Brugge Die Scone…
Er is een echte Bruggeling nodig om het gedicht van Willy Lustenhouwer juist voor te dragen. Ik waag me er niet aan, het is te mooi.
Brugge ook.
En ik was daar, onlangs, dwars door alle coronarestricties heen. Foert!
Ik was uitgenodigd en ik ben gegaan!
De details ga ik vermijden.
De datum was al een paar keer verdaagd vanwege corona en een keer door weersomstandigheden maar nu de buitenactiviteiten weer wat meer worden toegestaan is het er toch van gekomen.
Ik was wel al eens eerder in Brugge geweest, ik denk zelfs – in een vorig leven – voor een weekend, met vrienden uit Schotland.
Het grote verschil nu was de rust die over de stad hing. Druk was het niet.
Rust was er wel vooral omdat mijn gidse (een local beauty) en haar man de drukte vermeden en vooral de Brugse schoonheid buiten de platgetreden toeristenwegen toonden.
Belfort, het Zand, Stadhuis, … terloops wel maar niet ons doel.
Wel bijvoorbeeld de veranderingen in het interieur van de Mariakerk!
En net als zo vaak zal ik waarschijnlijk snel veel vergeten maar sommige dingen hebben mij zo overmeesterd dat ik weet dat ik ze nooit nog zal vergeten.
En dat komt vooral door de manier waarop mijn gidsen mij zulke contrasten toonden.
Een voorbeeld: De St.Annakerk. Van buiten lijkt het op een gewone kerk zoals er in ons Vlaanderen meerdere staan. Amper honderd meter van de reien staat de kerk puntig naar de hemel te wijzen. Boven de deur een fresco van het heilige driegeslacht : St. Anna (oma), Maria (mama) en Jezus. Over een eventuele viergeslacht bestaan theologische disputen die mijn petje te boven gaan.
Eenmaal in de kerk sta je stomverbaasd door de weelde en de grandeur die op je afkomt. Barok en Rococo tot in het absurde en dat temidden van één van de armere wijken van de stad.
Een teken van katholieke onverschilligheid?
Maar goed, genietbaar en mét geschiedenis en daar kwamen we voor.
Trouwens, in deze kerk werd Guido Gezelle (misschien wel de grootste dichter van Vlaanderen ooit) in 1830 gedoopt. Hij deed er zijn eerste communie en later, toen hij priester was gewijd, deed hij er zijn eerste mis.
Dat zijn feiten. Anders dan het verhaal van het staafje met het Heilig Bloed van Christus dat je kunt bekijken in de gelijknamige basiliek, mits achterlaten van een vrijwillige donatie … iets wat mijn charmante reisgenote onbewust naliet.
Oei oei … als daar maar geen aflaten voor bij elkaar gebeden moeten worden door de begijntjes. We hebben het ze niet kunnen vragen, ze waren onvindbaar zoals gewoonlijk!
Coronaangst?
Maar dé revelatie, hét hoogtepunt van dit bezoek, wat ik dus nooit meer ga vergeten … kwam aan de brug van de Groeninge straat.
Even vooraf vermelden dat ik tegenwoordig erg geëmotioneerd geraak door de schoonheid van de beeldende kunst. Schilderijen of beeldhouwwerken kunnen me mateloos en tot tranen toe beroeren.
Mijn leeftijd?
Een paar maanden geleden was ik in Koksijde in het museum van Paul Delvaux en ook daar had die emotionele implosie. Trillen, tranen, heus …
Nu bracht men mij naar het atelier van David De Graef … wauw … wat was dat.
Ik werd omgeblazen door de schoonheid en het vakmanschap van de getoonde werken. Beschrijven is écht bijna onmogelijk, ik ga me er dan ook niet aan wagen, maar de schoonheid van deze kunststukken, schilderijen én beeldhouwwerken, is niet van deze wereld. Laat dan ook nog de artiest zelf aanspreekbaar aanwezig zijn, mooier kan niet. Een vlotte man, vijftiger?, die fier vertelde over zijn technieken en over zijn werken.
