TRITTENHEIM. 2017
Het bulkt hier van de wijnranken. Overal. En ik weet niet hoeveel trossen druiven er nodig zijn voor de productie van één fles wijn, maar alles laat vermoeden dat het er veel zullen zijn in het najaar. Goed voor de wijnboeren hier en dat zijn er ook veel. Bijna op elk huis staat een plakkaat met de naam van de boer en het woord: WEINGUT. Zal wel, je kan moeilijk zeggen dat je wijn slecht is! Vanop het terras van ons logies bij frau Brünhilde kan je overal de wijnvelden zien, aan beide zijden van de majestueuze Moezel. Ik heb de vallei van de Nahe, zijrivier van de Moesel, goed gekend, maar deze vallei is nog meer waaw!!! Ik had hier veel meer toerisme verwacht, maar dat valt zo mee, ondanks deze datum in half juli. Alleen aan de oever van de rivier, aan beide zijden van het dorp staan mobilhomes en caravans opgesteld. De eersten links, de anderen rechts. Netjes, op rijtjes, zoals de wijnranken. In het dorpje, onze straat zeg maar, geen teken van leven. Het dorp rust. Misschien wachten ze de pluk van de druiven af, het persen, het hevelen, proeven en bottelen, de “kermissen” en de wijnfeesten daar rond. Ze hebben gelijk. De zomer is hier prachtig en volop.
Ik zit hier op plus één, op een wondermooi privé terras, complete stilte buiten het gezang van vogeltjes, tussen de kamperfoelie ranken, de oleanders, de hortensia’s. Het is windstil en de bek van de haan op de kerktoren staat pal zuidwaarts gericht.
Gisteravond zijn we aangekomen en zijn we ons gaan nestelen op een bankje aan de oever van de rivier. Complete rust, ondanks het vaarverkeer op het water, zeker vijf schepen en een paar plezierbootjes, voor de hele avond. Liliane hoorde gezangen aan de overkant, maar het was te ver van de Rijn om in de wedergeboorte van de Lorelei te geloven. Bovendien was het een mannenstem. De Loreleo misschien? Maar als je dan denkt aan dezelfde Leo als ik, neen, die is a-muzikaal. Vanavond was het zo mogelijk nog rustiger, na een drukke dag in Koblenz. Het was er warm, 31°C. Een beetje onweer bij het avondmaal vertraagde de avondwandeling alleen maar, naar het kapelletje dat hoog boven de rivier uitpronkt en onvergetelijk mooie vergezichten aanbiedt. Daar staan boven aan de rijen de naamkaartjes van de wijnboeren, eigenaars van die rij. Zo ook de naam van Heribert Boch. Onthou die naam want zijn wijn zou ik deze winter niet kopen als ik jou was. Ik heb namelijk op het hoogste punt mijn overspannen blaas geleegd, net zoals een toevallig passerende hond, maar die deed er nog een schepje bovenop, hij ging ook even “hurken”.
Douchen nu én rusten, de vetverbranding terug op gang brengen. Ik ben benieuwd hoeveel weegresultaat ik zal hebben na deze week. De wolken kleuren blauw en grijs, in afwachting van de sterren en de nacht. Brünhilde (ik vermoed met Mouskouri als achternaam) heeft meer problemen met mijn dieet en mijn ontbijt dan ik. Ze wringt zich in alle gastronomisch bochtjes om mij te voeden, en ze doet dat goed. I love her.
Mooie morgen, blauwe luchten, temperatuur evenredig met de opwarming van de aarde. En terwijl onze maat Marc thuis zenuwachtiger en zenuwachtiger wordt, hij heeft een “date” om 19 uur, rijden wij naar Cochem, met GPS maar zonder auto snelwegen, langs de fabriek van Dr.Oetker. En in Cochem zaten al die toeristen op ons te wachten, karrevrachten vol. Het stadje is erg mooi, netjes en proper. Niks op aan te merken, maar géén CD winkel voor Liliane, Elletje heeft wel een dirndl bovenstukje gekocht. Dan maar terug naar Berncastel Kues, langs de Moezel dit maal. En al was het wegje door de bossen naar Cochem wondermooi, niks boven een tripje langs de mooie rivier. Helaas ook in Berncastel was het (te) warm en ook hier geen CD winkels. Verder dan naar Trittenheim, maar we werden opgehouden door een moto ongeval en het (de) slachtoffer(s) werden per helicopter afgevoerd vanaf de weg, dus … en na onze laatste avondmaal hier bij frau Brünhilde, wandelen naar de rivier, zo rustig hebben we er in ons hart afscheid van genomen. Douchen nu, en wat lezen ofzo. Liliane “croisteerd” iets geheimzinnigs. Geen bikini, geen kardinaals zwembroek dit keer, neen, iets heel mysterieus … ik weet niet wat maar als je muziekvoorkeuren ineens veranderden van Puccini, Verdi, SaintSaëns, Chopin naar Rammstein … Als daar niets achter steekt dan weet ik het ook niet meer. Google Rammstein maar eens op, dan begrijp je mijn bezorgdheid. We zijn tenslotte niet meer zo jong !!!
Dank je wel, beste vriendin, dat we jou reisgezellen mochten zijn.
Hopen we nu maar dat primo: Rammstein een bevlieging is die vlug overgaat;
secundo: dat vriend Marc rijk beladen met buit van zijn jacht mag thuiskomen.
Groetjes vanuit mijn hartje vol hoop, mijn zieltje vol mooie herinneringen en mijn maagje, leeg !!!
Recente Reakties