E.C. era qui!!!

Wat is dit voor een titel? Ik hoor het je denken.

Maar ik heb je aandacht, toch?

Van Italiaans naar Engels is tegenwoordig gemakkelijk met Google: “E.C. Was Here”!!!

Iedereen die met muziek begaan was in de zeventiger jaren weet het nog: Eric Clapton was hier! En hij gooide met zijn LP (“EC was here”) mijn muzikale wereld volledig overhoop.

De songs “Layla”, “Have you ever loved a woman” en “I shot the sheriff” blijven actueel en mooi. Mijn tijd, mijn muziek… ook al was ik nog herstellende van de Beatles-split een paar jaar eerder.

“E.C. Was Here” toonde op de hoes een naakte vrouwenrug waarop de woorden “EC was here” waren geschilderd als graffiti. En dat gaf vele graffiti artiesten een voorbeeld want die tekst verscheen plots overal: op muren, treinen, bussen …

EC was here. Overal ter wereld!

Hetzelfde gevoel, voor zover ik het me herinner, heb ik nu ook!

Tom was here.

Mijn Amerikaanse webmaster, hij die steeds juweeltjes maakt van mijn tekstjes, was drie weken in ons landje. Eindelijk want corona heeft hem bijna drie jaar lang op afstand gehouden.

Het was een verrukkelijke tijd, deze drie weken vlogen te snel voorbij.

Tempus Fugit, de tijd vliegt.

Tom is mijn neef, de zoon van mijn zus, maar bovendien één van mijn allerbeste vrienden. Hij heeft steeds verrassende ideeën en soms kunnen we daar uren over doorbomen, ons hele leven al. Nu meestal via “FaceTime”. Maar goed: het werkt.

De tijdsbarriére van zes uren tussen Lommel en Charleston komt op mijn conto want als hij inhaakt rond 20 uur dan is het hier … 2 uur. Pal nacht!

Maar het is het altijd waard.

Omdat ik steeds schrijf over wat mij beroert (ziel, hart, buik) heb ik besloten om aan zijn bezoek wat aandacht te besteden in mijn schrijfsel.

Of toch niet.

Hij had zijn (professionele) drone bij, je weet wel zo’n mini-helikopter.

Avonturen.

We hebben een lange wandeling gemaakt – met Zanel – naar het graf van mijn ouders, zijn grootouders.

Herinneringen.

Culinair hebben we konijnenbillen met pruimen geproefd, bakharing en de natuurlijk de evidente mosselen.

Mosselen Nu, weet je nog, van een eerder “Zjoetje”.

En… hij heeft een vrouw leren kennen, eigenlijk her-ontdekken want hij kent haar al héél lang. Hopelijk brengt ze hem naar een Amerika exit, richting Europa.

Snel, voor de eventuele herverkiezing van Trump of voor de uitbreiding van de oorlog wereldwijd. Fingers crossed.

Maar waar hij mij het meest mee heeft verrast was zijn bewondering voor mijn tekeningen. Hij weet waarover hij spreekt, architect zijnde van opleiding.

Hij heeft foto’s gemaakt van alle tekeningen die nog in mijn bezit zijn en dat zijn er nogal wat. Alles keurig in een collage en onder een link op het internet gezet.

Ik ben er fier op, maar meer nog op het feit dat mijn familie en vrienden fier zijn op mij en mijn tekenwerk. Daar doe ik het voor.

Tom, het was fijn om je weer eens in België te hebben.

…Tom, era qui!

Weet je, Eric Clapton heeft de Fender-gitaar een boost gegeven en doet dat nog steeds, al is hij ver in de zeventig. Zijn Fender-gitaar-hals is één van de onderwerpen van mijn tekeningen.

Groetjes vanuit mijn zieltje dat opmerkt dat ik Yvonne Elliman vergat te vermelden omdat ze dankzij de vocals op “E.C. was here” de rol van Maria Magdalena mocht vertolken in de musical “Jesus Christ Superstar”; vanuit mijn hartje dat verheugd de vrienden en vriendinnen optelt die, samen met een fijne familie, de herfst van mijn leven in lentekleuren zetten en vanuit mijn buikje dat de culinaire uitstappen met Tom hooglijk wist te waarderen en dus ook erg hoopvol uitkijkt naar de Exodus van Tom uit de USA naar Het Beloofde Land, voor meer van deze uitstappen.

Recente Reakties