Zweden 2018 – Duitsland!

Na Zweden: Duitsland!

Rügen. Altenkirchen. 56°38’16” N – 13°22’37” O.

Vanmorgen hebben we voor dag en dauw Zweden verlaten en de boot genomen naar Duitsland vanuit Trelleborg (55°22’29”N – 13°08’02”O).

Om 6 uur moesten we ons al melden om ruim twee uur aan te schuiven om aan boord te gaan. Klokslag 8 uur waren we uit Zweden weg en 4uur15 later kwamen we aan in Duitsland, in Sassnitz. Uitgerust, want de reis was erg voorspoedig en zéér zonnig. Wij zijn steeds aan dek gebleven.

Dan moesten we nog amper 20 km rijden naar onze nieuwe verblijfplaats, peanuts voor reizigers al wij twee!

Nu hebben we elektriciteit, douches, WC’s én WiFi, allée ik toch. Leo sukkelt wel weer. Goed. Fietsen dan maar.

We hebben er vandaag een dikke 20 km fietstocht opzitten. Voldoende, want het werd koud en we zijn die drukke wegen hier niet meer gewend. Morgen gaan we wat zuidelijker, naar het hotel dat Hitler bouwde, maar misschien eerst nog naar het noordwesten om de kraanvogels nog één maal te zien. Ik hoop het.

Neen, Duitsland is niet te vergelijken met Zweden, tenminste niet op de manier waarop wij nu leven en be-leven. Waar in Zweden nog alles zo rustig was en ongedwongen, zo puur en natuurlijk; voel ik mij hier weer terug de toerist die zo snel mogelijk en zo diep mogelijk moet worden kaal geplukt. Als is het natuurlijk niet zo erg als aan de zuiderse costa’s, maar toch.

De prijs van een overnachting is hier twee tot drie maal zo duur, betalen voor douchen (per minuut), voor internet (4€ en het werkt dan nog voor geen meter).

De dieselprijzen zijn dan weer beter in Duitsland, maar winkelen is in Zweden dan weer goedkoper, de jeansbroeken zijn hier twee maal zo duur.

Zelfs de witte vlinder, die mijn mijmeringen opende aan het strand van Falsterbo, is hier gedevalueerd. Er zitten er hier honderden van. Het zijn trouwens “koolwitjes”, en ze zijn zo talrijk omdat hier massaal koolzaad geteeld wordt, dixit mijn vriend de ornitoloog die ook wat afweet van vlindertjes en planten.

Tot morgen, zaterdag, O.L.V. Hemelvaart, Moederdag.

Drie zoenen van ons voor alle lezende moedertjes. De afwezige moedertjes blijven morgen in mijn gedachten.

Prora. 54°26’49” N – 13°33’60” O.

Vanuit Altenkirchen was het maar een uurtje en een half rijden, bezoek aan “De Lidl” inclusief. Prora zou onze vertrekplaats worden voor de fietstocht Prora/Binz/Sellin. Parking vinden was niet evident, maar uiteindelijk betaalden we 7€ en we konden staan tot zondagmiddag. Oké, geen WC, geen electriciteit, geen WiFi, maar op wandelafstand van het “Hitler Hotel”. Dit is een ongelooflijk bouwwerk uit 1936 waar Hitler graag 20.000 mensen tegelijk op vakantie wou laten aan. Van deze plannen is er nooit wat gekomen, van de bouw wel. Een façade van 4, 7 km, één gebouw, dat staat te verkommeren en te verloederen. Daar zijn ze in de DDR (zeg maar Oost Duitsland) altijd sterk in geweest.

Nu is een gedeelte hiervan omgebouwd tot fraaie appartementen, mét zeezicht. Een jeugdherberg is er ook in ondergebracht na grondige restauratie.

Indrukwekkend.

Er is ook een museum aan gekoppeld, misselijkmakend.

Het gaf mij het gevoel van verheerlijking van het nazi verleden van dit “hotel”.

Eén afdeling van het museum betrof de architect van Hitler: Albert Speer.

De man ontwierp en realiseerde alle nazi batimenten, van krijgsgevangenenkampen, tot vernietigingsovens, tot de balkons van waarop Hilter zijn troepen schouwde. Weerzinwekkend. Geen harde feiten, geen aanklachten,en slechts na lang zoeken kwamen we te weten dat hij in 1951 uit de Spandau gevangenis werd vrijgelaten en een nieuwe toekomst heeft opgebouwd, oa. in de U.S.A.

De hele nazi top werd fotografisch voorgesteld en het verbaasde me hoe weinigen ervan werden geëxecuteerd in 1946. Het merendeel kwam vrij, na een vijf-, zestal jaren in Spandau. Sommigen pleegden er ook zelfmoord, zoals bv. Goebbels. Hoe langer ik er rondliep, hoe misselijker ik er werd.

Ik wou van 16 oktober 1946, dag van hun executie, een feestdag maken.

Eén foto van Joodse kinderen in een stalag, weldoorvoede kinderen dan nog, en het onderschrift luidde: foto genomen vlak voor hun bevrijding.

Nazi propaganda, ook nu nog.

Getuigenissen van een tiental mensen die de gruwelen overleefden, in een bovenzaaltje … Alles was in het Duits, en dus voor ons “schwierig” om te lezen.

Er lag een gastenboek waarin gasten hun oordeel mogen vellen.

