De Zee
Oké, er is een groot verschil tussen de zee en het binnenland als je met vakantie wilt gaan in eigen land.
Niet alleen geografisch is dat zo maar ook in de beleving! In het binnenland heb je bossen en dorpjes en stadjes/steden. Mooi, pittoresk en aantrekkelijk! Bovendien is je blik daar, meestal, beperkt door bomen- en huizenrijen. En de bomen en de huizen zijn van iemand, privé bezit of openbaar domein, logisch.
En daar dienen wetten voor, om die eigendommen te beschermen. Want als geen ander diersoort verstaan wij mensen de kunst om ons eigen nest te bevuilen. Alle mooie slogans ten spijt blijven wij de natuur mateloos bezoedelen.
“Maar niet door mij hoor, ik neem altijd alles keurig mee tot aan de vuilnisemmers!”
Je hoort niks anders. Maar wie o wie laat dan al die troep achter?
Wat als de vuilnisemmer waar je aankomt propvol blijkt te zijn en er al een flinke hoop naast ligt? Neem je dan je afval…?
Daar was in de tijd dat de dieren het spreken bijna verleerd waren, een rijmpje over:
“Laat niet als dank voor het aangename verpozen …
De eigenaar van het bos de blikken en de dozen!”
Goed, terecht worden er boetes uitgeschreven en iedereen is het er volmondig over eens: het kan niet streng genoeg. Tot wijzelf op die boete-rol komen!
O wee!
Ik wijk af.
Aan zee dan! De zee is niemands eigendom, ofwel iedereens eigendom! Wie heeft dan het recht om me te vertellen wanneer en waar ik van de zee gebruik mag maken?
Raar dat er überhaupt nog mensen naar de kuststeden, naar die “paradijsjes voor middenstanders”, gaan. Koppenlopen en aanschuiven, overvolle treinen en snelwegen, dure parkings en dure restaurants, slechte bediening en onvriendelijke inboorlingen (er zijn uitzonderingen hoor Lieve@zee) …
Terecht houden de kustbewoners niet van de overdrukke vakantiemaanden waarin ze ook voor zichzelf de consumptieprijzen Himalayahoog zien rijzen, waarin ook zij sakkeren op te weinig parkeerplaatsen en te hoge prijzen die daarvoor aangerekend worden. Gelukkig voor hen zijn er nog periodes waarin de kinderen naar school moeten en is het wat rustiger aan de kust! Maar dan zijn de weekends, het mooie weer en de tweede verblijvers weer spelbedervers!
En plots was er dan Corona!
En van de ene dag op de andere werd het rustig aan de zee dankzij ingezette politiedrones, afgebakende strandzones, minder treinen met minder reizigers, gespannen touwen, verplichte looprichtingen, avondklokken, mondmaskers, opgelegde sluitingen van winkels en horeca, politiecontroles, gasboetes …
Er kwam weer stilte aan de kust, een erg mooie kust overigens als je met de rug naar de gebouwen in de kuststadjes staat en het spel van water en wind gadeslaat! Volgens mij is dat het mooiste omdat de mens daar geen invloed op had en de natuur de natuur moet laten.
Zelf had ik het genoegen om door een erg lieve en mooie dame uitgenodigd te worden om een weekje, midden in de tweede lockdown, door te brengen in een appartement aan zee! Reuze!
Eeuwig ben ik El daar dankbaar voor want wat een mogelijkheden bood die kuststrook nu, in alle rust en eenvoud. We moesten wel zelf koken, maar ook dat was best aangenaam, en voor de rest: wandelen op het strand – zelfs van Middelkerke tot Oostende of tot Nieuwpoort – en bijna niemand tegenkomen!
‘s Avonds op de dijk wandelen met als enig geluid het ruisen van de golven, zonder commercie en zonder verlichte vensterramen van de talloze appartementsblokken die we voorbij wandelden.
Heerlijk, alleen de tijd noopte tot spoed, want de onverbiddelijke avondklok dwong ons om voor middernacht binnen te zijn! Mooi was die avondwandelingen, elke avond weer, nu eens westwaarts, dan naar het oosten …
We hebben ervan genoten, zeker weten, maar zonder Corona zou het “anders” geweest zijn, zeker niet “beter”.
