Onze wereld wordt steeds kleiner en kleiner, ook op culinair gebied.

Waar vroeger thuis eerst nog alleen brood, vlees, aardappelen en groenten op het menu stonden, misschien aangevuld met wat melkproducten, is er nu een veelheid aan internationale gerechten op onze borden te vinden.

De kinderen trekken al geen vieze gezichten meer als we ze vertellen dat er straks iets buitenlands op het menu staat: paëlla of tapas uit Spanje, noedels en wokschotels uit Thailand, curry’s uit India, lasagna of spaghetti carbonara uit Italië, tortilla’s en taco’s uit Mexico, sushi of teriyaki uit Japan, Peking eend of babi pangang uit China, Engelse fish and chips, Noorse zalm, Poolse worst, Griekse mousaka, Hollandse poffertjes en maatjes, gehaktballetjes uit Ikea, Tbone steaks uit Argentinië, Marokkaanse tajines, Amerikaanse hamburgers, Turkse olijven bij de kebab, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Allemaal dingen die we, min of meer, geregeld op ons bordje zien verschijnen. Al met al een mooie afwisseling bij de prinsessen boontjes, rode kool, spruiten, witloof en salades. Dichter bij huis dan komt Duitsland minder fraai aan zijn trekken, maar zuurkool met worst of schweinehaxe wil er bij mij altijd in !!!

Nu waren wij vorig jaar voor een midweekje in het Duitse hoge noorden en met alleen ontbijt in de boekingsformule gaan we ‘s middags én ‘s avonds op zoek naar wat lekkers. Trouwens niet zo’n eenvoudige opdracht, door de beperkingen van mijn dieet !!!

Kip- of gevogelte mogen en kunnen altijd, dus keken we daar de menukaarten op na. En ja hoor, ik herinner me niet meer waar, maar we vonden een passend adresje, tenminste volgens de kaart, maar ik herinner mij geen hoogtepunten. Hoe dan ook resulteerde dit uitje in een discussie over het Duitse woord voor “kalkoen”. Ik meende mij te herinneren dat dit “puten” was, terwijl Liliane, onze talenknobbel, zweert bij “truthahn”. Hilarisch dat het bewijs kwam uit de diepvries afdeling van een plaatselijke supermarkt: uitslag 1-0 voor mij !!! Maar, na wat gegoogel blijkt nu dat we beiden gelijk hadden en dat een Duitse kalkoen een “Truthahn” is, terwijl kalkoenen “Puten” zijn en kalkoenenvlees dus “Putenfleish”, waarvan de “putenschnitzels” worden gemaakt.

‘s Middags was de keuze gevallen op “steak Kiev”, een Russische gevulde kippenschnitzel zo genoemd omdat hij in die Russische stad Kiev werd uitgevonden. Rusland met een culinaire top in Duitsland. Niet slecht, maar Lisetje vond het maar zozo. Als ze het van te voren geweten had dan had ze een “Poetin-steak” genomen.

Had ze vlees van de kalkoen verward met dat van de Russische president.

Los van alle politiek: alleen de kleur klopte.

Groetjes vanuit mijn a-politiek hartje, vanuit mijn Duitsland minnend zieltje en vanuit mijn buikje dat met begrippen als “culinair genieten” flexibel omgaat, of het nu kalkoen steak of steak Kiev betreft.