SVERIGE Deeltje 4
Ochtendwandeling.
Geen pen, noch IPad, kan beschrijven hoe mooi de Baltische Zee in haar ronding naar Malmö, de kustlijn hier bemint. Hoe warm wordt een hart als het omarmd wordt door de stille deining en de warme stralen van de maandagochtendzon. De paadjes zijn oneindig bezaaid met bloemen en machtig afgeboord met egelantier in volle bloei met duizenden bloemen, mauve volgens de enen, paars volgens de anderen. De rozebottels barsten open, oververzadigd van de vitaminen C. Oneindig genietbaar is de show van de vogels die hier, onbegluurd, hun ware zijn tonen aan wie wil klein zijn en toelaten … De kuifeenden en de aalscholvers die ongestoord hun kop wassen, maandag of niet, en hun bad delen met diverse eendjes, de kieviten die ongehinderd oefenen voor de volgende air-show, de zwaluwen hongerig op zoek naar insecten vroeg zichtbaar in de ochtendzon, gier- oever- of boeren, het zal hun worst wezen, de valken, altijd bereid om de wereld te verlossen van wat knaagdiertjes. Ik ben tot aan het water geraakt en was verbaasd over de helderheid en de milde temperatuur ervan. Er wonen hier ook zeehondjes, daar gaan we vanmiddag op visite. Mijn ronde van de fyr, de vuurtoren, deint verder en verder uit. Ik heb foto’s om het te bewijzen. Paradijselijk vind ik deze wandeling. Ik heb sporen gezien van vossen, van herten …Tot je terug komt en ziet op wat een onooglijk stukje parking wij resideren. Van contrasten gesproken, allemaal om van de stipjes aan de hemel, telraamstreepjes te maken in beduimelde notaboekjes. Momentopnames om te verzamelen en te koesteren. Ornitologie ten top, of antropologie als je het deze mensen niet kwalijk neemt. Kort voor de middag hebben geprobeerd om de “sea dogs” zoals Leo de zeehonden noemt te zien, maar ze gaven niet thuis. Op de fiets dan naar de bank. Alweer bot gevangen: het oude Zweedse geld van Leo hebben we aangetekend en met een speciaal formulier moeten sturen naar een adres in Stockholm. Dank je wel, dames van de post in de Ica. Lunchen deden we in het bejaardenhuis, lekker én goedkoop. En fietsen hier is zo fantastisch, om nooit genoeg van te krijgen, maar alweer heeft Leo een lekke band moeten repareren en dat heeft hem zijn laatste opblaas patroontje gekost. Morgen gaan we op zoek naar de fietswinkel, enige dorpjes terug: Hollvicken. Op onze Calvarieberg heeft Leo de lens omgedraaid en hebben we alsnog de zeehonden (seals) kunnen zien, vet en dromerig op een stuk strand dat voor mensen bijna onbereikbaar was. Dank je Leo, wonderlijk !!!
Spijtig dat mijn avondwandeling en het daarbij horende “Slaapwel” telefoontje aan mijn thuisfront in het honderd is gelopen. WiFi en Internet zijn zaken waar in Zweden nog veel werk aan is. Dan is het rust en seffens slaaptijd. Morgen hopen we weer op het verlies van wat grammetjes, ik ben nu al aan de 87.2 kg. Ik vind dat ik goed bezig ben. En mijn uiterlijk: wel, ik heb mij sinds ons vertrek niet meer geschoren, bij gebrek aan warm water, een degelijke kraan en een spiegel; alle drie kort bij elkaar liefst. Ik lijk dus meer en meer op een Viking, of beter nog: op de Leo. Met onze nieuwe vesten (met kap) van de C&A kijken ze ons aan als broers. Neen dank je.
Recente Reakties