USA.

In Charleston USA komt een man aan de steiger bij zijn boot, en hij hoort daar drie meisjes in het water spartelen en giegelen. Skinny dipping.(naakt zwemmen in de natuur). Als ze de man zien kruipen ze wat dieper onder water en zegt er ééntje: “Denk maar niet dat we in ons blootje voor jou uit het water gaan komen”.
Zegt de man en hij wijst erbij naar het mandje in zijn hand: “Blijf rustig zwemmen; ik kom alleen de krokodil voeren …”

Dit is Charleston dus, South Carolina, een zuidelijke staat van de USA, net zoals Florida, Georgia, Alabama, Mississippi, Louisiana, Texas. Moerasgebied. De altitude ligt hier tussen het niveau van eb en vloed, waardoor grote gebieden, tot kilometers ver landinwaarts, overstromen bij vloed en als drassige moerassen achterblijven bij eb.

Krokodillen dus. En muggen … in alle groottes, en de kleinste zijn de ergsten. Jeuk voor dagen;  ik ben gewoon opgevreten, niet van liefde hoor, tenminste niet van mijn kant. Ze zijn bijna niet te zien, die “Noseehims”, zo klein, maar “hun daden bennen groot!” Dieren zijn altijd belangrijk in mijn reizen, ook hier dus. 

Gelukkig heb ik geen krok ontmoet, maar de kans bestaat. Vorig jaar is er hier nog een man de arm kwijtgeraakt toen hij zijn golfbal uit het water wilde halen. Een dikke maand geleden is er nog een kind dood gebeten door een krok in Disneyland, Florida. Het schijnt dat de krokodillen ooit liggen te zonnen op de greens van de golfterreinen… Een slang wel: een kronkeling over de weg waar ik fietste.

Er zijn ook veel vogels, voornamelijk zilverreigers, grote en kleine, en erg veel gieren, met kortere nekken als dat wij ze kennen. Pelikanen duiken naar vissen in de oceaan.

Badgers ook en raccoons, die wij alleen kennen van de tekenfilms.

En natuurlijk de drie poezen van Tom, mijn webmaster, op ons vakantieadres: Penny, de oudste, Dora, haar dochter, en de schuchtere Dot. Buitenkatten zijn het, alleen voor eten en drinken komen ze binnen en voor een sporadische knuffel. Gezellig.

Zo heb ik al één pro en één contra in de USA weegschaal gegooid.

1-1.

Tom woont hier erg mooi, rustig, in een nieuwe verkaveling, ver van winkels en nutsvoorzieningen. Ik doe er ongeveer een uur over, te voet, naar “Wallmart”, langs drukke wegen. Echt wandelen, in de natuur kan je hier niet, de natuur is ofwel marsh, de moerassen, ofwel privately owned, dus bewaakt, met guns !!!

Maar we hebben plenty te doen in en om het huis van Tom, nodig onderhoud en klusjes; we doen wat we kunnen. Koken en winkelen doen we ook. Tom neemt veel tijd vrij voor ons, zijn web-klanten zijn even “on hold” gezet. Dank je Tom.

1-2.

Slavernij en de geschiedenis van de zwarten zijn alom aanwezig, dus een bezoek aan een katoenplantage, is een must!!! 

De McLeod plantage op James Island was gedroomd dichtbij. De moeite, echt, al was hier ook weer het Hollywood gehalte erg hoog. We leerden Paul kennen, uitspreken als Paal, een heerlijke mens, met de juiste humor. We hebben van zijn rondleiding genoten, én geleerd. 

Bijvoorbeeld hangt hier aan de bomen een typische plant: “Spanish Moss”. Dit is een plant die leeft van de luchtvochtigheid. Volgens Paul is het “not Spanish” en bovendien “no Moss either”.

Bleek achteraf dat Paul een vriend van Tom was, binnen de “black-lives-matter” beweging. We mochten nog eens van zijn humor genieten: een privé stadswandeling. Nooit een bezieling gezien voor een stad en de historie ervan als bij Paul Garbarini. Zeker zal ik nooit de Unity Church vergeten met het Halloween kerkhof en het klassieke concert in de kerk, de Toccata en Fuga in D mineur van J.S. Bach voorop. Heerlijk.

2-2.

Zondag was de dag van het “Harvest Fest”, op John’s Island. Prachtig weer, beste randanimatie, maar bovenal: een hele namiddag bluegrass muziek, live on stage, tussen de hooibalen en de boerenkarren. 

Marshgrass mama’s, Gravel Road, Yee Haw Junction, River Boy. Al van deze bands gehoord? 

Opvallend weinig kleurlingen.

