FIETSEN IN 2017
Ten opzichte van onze laatste fietsvakantie, nu al meer dan 6 jaar geleden, is er erg veel veranderd. We worden niet alleen ouder, maar ook wat gemakzuchtiger!!!
Wij, dat zijn: Leo (de Zander voor sommigen), zijn chérie Nelly (ook mijn zusje), Lisetje (ook mijn liefje) en ikzelf. Het gemak: elektrische fietsen!!! Praktisch vooral want onze actieradius verhoogd hiermee aanzienlijk. Ook gemak: hotels en B&B’s in plaats van trekkershutten. We hoeven dus geen slaapzakken of proviand mee te zeulen. So we are travelling light, zoals Cliff Richard zingt op zijn “love songs” album.
Maandag morgen, de traditionele startfoto gemaakt, zijn we vertrokken, stralend weer, in T-shirts, over brug 12 langs het kanaal in oostelijke richting. Buiten wat opdringerigheid van nog snellere fietstoeristen, is er niets te melden. De goden waren ons gunstig gezind. In zoverre zelfs dat we de verloren routelijst aan de toog terug kregen. Geluk is niet noodzakelijk voor de mooisten !!!
En zo kwamen we in de vooravond aan in Ophoven bij Maaseik. We hadden kamers geboekt op een boot in een jachthaven, Botel Ophoven, hoewel kamers niet het juiste woord is: meer kajuiten, basic maar clean én rustig. Vanop het bovendek in luie relaxzetels hebben we de volgende dagrit besproken, eten deden we in Aldeneik, ijsjes snoepen op de markt van Maaseik, onder het waakzaam oog van de gebroeders Jan en Hubertus Van Eyck, de geeerde schilders van “het Lam Gods”. Hun standbeeld werd 2 eeuwen geleden nog ingehuldigd door koning Leopold 1.
Maar dag twee, vandaag, héél wat somberder. Niet getalmd, een kleine reparatie door technieker van dienst Leo(pold maar ik weet niet de hoeveelste) kon ons niet deren. We hebben genoten van de weidse landschappen langs de Belgische kant van de Maas. Helemaal tot in Dilsen Stokken. Daar zijn we met de veerboot overgestoken en naar Berg aan de Maas gereden voor koffie bij Ingridje, van Ronnie, mijn maatje van toen hij en ik nog Kids-actief waren. Lekkere koffie overigens, mét koek. Maar dreigende luchten joegen ons voort zuidwaarts, we waren niet eens halfweg. De regen die we hierna kregen willen we vlug vergeten, ook de misleiding in Maastricht. Wel onthouden we de vriendelijke Pool/Belg die ons weer op het rechte pad hielp en de broodjeszaak “de twee beren” voor de nodige vitaminen. En in een plensbui kwamen we aan in ’s Gravenvoeren, hotel “De Kommel”, grand chique, vier verzopen katten. Mooie kamers, de badkamer zo groot als ons hele accomodatie van gisteren.
De regen was echter niet de enige “tegenzitter”. Eén batterijlader is stuk gevallen !!!
De vraag over “Schuld en Boete” laten we over aan Dostojevski, specialist terzake sinds eeuwen !!! Plaatselijke reparateur; helaas niet dit merk. Dealer in Banholt; helaas op woensdag gesloten … De dichtstbijzijnde dealer van Bikkel-bikes vinden we in Kortessem, echter te ver om met de resterende actieradius te bereiken. Plan B dan maar: Joske van Boske, een goede vriend uit Kortessem gebeld, hij zal ons morgen een lader vragen aan de dealer en hopelijk bezorgen. Er zijn nog oprecht goede mensen in de wereld !!! Morgen meer. Maar ik moet nog even verduidelijken dat al dat eten en snoepen van ons gezelschap slecht 3 van de 4 deelnemers betreft. Deze jongen blijft trouw aan zijn dieet en al heb ik hier geen weegschaal, ik voel dat er meer en meer vet verdwijnt. Zo erg zelfs dat de vetkussentjes onder mijn bips weg zijn, met als gevolg dat mijn “derriére” lijdt onder zadelpijn. Voorheen ongekend. Gelukkig heeft Leo “uierzalf” bij. Dat brengt soulaas. Lisetje slaapt, ongerust over de pijn in haar buikje. Slaapwel. Ik leef mee.
