Komoptegenkanker!!!

Komoptegenkanker is een mooi Belgisch initiatief. Het bundelt alle organisaties, verenigingen en mensen die zich inzetten tegen kanker, dus voor kankerbestrijding.
Mooi én nobel, lovenswaardig, menslievend, humaan, en ga zo nog maar een tijdje door. Bovendien sponsoren ze onderzoeksteams die de kankers bestuderen en trachten oplossingen te vinden. Prachtig is dat, ik ben, als ex-kanker patiënt, zeker dankbaar voor al deze inspanningen.

Toch is er nog wel een en ander dat me serieus stoort. Maar wie ben ik om kritiek te hebben? Kritiek is hier niet op zijn plaats, eerder heb ik “second thoughts” bij de hele organisatie. Frank Deboosere is de officiële voorzitter en deze weerman doet erg zijn best. Dankjewel Frank. Maar waar komen de centjes van ??? Milde donaties en kleine contributies maken de hoofdmoot uit van de inkomsten, via vele fijne en diep-menselijke initiatieven! En van wie zijn die centjes, waar vele kleintjes één groot maken? Juist, van de kankerpatiënten en van hun partners, familieleden, vrienden, etc… Mooi is dat die solidariteit, dat meeleven van zovelen.

Aan de andere kant moet ik vermelden dat er ook individuen zijn die erg veel geld verdienen aan kanker, tenminste volgens mij. De medische wereld maakt geen onderscheid tussen kanker of andere ziekten, de centen tellen. Hoe ziek je ook bent, kanker of niet, op de afdeling spoed word je pas na uren geduld ‘geholpen’. Alarmknoppen waarop pas na 55 minuten gereageerd wordt, het bestaat. Op de kwistig rondgedeelde pamfletten, flyers en papieren staan telefoonnummers, adviezen en mogelijkheden om te benutten … tot je ze echt nodig hebt. Via elektronische stemmen aan de telefoon die je laten kiezen tussen één, twee, drie of vier, kom je uiteindelijk meestal nergens terecht. Zelfs mensen met ronkende titels als ‘onco-coach’ weten geen simpele vraag te beantwoorden in verband met kanker, zoals: ‘wat moet ik doen, ik ben al twee dagen str…ziek van de chemo?’ Doorverwijzen naar de huisarts is geen kunst en zeker geen kunde, temeer omdat huisartsen bijna niet meer bestaan en ook vervangen zijn door computerstemmen aan de telefoon die de keuze laten tussen één, twee, drie en vier om tenslotte een afspraak te maken voor overmorgen avond!

‘Spoed’ dan maar ? Misschien. Voorwaar een droeve belevenis, een eigen cursief waard. Maar je moet wel, er is geen keuze, net als met de kanker, waartegen we moeten opkomen. Kom op !!!

Zjoetjes