Roll Over Beethoven
Iemand die me een beetje kent weet dat ik graag en vaak klassieke concerten bijwoon, liefst symphonische muziek in degelijke muziektempels zoals de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen.
Een matinée voorstelling half oktober. Begin van de overdosis.
Op het programma: redelijk wat Beethoven! Goed is dat, van het beste!
Grote vleugel piano op het podium en aan het klavier Pierre-Laurent Aimard.
Beethovens Piano Concerto nummer vijf “Emperor”, opus 73.
Virtuoos pianospel zonder partituur op de piano. Ongelooflijk mooi.
Ik werd er stil van. Na de pauze kregen we nog de lente symfonie van Schumann.
Ik kreeg mijn gedachten niet rustig en bij het bestuderen van de muzikanten viel mij de hiërarchie op die er blijkbaar moet heersen binnen een symfonieorkest.
De dirigent, in ons geval Philippe Herreweghe, is de onbetwiste leider. Ik weet niet of hij (of zij) ook instrumenten bespeelt maar goed… zo is er maar één op het podium.
De top. Iets waar ambitieuze musici naar streven? De absolute muzikale macht om ritmes, krachten op te leggen aan de volgelingen? Kan je het leren op speciale scholen? Muziekacademie, afdeling Dirigenten?
Dan zijn er de violen. Héél véél!
Maar ook hier weer: één eerste violist of violiste! Wat kan die beter dan de rest van de bende strijkers? En er zijn ook nog altviolen. Iets groter en meer “bassig”.
De ambitie van de violisten? Groter, krachtiger?
Dan moeten de cello’s en de contrabassen zeker begeerlijk overkomen. Er zijn er ook niet zo veel van aanwezig. In dalende lijn bij de strijkers qua aantallen: gewone violen, altviolen, cello’s, contrabassen en de eerste viool!
Dat is een duidelijke hiërarchie! Als bij het leger: officieren, onderofficieren en de rekruten. Zo heb ik het destijds ervaren.
Bij de blazers is het moeilijker. Ze zitten wat verder weg, meer verdoken en minder theatraal. Kleine piccolo’s, dwarsfluiten, klarinetten, trompetten, trombones, tuba’s, Engelse hoorns, sousaphones, en dan zal ik er nog wel een klets vergeten.
Qua aantallen varieert het nog al eens eens dus vind ik het moeilijk om hier hiërarchie in te vinden.
In de keuken – voor ongeoefende concertbezoekers: dit is het gedeelte van het slagwerk – is het wel weer duidelijk. Van de triangel, over de trommel, het klokkenspel, de cymbalen naar de majestueuze pauken.
Ik denk wel dat de triangelspeler met zijn bescheiden “ping” jaloers moet zijn op het gedonder van de paukenist.
Buiten categorie, mét wildcart, harpen, piano, orgel, xylofoon. Een klasse apart.
En daar maakt de dirigent, Phillips Herreweghe in ons geval, met alleen een klein stokje een concert van. Over alle jaloezie en naijver, over alle ambities heen.
Als een temmer in een leeuwenkooi.
Respect. Ik was toen al helemaal muzikaal high en van de wereld. En nog geen vijf uur in de namiddag.
We zijn dan nog doorgereden naar Leuven. Om Sofhea te steunen.
Sofhea, van professor Marc Bogaerts, werkt voor patiënten met bloed aandoeningen. Ze zijn mede verantwoordelijk voor het register van vrijwillige stamceldonoren.
Een goed doel steunen.
In de aula “Pieter de Somer” trad die avond voor ons op: Adamo!!!
Ma petit poète. Heerlijke muziek uit onze jeugd al was de stem van de grootmeester door een verkoudheid en door zijn leeftijd wat vervormd.
Genieten was het tot ver na elf uur.
Van een muzikale hoogdag gesproken. Een overdosis!
En mijn zus was erbij. Voor Adamo.
Want ooit, toen ze nog een bakvis was, heeft ze pogingen ondernomen om deze chansonnier te strikken. Helaas… verder dan een handtekening op haar arm is ze niet geraakt.
Jammer. Ook voor Adamo hoor. Ze zouden het goed gehad hebben die twee. Zonder hiërarchie maar met mij als schoonbroer.
Doeme toch.
Op de terugweg konden we door de aanleg van een fietsbrug over de noord-zuid verbinding te Houthalen-Helchteren, nog genieten van een nachtelijke omleiding door de noord Limburgse velden.
Geen idee waar we gezeten hebben. In Peer brandde er weer licht.
