Je zou verschillende redenen kunnen bedenken om naar Londen te gaan!

Bijvoorbeeld om te shoppen! Laat me daarmee beginnen omdat ik daar absoluut niets van weet. Ik weet dat er bepaalde straten zijn waar vrouwen hysterisch over doen maar ik zou ze niet weten te vinden, laat staan dat ik al zou willen vinden!

Ik heb het warenhuis “Harrods” wel gezien, langs de buitenkant, maar na wat google werk zag ik de waanzinnige prijzen… Dus niks voor mijn bescheiden inkomen.

Ik zou vermoedelijk shoppen in een “Marks&Spencer”. Ter ziele gegaan in Europa maar ik weet dat ze voor mijn budget een behoorlijk aanbod hebben.

Dus… niet om te shoppen.

Voor de toeristische attracties dan?

Tower Bridge? The Big Ben? Westminster Abbey? The Tower of London? Buckingham Palace? Hyde Park? Convent Garden? Trafalgar Square? Piccadilly Circus? Madame Tussauds? Saint Paul’s Cathedral?

Keuze genoeg, toch? Het kost je wel een klein fortuin om overal binnen te geraken en zeker een hoop tijd want “queuing” (in de rij staan aanschuiven) is dé nationale sport van de Britten. Succes.

Ik pas ook hiervoor. Misschien een raad: neem de “hop-on-hop-off” bus en bekijk het maar vanaf de bus. Maak je keuzes. Maar houd er rekening mee dat 5 km in London per bus ongeveer aan uur aan tijdverlies oplevert.

Wat dan? Musea bezoeken? Goed idee en meer aan mij besteed. Er is een overaanbod aan musea, groot en klein, voor ieder wat wils.

Wij kozen voor drie stuks, de grootsten.

The British Museum, Great Russel Street. Ongelooflijk groot en mooie dingen om te bewonderen. Onder andere “The Stone of Rosetta”. Geschiedenis dus want met het geschrift op deze steen is het mogelijk geworden om de Egyptische hiërogliefen te ontcijferen. Ik kocht er een paar T-shirts van.

Indrukwekkend. De steen, niet de T-shirts.

Er staan ook twee gigantische beelden van Lamassu’s, beelden van gevleugelde leeuwen met mensenhoofden. Je moet er maar eens over lezen. Mij trof het omdat ik nog maar pas een boek las (Er stromen Rivieren in de Lucht van Elif Shafak) en daarin wordt de aankomst van deze beelden in Londen beschreven.

Maar er is niks “British” aan het “British Museum” want alles wat er getoond wordt (en ze hebben miljoenen voorwerpen te tonen) hebben ze wel ergens uit de wereld meegenomen, veroverd, gestolen…

En het zou zeker een aantal dagen vergen om een beter zicht te krijgen op de schatten van dit museum. Wij kregen één uur!

The National Gallery dan? Trafalgar Square. Een museum voor schilderkunst. Da Vinci, Rembrandt, Rubens, Vermeer, Hals, Van Gogh, Titiaan, Botticelli, Renoir, Manet…

Maak je keuze! Wij kregen er één uur en vijftien minuten en dat was voldoende om de in- en expressionisten te bewonderen en een vlugge spurt langs Rembrandt en Rubens. Gratis entree, money well spend.

Ook hier zou ik een kleine week nodig hebben, een week om te genieten van…

The Victoria and Albert Museum? Naast de Cromwell Gardens.

Toegepaste kunst, voor ieder wat wils. Ik koos voor de middeleeuwse religieuze zalen. Ruim voldoende om de schaars toegemeten tijd mee te vullen!

Er zijn er nog vele andere musea hoor maar deze drie zijn zeker “must do’s”.

Je zou ook naar Londen kunnen gaan voor een reisje naar de wolken met de “London Eye”, een reuzenrad dat je vanaf een tophoogte van 140m boven de Theems laat genieten van een onvergetelijk stadspanorama. Mooi.

Voor het eten zou ik zeker niet naar Londen gaan, sowieso niet naar UK.

De Brexit heeft alle Europese culinaire invloed the “Chanal” ingekieperd en het is er dus terug naar chicken and peas, fish and chips …

Convent Gardens raad ik wel aan met gezellige winkeltjes, ondergrondse terrassen en… “street performances” met klassieke muziek! Heerlijk!

Maar als je toch naar Londen gaat – en ik raad het je aan – ga dan naar ABBA!

Tenminste naar hun hologramshow! Dat is pas de moeite waard.

Al zou je alleen naar London vliegen, de “tube” nemen naar de ABBA show en daarna weer terug vliegen, ik ga mee!

Zo mooi, zo professioneel! De muziek, de beelden, de luchtshow, de hologrammen, het life orkest. Af!

Ik was al sinds hun Waterloo, in 1974, stiekem verliefd op Frieda en Agneta. Ik ben het nog steeds. Ik beken! Hun avatars maken hen onsterfelijk.

En ik was niet de enige verliefde overjarige tiener van ons gezelschap! Oh neen.

Onze chauffeur Guy vertelde mij zelfs dat hij het telefoonnummer van Agneta had!!!

Kan zijn, maar ik weet zeker dat ze op het einde van de show naar mij knipoogde. En naar mij alleen!

Groetjes vanuit mijn hartje dat houdt van de UK en van London en dit al meer dan vijftig jaar lang want in 1974 was ik er voor het eerst, mijn Waterloo;

vanuit mijn zieltje dat het nog steeds jammer vindt dat de Britten voor de brexit kozen want hun geschiedenis is zo verweven met onze geschiedenis dat Het Kanaal en The Brexit geen barrière zouden mogen zijn

en vanuit mijn buikje dat contesterend recalcitrant is en protesteert tegen de overvloed aan koolhydraten en vetten.

Bovendien is er ook geen lekker bier te vinden! Thee wel!