Amper twee maanden eerder, augustus 2020, waren wij twee ook in de Vlaamse Ardennen, binnenland, nog voor de tweede lockdown. We hadden de fietsen meegenomen want waar kan het fietsen beter zijn dan in het land van de Ronde Van Vlaanderen?
En ook toen al drukte Corona de vakantiesfeer maar we lieten het niet aan ons hartje komen en hebben eruit gehaald wat we konden. Oudenaarde, waar we verbleven, is mooi en het is er goed toeven ‘s avonds, lekker eten én drinken (Horeca was nog bereikbaar), gezelligheid troef, prachtige gebouwen! We hebben er alle heuvels beklommen, te voet, per fiets of met de auto! En alles was de moeite waard! De Taaienberg was onze favoriet, we bezochten die dag ook Ronse en werden bijna opgesloten in de kathedraal!
Maar het mooiste was Geraardsbergen, die laatste zondag van augustus! De muur!
De markt! Manneken Pis! De mattentaarten!
Laat in de namiddag vonden we nog een rustig terrasje, aan de Brugstraat, op weg naar de Muur: Café Den Belgiek!
Aan buitentafel 11, bij koffie mét de obligatoire mattentaartjes, vertelde Marnick, de trotse eigenaar van den Belgiek, ons over de strijd tussen Geraardsbergen en Brussel voor de eer van het oudste “Manneken Pis” en van de strijd om de eer voor de “oorspronkelijke mattentaarten”. Voor beide disputen zijn er verenigingen opgericht en van beiden was Marnick bezielend lid, van ééntje zelfs voorzitter maar ik ben vergeten van welke!
Dus raden wij Den Belgiek aan: voor 10€ krijg je twee mattentaarten, een koffie gewoon en een koffie verkeerd. Vraag naar Marnick en informeer naar het plassende ventje aan de trappen van het stadhuis. Marnicks verhaaltjes zijn gratis! Doe hem dan onze groeten. Ik had beloofd over zijn stad te schrijven, misschien herinnert hij zich ons nog! Hij heeft mijn naamkaartje!
Corona heeft mijn leven niet versoberd, niet verarmd. Het leerde me om intenser te genieten van dit leven, zo kort het duurt! Ik omring mij nu met die mensen die mij lief zijn en kwaliteit in mijn leven brengen … de rest hoeft niet meer!
Ondanks alles dank ik het gehate virus daarvoor.
En El dank ik ook hoor want zij was tenslotte de meerwaarde van die ongelooflijke vakantiedagen.
Hopelijk kunnen we, na het Corona tijdperk, nog meer zulke experimenten uitvoeren. Ik sta ervoor open, gevaccineerd of niet!
Oké lieve El? Jij ook?
Groetjes vanuit mijn zieltje dat, telkens als ik de golven van de zee hoor, wegsmelt op de tonen van “La Mer” van Charles Trenet;
vanuit mijn hartje dat oprecht gelukkig warm wordt bij de gedachten aan de mensen die deze dingen meebeleefden: Liliane, Maria en Marc in de Hoge Venen en de Champagnestreek, El in Middelkerke en Oudenaarde, de pastoor van Ronse voor ons-niet-opsluiten in zijn basiliek, Marnick voor de Geraardsbergse gezelligheid, en zovelen die ik nu vergeet;
en vanuit mijn buikje dat er nog steeds niet uit is wat het prefereert: mattentaart of Limburgse vlaai! Eigenlijk zijn ze beiden wel te genieten … of toch maar liever speculaas bij mijn koffietje!
Ik vraag me trouwens af hoe de inwoners van Oudenaarde genoemd worden:
Oudenaardenaarders? Oudenaardenaren? Oudenaardenaars?
dag zjiet als ik op pensioen ben gegaan hebben we daar ook verbleven een weekendje van de collega,
en in de beljiek zeer lekkere matte taart gaan eten geniet er nog van grt lena
Hallo vrienden.
Ja het is daar prachtig voor fietsers! En zonder corona zeker culinair genietbaar. En de mattentaarten bij “den Belgiek” zijn zeer aan te bevelen!
Dank jullie voor de reactie!
Daar kan ik nu eens niks aan toevoegen.
