Paul.

Spreek uit als “Pool”, maar met respect. Op zijn Amerikaans dus.

Want Paul is een Amerikaan.

Ik heb in mijn leven heel wat mooie mensen ontmoet, maar wie ik hier aan jullie wil voorstellen is vooral mooi van hart.

Ik heb hem ontmoet op mijn reis door het zuiden van de USA, afgelopen zomer.

Zijn naam: Paul Garbarini.

Paul is, om den brode, gids in en om Charleston, South Carolina. Hij verzint de mooiste stadswandelingen en zijn rondleidingen op de plantages, waar in de achttiende eeuw nog slaven werkten, zijn legendarisch.

Nu werkt Paul als gids op die plantages !

Misschien heeft hij daardoor de affiniteit om vol bezieling én met de nodige kennis de details te bespreken van dit niet zo fraaie verleden van de USA: de slaven en de handel in slaven.

Maar Paul is meer dan alleen een gids. Hij heeft een soort bezieling die je meevoert, back into time. Hij wijst ook op de fouten die de “displays” ons laten zien. Eerlijkheid is een woord speciaal voor Paul gemaakt.

Kijk maar eens naar “UniquelyCharleston.tours”.

Paul is “uniek”. Bovendien is hij dan nog kerklid van de “Unitarian Church” van Charleston. Zoek dat ook maar eens op.

Deze gemeenschap is zo veelzijdig en zo verdraagzaam dat het een voorbeeld is voor de hele wereld en in mijn ogen de Nobelprijs voor de vrede verdient, meer dan …

Helaas, politiek!

Mocht het hier in ons België bestaan, ik werd er lid van …

Bovendien is Paul een groot bezieler/voorvechter van de “Black Lives Matter” beweging die in de hele USA aanhang vindt voor de strijd tegen het racisme, in de nasleep van de vele onzinnige moorden op de zwarte bevolking.

Paul is “UNIEK” zoals zijn site al aankondigde.

Nu kreeg ik, via Facebook, een filmpje van hem onder ogen waarin hij vol enthousiasme en met ernstige volharding onderzoekt hoe de bakstenen die vrijkwamen bij een verbouwing in 2011 aan hun kerk daar terecht kwamen. Geloof het of niet, hij heeft kunnen achterhalen waar de stenen vandaan kwamen, welke mensen van welke plantage die stenen maakten (Toomer Plantage) en wie de kerk bouwden. Onbelangrijk?

Misschien. Maar niet voor Paul. Hij heeft een honderdtal van die bakstenen weten te redden en de “Unitarian Church” heeft er een monument mee opgericht, een memorial, vlak langs de entree van de kerk, ter ere van de kinderen, vrouwen en mannen die als slaven deze stenen maakten van klei tot metselwerk …

De bouwer van het monument is Rodney Prioleau en Carlton Simmons heeft er een smeedwerk bij gemaakt, beiden afstammelingen van de slaven van west Afrika. Buitengewoon mooi.

Een vogel die omkijkt, symbool uit west Afrika: “go back and get it “

Leer van het verleden en ga verder …

Paul is niet zo groot, ik schat één meter vijfenvijftig (kleiner dan mijn zusje van 1m59), maar wat hij doet is groots. Hij houdt de spiegel, fier op zijn Amerikaan zijn, fier omdat het nog niet te laat is voor een collectief geweten… nog niet vergeten wat met de slaven gebeurde.

Donald.

Niet de eend uit de Disney studio’s, maar misschien nog gekker.

En net hem hebben ze president gemaakt, van de USA nota bene.

Ongelooflijk hoe hij, wiens-naam-niet-genoemd-mag-worden-in-mijn-aanwezigheid (cfr. Harry Potter vs Voldemort), de natie én de wereld blijft verbazen met stommiteiten als muren bouwen tussen twee landen, niet eens tussen twee volkeren … ondanks alles. Hij had er zelfs een shutdown van weken voor over, met honger voor duizenden ambtenaren tot gevolg, en nu zelfs het uitroepen van de noodtoestand. Ongelooflijk !

En zeggen dat 25% van de Amerikanen gelooft dat God deze man als president  van de USA wilde.

En deze president van de USA is groot, maar zijn daden zijn klein, erg klein … puberaal !!!

Maar daarmee beledig ik alle pubers van deze wereld. Sorry !

Groetjes vanuit mijn zieltje, trots dat ik mensen als Paul Garbarini ken, vanuit mijn hartje dat treurt omdat er nog Donalds in deze wereld rondlopen mét macht maar dommer dan dom zijn en vanuit mijn buikje dat nooit de delicatessen van het “Brown Dog Deli” restaurant in Charleston zal vergeten, een restaurant ons door Paul aanbevolen en waar we samen de lunch gebruikten.

Dank je Paul, voor de herinneringen. I love you.