen. Ho maar, dat ging niet want … de deuren van de trein gingen niet open. Blijkbaar van binnen naar buiten wel – want ik was eruit gestapt – maar terug de trein in niet. Niemand van het perron van Olen kon op de stilstaande trein stappen. En de trein vertrok! Zonder iemand op te laden in Olen! 

Geen treinbegeleider, geen NMBS personeel, niks! Alleen vergramde reizigers op een koud perron.

Ondertussen was het al ruim 11 uur en we besloten per auto, van één van dames, naar Lier te rijden (ongeveer 35 km) en daar de trein naar Schaarbeek te nemen. In de stad Lier was het een puinhoop met overal werken en omleidingen. Na behoorlijk wat zoekwerk vonden we een parkeerplek, niet ver van het station en waar niet betaald hoefde te worden, dubbel check! Trein in naar Mechelen. Overstappen want de trein naar Brussel waar we in zaten stopte niet in Schaarbeek.     

Het stationsgebouw van Mechelen staat in de steigers en is … een doolhof. Enfin, met veel geloop en gemor raakten we op spoor 6 en in de trein naar Schaarbeek. 

En het was koud in het midden van ons landje. Het sneeuwde, vroor en de wind was ijzig koud! Maar goed: het treinmuseum: TRAIN WORLD! Eindelijk om 14u25 ter plaatse!

Een reis van vijf uur, treinplezier! 

En dan viel het museum eigenlijk nog tegen ook. Voor treinfanaten misschien niet hoor, begrijpelijk, maar wij kwamen voor de Oriënt Express en buiten wat fraaie affiches was er weinig van te vinden. Veel prachtige stoomlocomotieven (die vermoedelijk de Oriënt Express ooit hadden getrokken) en wat “wagons-lits” met mooie interieurs. Maar of die nu deel hadden uitgemaakt van de legendarische Agatha Christie trein, ik weet het niet.

Enfin we waren een desillusie rijker en gingen hongerig op zoek naar wat te eten want het was al van het ontbijt geleden dat we nog wat achter de kiezen kregen.

In Schaarbeek is, als het koud is en je niet te ver van het station wil weg lopen, niks.

We hebben wat gevonden – een kroeg het beschrijven niet waard – waar we wat te eten konden kopen… maar de kok had tien minuten pauze genomen. Sigaretje dachten we maar het zal een sigaar geweest zijn want ruim een half uur en een slechte koffie later moesten we vertrekken. Hongerig!

Terug naar Berchem (Antwerpen), overstappen naar Lier om de auto op te halen!

Jawel hoor, keurig netjes achter de ruitenwisser: een bekeuring van € 26,50, al weten we nog steeds niet waarom.

Dank je wel Train World. 

Rijden naar Olen voor Tapas. 19u15 aan tafel, eindelijk! Lekker! 

Liliane heeft me dan in Olen op het perron gedeponeerd voor het laatste stukje van mijn treinreis via Geel, Mol naar Lommel.

Ik stond daar helemaal alleen en toen de vertrektijd naderde hoorde ik NMBS omroepster zeggen:

De trein met bestemming Neerpelt (dus Lommel) wordt verwacht met een vermoedelijke vertraging van tien minuten…

Laat me positief eindigen, de vertraging werd ingekort naar negen minuten – waarvoor mijn dank – en dertien uur na mijn vertrek thuis was ik er weer!

Home sweet home !!!

Als deze dag niet snel uit mijn geheugen wordt gewist denk ik niet dat ik nog ooit een trein zal betreden. Maar ja… zeg nooit nooit!

Groetjes omdat we het niet aan onze “hartjes” hebben laten komen en de moraal steeds hoog hebben gehouden, al was het vaak met de moed der wanhoop; vanuit mijn “zieltje” dat niet vlug nog blij zal worden als er een trein bij te pas gaat komen maar misschien wel voor miniatuurtreintjes ook al werkten zelfs die niet in het museum (defect?) en vanuit mijn “buikje” dat eerst kwaad was om de lange periode van vasten – en het was niet eens maandag – maar dan verheugd de tapas-menukaart keurde en uitstekend bevond. 

Met “dos cervesas por favor”!