Dat verwondert mij Frans maar het feit dat ik het beschreef zonder dat jij er iets aan kan toevoegen beschouw ik als een compliment.
Dank je!
Ik ook niet Frans. Alleen dat ik nu veel zin heb om naar de kust te gaan. Maar ondertussen zijn de terrasjes terug open dus ……… weg echte rust. Maar toch !
Goed! Misschien was het wel de bedoeling om iedereen “goesting” te geven om er even tussenuit te zijn, om het eigen land te verkennen.
Dat is misschien toch iets positiefs aan de hele corona misèrie.
Dank je wel.
Ben het helemaal met je eens Zjiet. We gaan het positieve aan deze corona tijd misschien weer snel vergeten. Wat de mattentaarten van de bonenklakkers betreft… tja geef mij maar de Limburgse vlaaien, liefst dun van leer en dik van spijs. En als we in Oudenaarde zijn vertellen we de Oudenaardisten gewoon dat ze ook lekkere toertjes hebben en zo houden we de ” “kathedraal ” in het midden.
Hallo Jos.
Fijn dat jij weer present geeft. En ja hoor, als chauvinistische Limburgers prefereren wij onze vlaaien!
Maar toch mooi dat de corona tijden weer ons eigen land op de voorgrond plaatsten!
Oudenaarde, Middelkerke, Verviers … of Lommel, maakt niet uit! Laat me maar van elke, elke, dag genieten waar mogelijk!
Dank je voor je reactie! Tof!
Weer aangenaam om te lezen dank je zjiet
Graag gedaan zusje. Jij bent één van mijn beweegredenen.
Dank je!
Er is niks mis mee, met steeds door de verrekijker naar verre oorden aan de
horizon te speuren. Nieuwsgierig en niet bang te zijn voor het totale onbekende.
Covid deed ons echter nederig omlaag kijken, om ons klein wereldje opnieuw te ‘ontdekken”.
Aangezien we vooraf wisten wat ons ergens te wachten stond, hebben wij het veel meer
in detail gezien, om toch maar ‘iets’ te vinden dat ons kon bekoren !!
Een bloesem, een pittoresk gebouw, een schilderij… ongelooflijk maar velen hebben “nu” pas,
dat detail gevonden !
Ik hou van bos en hei, de Kempen, de Limburg. Ik hou van fietsen tussen de bloesems in de
mooie omgeving van Sint Truiden.
Maar ik hou zeker van ’s morgens in de vroegte, te stappen langs de waterlijn van ons zo’n
breed Noordzee strand, onze rustige zee.
De Belgische kust is een pareltje als je het vergelijkt met vele gekende toeristische trekpleisters !
Voor één keer misschien best dat de zon hier niet altijd vast aan de hemel staat !
Ach Lucrèce, jij weet als geen ander hoe ver de horizonten liggen waarnaar ik mijn verrekijker richt!
Maar jij en jouw ventje zijn medeverantwoordelijk voor het plezier dat ik nu vind in vakantie in eigen land.
Ook Lieve L en Lieve@zee voornamelijk -maar wezenlijk de hele bende van de oktober revolutie 2019- hebben mijn leven zoveel meer ingekleurd dat corona eigenlijk niets meer ter zake doet!
Brugge Die Scone, onze mooi zeetje, Hoge Venen, Vlaamse Ardennen, het Antwerpen van Kristine, … maakt écht niks meer uit. Het is het gezelschap waarmee je het beleefd! Dat telt!
Dank je, lieve vriendin, voor je erg leuke reactie!
Weldra … als we corona buiten krijgen ….🙏
De zee is de oorsprong van alle leven en het voortbestaan . Ik ben tegen alle vormen van doemdenken. Ooit vlogen wij van Parijs naar Mexico…. We vlogen elf uur over zee aan bijna 1000 km per uur. Wat een zee! Zo immens groot… mij stelde het gerust….dit systeem is biologisch niet kapot te krijgen. Maar dat wil niet zeggen dat we de zee niet moeten respecteren integendeel….
Ik zou zeggen…genieten maar … met respect!!!
