Yesterday.
Oudejaar 2016. Rust, in afwachting van de grote overgangsknal. Naar 2017.
Gisteren heb ik mijn laatste dag gewerkt voor iemand die me ervoor wou betalen. Meer dan 45 jaar gedaan over 12 stielen en 13 ongelukken voor het betalen van hopen en hopen belastingscenten. Ervaring opgebouwd, volgens mijn broer ben ik de meest ervaren mens. Ik vind dat ervaring de som is van de mislukkingen in je leven, kun je nagaan … De meeste dingen kennen geen terug.
De eindejaars-top-1000 begint aan zijn laatste 75 klassiekers en zojuist was het toepasselijke “Yesterday” aan de beurt. Hoe actueel zingt Paul MacCartney: I believe in Yesterday, all my troubles seemed so far away …
Zo voelt het een beetje bij mij nu. ’t Is voorbij, over, gedaan, bij het grof huisvuil geklasseerd. Ik zal eraan moeten wennen, zeker.
Ik denk dat ik wat verse hobby’s moet aanleren, bv. sportvissen. Maar dan zonder haakje aan het einde van de lijn. Ken mij: ik kan geen vliegje, geen visje pijn doen. Of vrijwilligerswerk. Iedereen mag dit horen behalve Marc Hannes, mijn mailbox puilt nu al uit !!! Of levensadviseur, ik heb er nu de tijd én de ervaring voor. Of koken, maar mijn streefgewicht verdraagt dit niet, Lisetje’s streefgewicht trouwens ook niet. Puzzelen dan? Voorlopig toch, want mijn pensioendossier rond krijgen is een levensgrote puzzel met uitsprongen naar “Valkuil”, “Monopolie” en “Stratego”. Eén februari komt in gevaarlijk dichtbij, de deadline, figuurlijk.
Hobby’s genoeg en tijd genoeg, voorlopig althans, want iedereen zegt dat doppers en gepensioneerden altijd tijd te kort hebben. Ik heb natuurlijk ook nog mijn fiets (ééntje maar Leo), mijn scooter, mijn kippen, en vooral mijn “favourite waste of time” Lisetje, mijn liefje, mijn grootste schat
Maar ik bezit nog grote schatten: jullie, mijn vrienden en familieleden. Misschien zien jullie me nu wat vaker. Of dit een zegen is of niet, vul zelf maar in !!!
Hoe dan ook, de laatste werkdag was er eentje van verrassingen. Praktisch iedereen had al byebye gezegd, gekust, gewuifd, wensen neergeschreven, cadeautjes verpakt …. en de kerstvakantie is niet bepaalt de bezigste periode op een school als Kids. Alleen Danny en ik waren er gisteren vrijdag 30 december 2016. Vuurwerk was er al om 7u15 en een versierde werkplek, en koffie. Dank je wel.
Een voormiddag lang heb ik erover gedaan om deze nieuwste collega wat ervaring door te geven en te waarschuwen voor de valkuilen, bezorgt als ik altijd was voor de sfeer onder de technische collega’s. Doe jullie best zonder mij, voor mij …
Fijn dat Tony met Bieke nog langs kwamen om mijn laatste uren minder eenzaam te laten verlopen. Ook Brechtje, onze junior, dank je voor dit bezoekje. Het deed deugd aan mijn hartje. Mijn tranen heb ik bewaard tot 14 uur. The final count down. Ik heb een laatste souvenir achtergelaten met mijn werkkleding en een fraai tekstje. Ik denk dat dit van mij verwacht werd. Ik heb dan door “ons” lokaal een laatste inspectie gedaan; met tranen de deur, die ik meestal ’s morgens opende op de weinige dagen dat ik nog werkte, gesloten, uitgetikt en weggereden. Bijna niemand wil nu nog weten van hoe laat tot hoe laat ik ergens was. Dank je wel Kids, ik was graag bij je.
Voor één keer was ik blij met de eindejaarsdrukte; het verkeer eiste al mijn aandacht, en niet de opborrelende nostalgische tranen. Die hou ik nog wat bij mij … tot 28 januari voor op het einde van mijn feestje. Dan pas zal het definitieve tot mij doordringen, het slot van mijn bewogen carriére.
Ondertussen is de eindejaars-top-1000 opgeschoten naar de 61e plaats, weer eens erg toepasselijk: Frank Sinatra, My Way. : (in crescendo ) I DID IT, I DID IT MY WAY.
Ik heb in de loop der jaren vele collega’s gehad, sommige werden vrienden, sommigen bleven “ass-holes”. Anderen verdienden al mijn respect, van sommigen kreeg ik het.
Diversiteit te over dus. Maar de bende techniekers van Kids, waarmee ik mijn werkleven afrondde, respect !!!!
Dank je Tony, voor je vertrouwen in mij destijds bij mijn aanwerving, voor je gemoedelijke vriendschap. Je familiale gezelligheid, binnen en buiten onze werkplekken, vooral buiten … Voor Oostende, Winterland, de kinderen en … Bieke.
Piet, dank je wel. Van jou heb ik liefde voor de Griekse eilandjes geërfd. Je kennis van het buitengebeuren, je humor, je ups en downs, je steun in mijn moeilijke periodes, samen met Petra, jullie goede raad, de vriendschap …Thomas.
Joske Boske, te kort bij ons om échte geschiedenissen te delen, maar toch … Je verhalen over je belevenissen, je goede humeur, je bereidwilligheid tot bijna alles, je talloze toelatingen, de verbaliserende bij de teambuilding dagen. Dank je om voor mij geen “Jos BOSS” te zijn.
Brechtje, onze junior, om mij nooit te laten voelen dat ik de “nestor” van de groep was.
Je humor en je frisse aanwezigheid, je gevoel tot relativeren, ik ga het heel erg missen. Zorg voor je kleine spruit… Danny, vooral in mijn laatste Kids uren heb ik wat inzicht gekregen in jou psyche. Als ook ik het je moeilijk heb gemaakt zeg ik daarvoor sorry. Kwetsen ligt me niet. Dank je wel voor de kundige overname van mijn “geliefde” Wolfsdonk, voor 30 december 2016, de dag die voor altijd met jou zal beklijven.
Bert misschien ook nog. Ondanks de talrijke ontgoochelingen die je bezorgde. Sommige (namid)dagen hebben we fijn samengewerkt en “slurpte” je onze “vak”kennis. Ook bedankt om steeds de zwaarste vuilzakken te nemen, of dacht je dat ik dat niet merkte? Stel het wel, ook voor dat gedeelte van je leven dat je “dood” bent.
En Marc tenslotte, voor je lach vooral. Niemand lacht als Marc, al deed het lichaam dikwijls pijn, als resultaat van een leven vol zwaar werk. Ik heb respect voor je.
Heel veel. Je recepten en de manier waarop je ze presenteerde blijven me bij, zo lang er een Zjiet zal zijn. Jij bent de meest deskundige, ‘onderbetaalde’ vakman, op alle vlakken, die ik de laatste 65 jaar heb ontmoet. Respect, heel veel. Voor Mieke.
En nu er toch vloeddreiging ontstaat achter mijn brillenglazen, sluit ik deemoedig af met de woorden van iemand die het beter kan verwoorden dan ik: Belcampo, de dichter (Niet Guido, de zanger):
IK BEN DICHTER
IK BEN DICHTER
IK BEN DICHTER BIJ HET GRAF
IK BEN DICHTER BIJ HET GRAF DAN GISTEREN
TOEN WAS IK ER IETS VERDER AF …
Zjiet.
Let’s stay in touch.
Recente Reakties