Dag 3 dan. Matig ontbijt in deze chique tent. Maar goed, Joske heeft gebeld en onderweg met de nieuwe lader. Oef … We rijden al naar het dorpje en wachten hem daar op. Inderdaad, het past, en dat slechts voor 49€. Dank je wel Jos, anders hadden we plan C moeten aansnijden: mijn BBBV Anna Simone die met de Berlingo een reserve fiets brengt. Dankjewel AS voor het aanbod, maar (nog niet) nodig. En dus op weg naar Borlo, onze volgende bestemming voor twee nachten. Nelly heeft maar een actieradius meer van 30km. Dus moeten we onderweg kunnen laden…
Spannend. Vooral de tocht langs Maas en Albertkanaal bij onze Waalse broeders verliep niet zo vlekkeloos. Honger ook, maar Leo kocht taartjes onderweg in een klein dorpje, dus niks voor mij. Maar een beetje verder grilde men kip. Hmmm… Grillen wel ja, maar verkopen niet, ze waren “gereserveerd”. Duizend bommen en granaten, ik heb de banvloek uitgesproken: dat ze er mee blijven zitten en salmonella besmetting oplopen. Honger dreef ons naar een mooie broodjeszaak iets verderop en geloof het of niet, op héél hun kaart stond niks dat voor mijn dieet kon, alleen soep: potage du jour, in het seizoen. Midden zomer lijkt mij een goed groenten seizoen dus bestel ik dat even: neen, ze hadden geen soep, pas de potage!!! Blijkbaar waren de tomaten nog niet rood genoeg. Die van Leo wel. Trouwens ik heb nog een eitje met hem te pellen want hij heeft 2€ van mij gepikt, vingervlug, voor dat kiloke tomaten van vorige week. Ik zag een boerderij die tomaten verkocht langs de straatkant: 1€ per kilo. Akkoord, het was iets meer dan een kilo tomaten die wij uit de serre van Leo stalen, maar er zijn grenzen, toch ? In de broodjeszaak hebben we wel kunnen bijladen en Nelly kon weer iets verder elektrisch mee. En zo sukkelden we verder, zuiver op wilskracht en één tas koffie, tot op de markt van Tongeren, aan de voet van Ambiorix. Hij en ik: de enige twee daar bijna zonder buikvet. En Leo liet zijn goede kant zien, want die heeft hij wel. Hij verraste mij met twee kippen drumsticks en twee kippenpoten, gebraden, gekruid, sappig, een streling voor de tong, mooi … enfin heb ik daar genoten aan de voeten van de stoere Eburoon. De terrasjes zaten goed vol rondom en ik had wel wat bekijks, je m’en fous !!! Mijn buikje, leeg na een karig maar chique ontbijt, was gevuld. Op krachten voor de laatste helft van de dagtocht. Onnodige omwegen hebben we getracht te vermijden, batterij sparend, en zo tot aan de sporthal van Heers: oplaadpunt !!! Bovendien gratis, alleen kwam er geen stroom uit de paal, geen voltje… Ik denk dat de Leo weer iets verkeerds had gedaan, maar wie ben ik om te oordelen? Maar we zijn er geraakt: B&B “het Maanhof”, Bergstraat 8, Borlo. Dit is veruit de mooiste en grootste en knapste en meest gastvrije B&B van de wereld en omstreken. Aan te bevelen, zoek het maar eens op. Ons Nelly verdient hiermee een “award” en drie kussen om deze prachtige kamer voor twee nachten voor ons te reserveren. En morgen fietsen we naar Sint Truiden, winkelen en naar een dorpje met een kerkje met een speciaal altaar, we hebben er al eerder van gehoord want Leo heeft daar eens eerder over aan het zagen geweest. Er zou een leeuw op staan van zout, of nee … het staat in Zoutleeuw. Dus morgen onze Eric Vandewaawde pakjes weer aan, en …. Nu verlangen mijn billen naar uierzalf, ik ben echt niet van steen.
Slaapwel. Tot morgen.
Buikje, ziel en hartje, erg moe maar voldaan zenden jullie hun en mijn groetjes.
Recente Reakties