Met de moed der wanhoop bel ik hem. Lisetje was een “ware gelovige”, daarom …

Hallo Jezus.

Dit keer bel ik je niet om iets voor mezelf te vragen of om me berouwvol te verontschuldigen voor weer eens een fout. Niet voor stralende zonneschijn of lottogeluk, niet voor fraaie toekomstdromen of hoop op een betere wereld.

Ik wil alleen vragen, Jezus, of er daar wifi is, in die hemel van jou. Of internet tout court.

Ik begrijp wel dat niet iedere engel daar bij jou een Ipad of een laptop ter beschikking heeft, maar ik vraag je om een uitzondering te maken voor mijn meisje Lisetje, jou engeltje. Zij is zo goed in “computeren”, de beste. Geef er haar eentje alsjeblief, als was het maar voor heel even en vraag haar dan mij even te Facetimen of te Skypen.

Ik weet zeker dat ze dat voor mekaar krijgt. Daarna val ik je niet meer lastig, beloofd!

Ik wil haar zo graag nog één keertje zeggen hoeveel ik van haar hou.

Dank je. Ik mis haar zo …

Vanaf nu hou ik trouw de wacht bij mijn Ipad.

Zjoetjes, Jezus, zjoetjes …

Groetjes vanuit een zieltje, een hartje én een buikje die hopen dat spoedig mijn tranen pijnloos overgaan in een regenboog …