Heb ik ook gedaan, met gal op mijn tong en op mijn pen …

“Verdoeme smeerlappen. Weg met die propganda. Hebben we dan niks geleerd uit de geschiedenis? Schaamteloze vertoning. Afbreken die schande, destijds gezet met zweet en bloed van Poolse krijgsgevangen gastarbeiders, en nu zijn het opnieuw Poolse onderbetaalde gastarbeiders die de ombouw en afwerking doen … Leren we dan niks ?”

Ziek en vol walging ben ik aan de verdere fietstocht begonnen. Uit alternatie hebben we voor de lunch een kebabschotel verorberd, sympathie voor de moderne gastarbeider. Dan door het mondaine Binz gewandeld, fietsen mag je er niet. Ooit in Tenerife op de esplanade van Playa de las Amercas geweest? Iets kouder was het hier, maar voor de rest best vergelijkbaar. Wat flaneren, wat koffie drinken/kletsen, wat window shopping, en weer verder naar Sellin, tenminste dat waren de plannen. Maar we zijn verloren gereden, stijl bergop, tot aan het “Jagdtschloss Granitz ”.  Colle de premiére catégorie.

Een halve liter “Erdinger” later durfden we de afdaling aan. Tot aan het station van Binz. De smalle sporen hadden ons al laten vermoeden dat het geen gewone trein was. De stoomfluit in de verte en het toestromende volk op het perron maakten dat we pauzeerden, terecht, want van beide richtingen kwam een “stoomtrein” aandenderen, zijn naam: de razender Roland. Mooi.

En nu, een dertig kilometer later, wachten we de morgen weer af, in de schaduw van “Hotel Hitler”, met Beethovens hymne uit de negende symphonie op de achtergrond:

“Alle menschen werden bruder”, het Europese volkslied !!!

Prora baadde vanochtend in de zon. Een heuse zomerse zondagmorgen. Wij hadden de tijd voor een ontbijt en we fietsten naar het “Hitler Hotel” ditmaal de noorderzijde. Indrukwekkend toch weer, wat er nog allemaal stond te verkommeren en mogelijk nog een nieuwe toekomst wachtte. Het museum over dit bouwwerk opende om 10 uur, en wij waren bij de eerste klanten.

Het bracht wel licht op het waarom de gevels geen 4,7 km ononderbroken geheel vormden, gewoonweg omdat sommige stukken nooit werden gebouwd en anderen vernietigd werden in de oorlog die de werken had stilgelegd.

Genoeg daarover … we gingen voor de kraanvogels en we reden naar het noordwesten van het eiland. 35 km. verder, in Haide, hebben we de mobilhome achtergelaten en per fiets een trip van om en nabij de 30 km. gedaan. Mooi fietsweer, immense akkers, grootse vergezichten, maar … zo goed als geen vogeltje te bespeuren. We hadden inmiddels al wel een camping besproken in Sührendorf, dus wachtten we geduldig de komst van de kraanvogels af …

Met honderden zijn ze in de avondschemering neer gestreken op het zonovergoten water van het meer. Spijtig dat het té donker was en té ver weg om detailfoto’s te maken met mijn nieuwe “speeltje”.  Jammer.

Op de camping heb ik er diarree bijgekregen. Verdomd lastig, maar vriend Leo had nog Loperamide EG 2 mg bij, zeg maar straffere Immodium, op hoop van zegen. Als er met mij verdachte dingen gebeuren … Loperamide !!!

Geen WiFi, helaas, Leo is het vergeten te vragen …

Suhrendorf. Ostseecamp. 54°30’14” N – 13°08’14” O.

Zoals blijkt uit de coördinaten zijn we niet veel opgeschoten. We hebben wel een tussenstop gemaakt in Stralsund, zeg maar de brug tussen het eiland Rügen en het Duitse vasteland. Een verloren tijd, want de fietsers in deze gewezen DDR stad zijn ten dode opgeschreven, vogelvrijverklaard. Niemand geeft hier enige voorrang aan fietsers of voetgangers. Der auto ist heilig !!!

Er was overigens geen kl … te zien, dus verder naar het noorden, naar Pruchten. (54°22’49” N – 12°39’41” O)De camping waarop we nu terecht gekomen zijn is veruit de beste plek, qua comfort dan toch, van wat we deze reis meemaakten. En de prijs is niet eens de hoogste. De sanitaire blok is zo mooi, met marmer en al …

Weinigen hebben thuis zo’n mooie en fraaie badkamer. Leo en ik kennen iemand, wiens badkamer hier niet aan kan tippen …

Fietsen naar de zee, westwaarts. Heerlijk. Morgen voormiddag doen we dat nog eens over, oostwaarts. En dan … hit the road Jack, and (DDR) we won’t come back no more, no more, no more … hit the road. Voor de eerste 400 kilometers, tot afrit 50 even ten noordoosten van Bremen.

De resterende 400 leggen we dan woensdag af.

En daarmee komt er dan een einde aan deze fantastische reis. Zweden ten volle van genoten, de voormalige DDR hoeft van mij niet meer.

De slotmijmering bewaar ik voor thuis, als alles wat bezonken is. Dat hebben jullie dan nog tegoed van mij.

Beloofd!

En Leo, bedankt dat ik erbij mocht zijn. Sorry als ik niet altijd aan je verwachtingen voldeed. Bedankt. Mensen als jij worden zeldzaam als raven, witte raven !!!