Mosterd!!!

Sta me even toe om fier te zijn.

Soms maken woorden mij trots, zoals nu!

Mijn “hermana mayor”, mijn oudste zus,is een vurige fan van deze rubriek en ze verstuurt lustig mijn tweewekelijkse rubriekjes haar wereldje rond. Daar ben ik blij om! Dank je lieve zus!

Zo stuurt ze het ook aan Janine en Roland, vrienden van haar, bekenden uit de Spaanse eilanden.

Ze wonen in “Verwegdegem” en jammer genoeg kan ik me hen niet meer herinneren, al zou het moeten want ik heb hen – in een vorig leven – al eens ontmoet.

Mijn zus kreeg van hen een “dankuwelletje” voor het doorsturen.

Het mailtje ging als volgt:

Ik krijg van jou alle “zjoetjes” van je broer doorgestuurd en ik lees ze allemaal.
Ongelooflijk waar hij altijd zijn ‘mosterd’ haalt en hoe goed hij deze thema’s kan beschrijven.
Een groot talent … jouw broer!
Groetjes vanuit onze quarantaine in “verwegdegem”.
 

Apetrots ben ik op zulke reacties! Jammer genoeg niet gepost op de website maar ja, dat doen er niet veel! Delen op facebook trouwens ook niet en dat snap ik niet want de grootste politieke en racistische rotzooi wordt massaal gedeeld.

Why O Why!

Maar niet getreurd: ik schrijf alweer!

Over de mosterd en waar ik hem vandaan haal.

Eigenlijk is het simpel: ik bestel mijn mosterd gewoon bij mijn jongere zus, mijn “hermana pequeno”

Zij gaat vaak, bij gebrek aan Neos-activiteiten, fietsen met vriendinnen en als ik mosterd nodig heb – mosterdzaadjes wel te verstaan – dan haalt zij een paar kilo voor me in Balen, in de “Straalmolen”.

En daar ga ik dan mee aan de slag want ik maak mijn mosterd zelf. Geen ingewikkelde procedures maar gewoon simpele eerlijke mosterd. Met simpele en eerlijke ingrediënten: mosterdzaad, azijn, water, kruiden, suiker en zout.

Dat is mijn basis. Zo ontstaat mijn mosterd na een paar weken rijpen.

Ongeveer een kilo per keer. 

Als ik vijgen krijg van de buurvrouw doe ik er vijgencoulis onder, andere fruitsoorten zijn ook goed, als ze maar geen verkleuring geven want geef toe: blauwe of rode mosterd is alleen appetijtelijk voor politici in verkiezingsperiodes.

Soms gebruik ik wel eens whisky, single malt, porto of pastis voor de liefhebbers…

En dan afvullen in kleine potjes en uitdelen aan mijn vrienden en hen op die manier blij maken!

Het leven kan mooi én simpel zijn! 

Dus, beste J&R, daar komt mijn mosterd vandaan. 

Als jullie bij gelegenheid eens in Lommel komen, stop dan eens in mijn Windstraatje. Er staat voorwaar een potje voor jullie klaar.

De andere mosterd, die waarnaar jij vermoedelijk refereerde en die waaruit mijn “zjoetjes” ontstaan, komt uit mijn kronkelig brein. En dat gaat als volgt:

Sommige items op het TV nieuws of die ik lees raken mij bovenmatig en ik kan ze niet uit mijn gedachten krijgen, latent onuitwisbaar weliswaar. Dat rijpt dan in mijn hersenpan en gaat een eigen leven leiden. Er komen dingen bij, er vallen wat détails weg, tot er de pure materie overblijft.

En dan wacht ik op de muze, op de “schedelgeboorte”. Maar net als bij een échte bevalling kent dit moment dag noch nacht. Soms sta ik er midden in de nacht voor op, soms werk ik door, zoals nu want het is al 01:45u!

Dank je J en R. Voor de spontaniteit van jullie reactie! 

Ik schenk tot slot nog een gedichtje van Emma Loncke over lezen en gelezen worden:

Open en dicht me!
Neem me mee en laat me liggen!
Gooi me weg en raap me op!
Vertel en verzwijg me!
Doe me zo langzaam 
en zo snel als je kan.
Maar lees me uit …
en kom terug!

Groetjes vanuit mijn zieltje dat een octaafje hoger gaat trillen bij dergelijke reacties; vanuit mijn hartje dat het betreurt dat niet meerdere van mijn vrienden mijn tekstjes delen op de sociale media of wat laten merken en vanuit mijn buikje dat mijn zelfgemaakte mosterd hooglijk naar waarde schat! Misschien minder om de mosterd dan wel om alles waar ik mijn mosterd bij eet …

maar die lijst zou me te ver weg voeren!

Recente Reakties