Groetjes
Willy
Mooie woorden broer maar ik vrees dat we de “zee” al aardig vermoord hebben. De bevuiling is enorm en de schade gigantisch! Louis Neefs bezong het reeds decennia geleden: “Laat ons een boom en wat gras dat nog groen is … laat ons het zicht op de zee!”
Moeder natuur zal hopelijk tijdig ingrijpen.
Fingers crossed.
Dank je!
Zo, de zee! Zalig . Vertoeven aan de Belgische kust. Eens per jaar moeten we daar wel geweest zijn hoewel we vorig jaar er niet toe hebben bijgedragen om deze op te zoeken. Een welbepaald virus weerhield ons van de “reis” te maken om de kust op te zoeken. Want met bengels die meegaan is het niet alleen zo dat je maar gaat wandelen en wandelen… “we willen ook eens naar het strand, iets gaan eten en drinken, de winkeltjes afschuimen, and so on …. Dus nee, we zijn niet geweest. Desalniettemin begrijp ik de mensen die daar wonen. Die drukte die je in de vakantiemaanden erbij moet nemen, hoewel dit ook de schuld is van de immobiliën kantoren. De lokroep om de kust te bezoeken weerklinkt doorheen menig land en straten. Ma goed. Ik ben één van die “toeristen” die een weekje zee wel kan smaken. We huren er dan een appartementje. Gezellig. En dan hopen dat de weergoden ons goed gezind zijn en ons verblijden met menig zonlicht en warmte zodat we vaak de koelte van de zee kunnen opzoeken. Gelukkig zorgt de wind ook voor deze koelte. Met de gevaren van verbranding natuurlijk ook. En ook ik heb een hekel aan dat “sluikstorttoerisme”. Respect voor fauna en flora moet er zijn; Ruim je rommel op. Er staan meerdere vuilbakken ter beschikking. En zoals wij doen als we gaan wandelen, we hebben een extra zakje mee om afval in te doen en mee terug te nemen om dan huis te sorteren. Terug naar de kust! Wat me wel stoort zijn die torenhoge gebouwen die toch de skyline ontsieren. Maar ook dat is de schuld van de immo’s! Waar kunnen we geld mee verdienen en de mensen warm krijgen om hier iets te kopen. Zo werkt dit nu eenmaal, helaas maar waar. Zeg nooit nooit want moest ik de mogelijkheden hebben, zou ik mss ook iets kopen aan de kust. Maar dan eerder in Westende of Middelkerke, waar we ook meestal naartoe gaan. Oostende, Blankenberge en Knokke zijn me al te druk, zeker des zomers…. Tot zover de kust. Ik ben natuurlijk geen wereld reiziger zoals jij 😉 🙂 maar Ronse hebben we ook al een keer gedaan. In een B&B, gezellig maar weinig te zien in de directe omgeving. Dus fietsen of met de auto even verder rijden was één van de mogelijkheden en we hebben toen ook de muur beklommen, te voet dus. Dat hebben we enkele jaren later nog eens gedaan toen onze rakkers er op kamp waren. Mooi, zeer zeker. Maar dat zijn de Ardennen bij mij ook. Van het ene uiterste in het andere. Mais quand tu visit les Ardennes, c’est un avantage de parler Francais. Avec des cheveux 🙂 ik vind het alleszins aangenaam hoe je zo smakelijk verteld van al je ervaringen in je leven. Echt mooi! Btw, als we nog eens in Geraardsbergen zijn, staat de Belgiek op de to do lijst. Mercikes om ook dit weer te delen. ….. P.S.: die inwoners… zijn dat geen oudenaardisten??? 🙂
Oudenaardisten!!! Kan zijn hoor. Ik ga ik augustus weer naar de Vlaamse Ardennen en dus zeker naar “den Belgiek”. Ik ga hebt vragen aan de Marnix. Die gaat dat zeker weten! Corona heeft toch teweeg gebracht dat we meer van ons eigen landje hebben leren genieten.
Ik ga proberen vol te houden van te genieten van eigen land, omringd met mooie lieve mensen.
Kwaliteit! Een oude vriend van mij zei ooit: Het is niet wat er op de tafel staat wat een feest maakt maar de mensen met wie je aan tafel zit!
Wijze woorden van een wijze man.
Dank je Alex voor je leuke reactie.