Groetjes vanuit mijn zieltje dat nooit deze muzikale hoogdag als een overdosis zal vergeten;
vanuit mijn hartje dat steeds een zwak blijft hebben voor de muziek van “onze” Adamo, voor zijn poëzie, destijds reeds baanbrekend en blijvend actueel
en vanuit mijn buikje dat wegens tijdsgebrek een degelijk avondmaal moest missen en daardoor (eindelijk) wat kromp, al maakte de adrenaline van de nachtelijke omleiding veel goed.
Een mooie uiteenzetting van de samenstelling van een symfonie orkest. De leden hiervan zijn virtuoos in de muziek, jij bent virtuoos met de pen. Groetjes
Dank je wel Lambert voor de reactie en voor de tijd die je ervoor nam tussen jullie drukke verhuisperikelen.
We gaan je missen de eerstvolgende weken.
Doe maar rustig verder, we verwachten jullie weer zo snel mogelijk terug bij de bende.
Moet ik jou groeten doen in “De Witte Haas”???
Uw betoog omtrent de inhoud van zulk soort muziek moet ik bewonderen. Als het niet te “zwaar” is kan ik er ook wel wat genieten maar ik heb er toch wel wat moeite mee. Mij gevoel en kennis beperkt zich tot een goed operette stukje, daar kan ik van genieten. Meermaals, jarenlang optredens van het operette gezelschap Heist op de Berg gevolgd en daar neem ik genoegen mee. Zeer aanbevolen. Rik.
Ja maat! De operette! We hebben er samen al van genoten hé!
Maar ook dit is slechts een muziek genre, een periode in tijd.
En omdat ik weet dat de muziek van jou leven meestal in drie vierde maat (wals) of twee vierde maat (polka) gespeeld werd is dat hetgeen dat jou voorkeur draagt.
Maar ik weet zeker dat ik jou klassiek (of zwaar stukken zoals jij het noemt) kan laten horen waar ook jij van smelt.
Dat moeten we nog eens doen samen!
Dank je Henri voor je reactie.
Ja, knap broer. Ik had de uitleg over de deelnemers aan een symphonisch orkest toen al van jou gekregen en vooral de uitleg over de man in de “keuken” fascineerde mij.
En nadien was ik weer weg van Adamo en heb er toch een foto van vast gekregen, geen handtekening op mijn arm deze keer.
Mooie dag.
Hoi zus. Redacties uit Lapland, dat gebeurt ook niet vaak!
Dank je. Jij was erbij op deze hoogdag… misschien voor de verkeerde redenen?
Jij zou, als je kon, Adamo opnieuw verleiden tot een lang en gelukkig leven!
Ik weet het nog zo niet. Zou hij mijn als schoonbroer kunnen verdragen?
Misschien maar of hij lid zou worden van Neos????
Ik zou hem wel zo ver gekregen hebben. 😉
Godsaminee! Hier kan ik heel weinig aan toevoegen. Je hebt alles zo fijn neer gepend dat ik mij open mond deze cursief gelezen heb. Waanzinnig geconcentreerd heb ik elke alinea bestudeerd. Hoewel het niet mijn ding is, zo klassiek orkest van menig verfijnde meesters, deed het mijn nieuwsgierigheid wel prikkelen. Van een inderdaad muziekale hoogdag gesproken. En spek voor je bek! Grootmeesters der muziek. Zelf ken ik niet zoveel van dit genre hoewel ik er wel oor naar heb. Toch mag het in een moderner jasje gestoken worden. Maar hey, das mijn smaak he. Ik besef ook wel dat het origineel niet mag veranderen. Dus laten we het gewoon maar zoals het is. The good old way! Bedankt om deze hoogdag te delen.
Dank je wel Alex.`
Open staan voor muziek is een must! Maar persoonlijk vrees dat het voor ons makkelijker is om terug te gaan naar de oude meesters dan naar de nieuwste “meesters”. Ik zag zonet Styles bier drinken op het podium vanuit zijn schoen. Bah! Wansmakelijk! Niks met muziek te maken? Toch wel. De wansmakelijkheid reflecteerde op de persoon zelf. Bah dus!
Er zullen wel altijd smeerlappen geweest zijn onder de muzikale genieën maar op een podium?
Hoe dan ook, ik prefereer de oudste muziek. Niet alles, maar veel.
Sommige componisten gaan al vijfhonderd jaar mee. Ik geef over één jaar het nakijken naar de “artiesten” van vandaag.