Het bier was koel, leek net koffie met melk, smaakte goed en naar bier. Al zal het nooit een prijs wegkapen op de Olense bierfeesten. 

3-2.

Een dikke 8 kilometer oostelijker ligt Folly Beach aan de Atlantische oceaan, van waar al die vreselijke stormen komen die deze zuidelijke staten teisteren. Een fraai kuststadje, wat winkeltjes, wat horeca. We fietsten er naar toe, met geleende fietsen. Eigenlijk een stel krengen van fietsen, één gaf de geest al de tweede keer op de terugweg, ik dus als duw-motor voor mijn zus en bovendien begon het net te regenen. Pech, maar toch lekkere shrimps, oysters, escalops en flounder-vis gegeten voor de pech !

3-3, 4-3.

De gastronomie bekoorde wel, veel zeevruchten: mosselen, shrimps, Sint Jacobsvruchten, vis ( Flounder-vis is erg lekker).

Deze zeeproducten hebben wat afgezwommen in hun leven: eerst in het zilte van de zee, dan in de hete olie, vervolgens in mijn maag en ten slotte … 

In down town werd ons een eettent “Brown Dog Deli” geadviseerd. Lekker en goed daar, we zijn er twee keer geweest, de laatste keer mét Paul Garbarini, als dank voor de stadswandeling. Daar heeft hij ons, op zijn eigen en typische manier, verteld over het belang van de verkiezingen van dinsdag 6 november, de midterms, en over de noodzaak van de afzetting van de huidige president. 

“Grits” heb ik ook gegeten, als ontbijt. Ik weet niet wat het is, maar het was lekker. Ik heb een pak gekocht en breng het mee naar huis, naar kebabs.ribs.occurs, voor wie de app “what3words” kent. De burger in Smoky Oak was de beste ooit !!!

5-3.

Hoogtepunt was zeer zeker ons bezoek aan het vliegdekschip USS Yorktown.

Amerika draagt zijn militairen en de oorlogsgeschiedenis erg hoog in het vaandel. Terecht. Dit werd ook duidelijk tijdens onze rondwandeling op het grote schip. Wat dit enorme gevaarte heeft meegemaakt in zijn geschiedenis is onvoorstelbaar, en is zelfs voor ons Europeanen écht indrukwekkend vooral om de enorme afmetingen. Hoog, breed, lang … echt alleen in Amerikaanse superlatieven te beschrijven. Ze hebben zelfs Apollo capsules uit de oceanen opgehaald. Apollo 8 staat te bezichtigen op een tussendek, ik ben er in geweest !!!

Met behulp van een film werd getoond hoe een aanval van Japanse kamikaze piloten werd ondergaan. Bijna fataal! Bah, ik kijk nu heel anders tegen een portie sushi aan hoor! 

Het werd een leerrijke dag, onze laatste dag, de dag van midterms verkiezingen, Trump erop of eronder … spannend.

En passant hebben we ook nog een destroyer en een onderzeeboot bezocht. Vooral de onderzeeër gaf me de creeps: alleen matrozen van minder dan 60 kilo en kleiner dan 160 cm werden toegelaten in deze enge boot. Niet dat ik mij geroepen voelde, echt niet, ondanks de beperkingen van mijn lengte en gewicht is het niets voor mij. Ik heb de gewoonte om met de venster open te slapen …

Dubbele score: 7-3.

Driewerf helaas. De manier waarop hun president, met oranje pruik,  met de natie omspringt ontneemt alle goede scores die pro USA lijken. Dus hij, wiens naam ik liever niet hoor noemen, is gewoon niet te doen. Een erg hoog “Eddy Wally” gehalte noem ik het, en toch zo populair … breek me de bek niet open. Ik heb er verklaringen voor, te verkrijgen op simpel verzoek. Misschien stof voor een stukje op zich. Hij krijgt nu het “House” tegen zich … hopelijk voor de wereld volgt vlug de “impeachment”, maar ik vrees ervoor. De, volgens mij, enige persoon die hem van een tweede ambtstermijn kan afhouden is Michelle Obama, maar ik vernam dat ze niet zal meedingen. Helaas.

Ik wil de score niet negatief afsluiten, niet pro USA niet anti USA.

Laat ons zeggen: 7-7, en allemaal te wijten aan één persoon !

De USA is als seks: de regering is kut en de Amerikanen zijn de lul !

Groetjes vanuit mijn zieltje dat verheugd is met de inkijk die ik kreeg in het leven van mijn neef/webmaster/gastheer Tom, vanuit mijn hartje dat met angst de toekomst van de Amerikaanse verkiezingen tegemoet ziet, en vanuit mijn buikje dat, op drie weken tijd,drie kilo toenam in dat koolhydratenrijke paradijs…