ZES EN ZESTIG
ZES EN ZESTIG
Vandaag is het de laatste dag dat ik mezelf zes en zestig mag noemen.
Morgen is er weer een jaar bij op mijn teller.
Maar geen treurnis, al was het afgelopen jaar zeker geen topper voor mij, ik heb toch zeer vele mooie momenten gekend om aan terug te denken.
Toen mijn leven begon in 1952 was ik me van niets bewust, ik denk dat ik gewoon geduldig wachtte op mijn opvoeding.
Zodra je geboren bent, krijg je levenslang!
Want de mens is het enige dier dat een opvoeding nodig heeft.
En of dat nu goed of slecht is verlopen, ik ben nu tenslotte tevreden met het eindresultaat. Misschien ben ik wel de enige die dit denkt maar overmoedig genoeg weet ik dat dit niet klopt: kijk maar naar het grote aantal mooie en lieve mensen die mij omringen, ook nu nog.
Maar aan de vooravond van een dergelijke verjaardag kijk je graag terug, als naar een foto.
Hoe ouder deze foto wordt, hoe jonger we eruit zien.
Ik heb dan ook heel wat ervaring opgebouwd, volgens mijn broer ben ik de meest ervaren man die hij kent … Maar in mijn perceptie is ervaring de som van alles wat er fout liep in je leven, dus …
Maar goed, ik mag dan wel wat ouder zijn, ik ben nog vitaal, heb wat geld, volgens sommigen zie ik er nog goed uit, enfin … het lijkt wel een aanmelding voor een datingsite ! En ze zeggen dat de ware schoonheid binnenin steekt. Ik denk echter van niet, want toen ik enige weken terug mijn vingertop “schilde” met de keuken-mandoline, zag ik zelf wel dat het niet waar was, het was onderhuids vies !!!
Ik word wel voorzichtiger, trager én rustiger.
Door het trager worden in leeftijd haalt de dood ons in.
Want als je, zoals destijds de afzwaaiende soldaten miliciens, een lintmeter open rolt tot een behoorlijk streefgetal, zeg maar 85, en dan je vinger legt op de leeftijd die je bereikte dan zie je dat het overgrote deel al is opgesoupeerd. Maar we zijn er nog en dat telt. Denk maar eens aan al die mensen die niet eens jouw huidige leeftijd haalden. Iedereen heeft zo wel één of meerdere herinneringen, ik ook.
Maar ik heb geen tijd om mezelf te haasten.
En elke leeftijd heeft zo zijn eigen charme. Ik ben blij met wat ik nu ben, blij met de tijd die ik gekregen heb en met die tijd die ik nog zal krijgen. Ik benijd niemand. Tenslotte ben ik, weliswaar alleen, toch gezond en dikwijls gelukkig …
Liliane, een erg dierbare vriendin, stuurde mij dit jaar een erg mooie verjaardagskaart, zoals zij alleen ze kan maken: prachtig. Mooier nog de tekst:
Uiteindelijk tellen niet het aantal jaren in het leven,
Maar het leven in die jaren!
Dank je wel Lili.
Groetjes vanuit mijn zieltje vol littekens van het leven, vanuit mijn hartje dat stiekem hoopt op betere tijden en vanuit een buikje dat maar al te goed beseft dat uitzetten gemakkelijker is dan inkrimpen en stiekem hoopt op een nestje vlindertjes…
Een profeet is ons 66jaar geleden geboren! Een prof eet maar weinig koolhydraten !!!
Na 66 komt 67. Mooie leeftijd. Voor jou nog geen limiet erop. Integendeel, het is een start naar meer. Misschien ook beter. Alvast nogmaals een welgemeende proficiat. Geniet er zeker van. ‘Cause you’ll never know what happens tomorrow… Live the day, today! Each new morning is a gift. Enjoy it, love it, taste it, … Ik herinner me nog steeds dat geweldige feest op je 65. Dat plezier, die gezellige bende, kortom, een geweldig feest. Het is alsof het gisteren was. Of de dag dat tanteke jou kwam voorstellen bij ons thuis… waar je natuurlijk altijd welkom bent, zit nog vers in het geheugen. Er is een spreekwoord dat zegt : uit het oog, uit het hart. Maar dat is hier zeker niet van toepassing. Als ik je cursiefje aandachtig lees, merk ik tussen de regels…. vriendschap, respect, dankbaarheid, verdriet ook…. Dus ik zeg u: Dank u wel Zjiet, merci dat je er bent. Bedankt dat ik je vriend mag zijn. We zien elkaar niet veel, maar eenmaal de pen in de hand, vinden we elkaar… pennevrienden misschien …. wie weet. En die vriend, dat zou ik graag nog wel willen blijven ook. En ik ben blij, zeer blij dat je na deze toch wel zwar(t)e periode eindelijk terug begint te genieten van het leven. Mooi! Noem het een sabbat jaar, gelijk wat…. maar denk : ik ben maar 1 keer op deze planeet. De weg ligt naar morgen, als de rest is het verleden, met goede dingen, slechte dingen, stommiteiten ook en voldoeningen in bepaalde zaken. Herinneringen ook. Maar er zal altijd plaats zijn voor vriendschap, gelijkgestemde zielen …. whatever. Ik ben blij dat ik je in mijn (jonge) leven ben tegen gekomen. Dus bedankt. Mucho gracias, vielen dank, merci beaucoup, … Je bent een topper. Van 67 :):)