Schrijven
Voor mij is schrijven iets evidents geworden, goddank.
Een hobby dus, maar daarom niet gemakkelijk.
Onze Nederlandse taal kent de nodige valkuilen, zoals de d-t regel, waardoor we al in de lagere schoolbanken de nodige kopzorgen hebben.
Ik probeer steeds zuiver en zonder fouten mijn tekstjes af te leveren, maar ik geef toe dat mijn lieve corrector mij steeds weer wijst op ingeslopen verhaspelingen en fouten. Dus heb ik gemakkelijk praten, ik word nagekeken. Ik bedoel niet voor mijn billen, wel gecontroleerd.
Maar een gesprek onlangs met een gewezen onderwijzer maakte me duidelijk dat de taal nog steeds een grote bron van ergernis is in de scholen, zowel bij de leerlingen als bij de leerkrachten.
Van de leerlingen kan ik het begrijpen, ze moeten nog leren, maar de leerkrachten …
Daarom ben ik mij gaan focussen, onbewust, op taalfouten die opduiken in de praktijk van elke dag. Mooi !!!
Een achtergelaten winkellijstje, op het handvat van een winkelkarretje, was écht hilarisch fonetisch opgesteld. Ik weet niet meer alles wat erop stond, maar “sossies”, salami, was erbij, en ook “ aawe keis”, oude kaas.
Het briefje als geheugensteuntje zal wel gewerkt hebben en daar gaat het toch om, niet?
Verder dan.
Iedereen gebruikt tegenwoordig de letterwoorden zoals LU, love you, YOLO, you only live once, LOL, laugh out loud, LU2, love you too…
Ik ben te weinig bij twitter en instagram betrokken om er meer voorbeelden van te citeren. Maar vorige week kreeg ik een zelfgemaakte poster in het vizier, kennelijk door een kinderhand gemaakt. Met mooie kleuren en een passende tekst: JOLO. Neenee, geen tikfout, echt met een J, de tiende letter van ons alfabet. Ik was verbaasd, en keerde op mijn stappen terug om de bijhorende tekst te lezen. De jeugdige ontwerper/ster had de verklaring er zelf bijgezet. Ik citeer letterlijk: “joe oon li lif wans”.
Zo dat weet ik ook al weer! Fonetisch volledig correct !!! En de boodschap is overgekomen…
Eén van mijn trouwste lezers is Alex, vriend én schrijver.
Hij maakt voetbalverslagen over de wedstrijden van zijn tienerzoon in de plaatselijke jeugdafdeling. En hij kan schrijven, ik meen het.
Meestal zijn de verslagen die hij neerschrijft spannender dan de Belgische competitie. Ik geniet er telkens weer van.
Raar toch dat hij steeds de “lange ij” van “zijn, mijn”, vervangt door de letter “e”. Het gaat dan over “Amaai men voeten” of over “Sander zen schoenen”.
Maar ik hoop dat hij hier niets uit leert hoor, want ik hou zo van zijn schrijftrant.
Houden zo Alex !
Maar het laatste verhaaltje hierover is er eentje dat al jaren in mijn familie gekend is: mevrouw schrijft een kaart om jubilerende vrienden te feliciteren voor, ik meen, hun gouden bruiloft.
Vraagt ze aan haar man: “Zeg, hoe schijf je “gefeliciteerd”?”
Antwoord hij: “Weet ik niet, schrijf maar “gelukgewenst”!
Maar ook dat bleek moeilijk te schrijven.
Het kaartje is nu gekend van de tekst : “Op naar de 100 !!!”
Groetjes vanuit mijn letterminnend zieltje, vanuit een hartje dat kan jubelen bij het lezen van mooie boeken, en vanuit een buikje dat blij is dat bij deze “goede” boeken ook kookboeken gerekend worden.
Ge kunt het, weeral prachtig. We moeten beginnen te denken aan uitgeven ! Misschien ?
Hoi Zjiet! Wat een eer krijg ik toch. Van de grootmeester himself. Prachtig. Dank u. Ik vind het super dat ik je kan plezieren met de verslagjes die ik neer pen. Het zijn momentopnamen. En meestal vergroot ik de gebeurtenis zodat het een aangenaam stukje leesvoer wordt. Als ik dan je reacties lees… dat geeft me de moed en de goesting om dit te blijven doen. En ik weet dat ik er weer 3 à 4 achtersta… het seizoen is ondertussen afgelopen. Maar de verslagen volgen nog. Net zoals ik je cursiefjes al wel lees maar dat het dan wel wat duurt eer ik soms een reply stuur. Dit is enkel te wijten aan de snelheid waarmee een week voorbij vliegt. Dan denk ik, vandaag MOET ik een antwoord sturen en dan komt dat er weer niet van. Men excuses daarvoor want ik WIL tijd vrijmaken om die leuke stukjes die je schrijft, van een antwoord te voorzien. Altijd leuk om feedback te krijgen. Ik geniet steeds van de wonderbaarlijke verhalen die je neerpent op zjoetjes..be. Grappig, soms ook ernstig, Met waarheid en fictie. Spanning en avontuur. In één woord: PRACHTIG! En dat zet me dan aan om te reageren. Ik moet wel! Lezen alleen is geen optie! En de afgelopen week is al hectisch verlopen. Met een dag in Brussel, getooid in het geel en rood van mijn geliefde club, waarna we dan nog is goed gevierd hebben… dat heeft toch enkele dagen gekost om terug tot de positieven te komen. Ma goed, het is gelukt Men dag kon niet meer stuk. La coupe de Belgique… staat in Mechelen. In de trofeeënkast van een gezellig familie clubje. WE are MALINWA! .
En ik ben zeer blij dat ik jou, vriend, ja noem het familie, collega, zielsverwant, mag noemen. De link is gelegd. De koppel is gemaakt, de ketting is bevestigd. Daarvoor ben ik je erg dankbaar. Met heel veel respect dank ik je, omwille van je verhaaltjes, je vriendschap, je luisterend oor, … just call it! Muchos gracias. En je weet… there is always a place in my home. De deur staat steeds open. Onze kids vragen soms “wanneer rijden we is naar Zjiet?” En dat is echt waar. Vooral die kleinste van ons. De grootste deugniet met het kleinste hartje. Je kent hem wel… Maar moeten we zeker is doen. Als je nog is ergens thuis bent he. Want nu…. Schotland! Enjoy it and have fun!
Tot ziens, tot hoors, tot schrijfs!
K hem et gleze en tis goe gedaon….
Waaw Alex. Dank je wel. Zoveel lof … waar heb ik dat verdiend? Je weet toch dat schrijven een soort verslaving is voor me, een soort van fotograferen met de pen, iets wat ook jij doet als je je verslagen maakt, soms vol lof, soms camouflerend wat je zoon deed aan fraais omdat het je zoon is. Tussen de regels is soms meer te lezen, maar ik heb dan het voordeel dat ik jullie goed ken! En ik kom zeker eens langs, want ik mis jullie wel. Maar net als bij jou ontbreekt mij dikwijls ook de tijd. Alleen dit jaar al: februari Hongarije (één), mei Schotland, einde mei Zeeland, juni Hongarije (twee) … en er staat nog één en ander op stapel.
Je ziet Alex, we zijn nog lang niet uitgeschreven.