Eerlijk, David De Graef staat momenteel in de top-drie van mijn favoriete kunstenaars. Meer bepaald op een gedeelte derde plaats samen met Paul Delvaux.
Hoger op het ereschavotje staan Vincent Van Gogh en Leonardo Da Vinci.
Reken maar na wat die ontmoeting met me gedaan heeft.
Als je mijn woorden overdreven zou vinden google dan eens naar zijn website: daviddegraef.be.
Ga eerst zitten dan kan je niet omvallen.
David De Graef, een levende artistieke grootheid, waar je zo maar mee kan praten!
Artist@daviddegraef.com.
Groeninge 2 in 8000 Brugge.
Vermoedelijk heeft Willy Lustenhouwer deze David De Graef gekend en heeft dit bijgedragen tot het gedicht “Brugge Die Scone”.
Voor mij in ieder geval.
Ik ga deze dag in Brugge nooit vergeten.
Brugge is mooi maar als je er nog eens komt laat dan de commercie achter je en wandel even bij David binnen.
Zijn deur staat open!
Groetjes vanuit mijn kunstminnende zieltje zeker als het zo onverwachts wordt beroerd;
vanuit mijn dankbaar hartje voor de onvergetelijke dag die we beleefden en voor de hernieuwde uitnodiging van onze gidsen
en vanuit mijn buikje dat niks tekort kwam, ondanks de gesloten horeca. De chocolademelk was perfect, en onze gastheer en gastvrouw, … zonder commentaar!!!
Dikke knuffel en kus voor die twee, zo gauw Corona weg zal zijn, weldra.
Ja Zjiet als de tijd daar is dat je uit de mallemolen van het gejaag van elke dag komt de tijd van genieten en dat moeten niet altijd de grootste te zijn. Zo kan ik zelf met verbazing wel eens genieten door simpel naar de lucht te kijken en de geweldige wolken spellingen.
Meestal is het moeilijk om de schoonheid van de eenvoud te zien, zonder afbreuk te willen doen aan complexere werken hoor. Het zal wel door corona komen (en door de leeftijd) dat we noodgedwongen versoberen in onze waarnemingen. Toch iets positiefs aan deze pandemie dan …
Dank je Frans voor je reactie.
Hooooola, al op prospectie geweest! Leuk zo. Ik kijk er ook naar uit dat we naar Brugge kunnen met de China-gang 😁. Groetjes Christel
Jaja Christel. We doen ons huiswerk grondig. En de generale repetitie was er een ééntje om U tegen te zeggen, zoals je kunt lezen! Onze charmante gidse verzocht me bovendien om jou te zeggen dat ze nog veel verzwegen heeft voor ons en het nakende weekend nog meer verrassingen in petto heeft!
Dus hou je mailbox in de gaten: covid weg, wij naar Brugge!
Ze zei bovendien: denk maar niet dat we die organisatie in het “Minnewater” laten vallen …
Fijn om weer eens van je te horen!
Een goede gids bij een stadsbezoek is altijd meegenomen. Vooral als zij/hij jou meenemen naar dingen waar je als toerist aan voorbij loopt. Daar kan ik dan ook van genieten
Inderdaad Marc, het is die rol van gids die jij dikwijls op je nam bij onze korte vakanties met de VZW.
China was erg intensief wat betreft de gesmede vrièndschappen. Dus blijven we elkaar opzoeken en contact houden. Het is dan ook een leuke, gezellige bende!
Dank je voor je reactie.
De rasechte Bruggeling, Willy Lustenhouwer was de bezieler van de tot op heden bekende ‘Brugshe zot’.
Bruggelingen houden van het gekende biertje maar tot op vandaag, kan er na een avondje doorzakken,
steevast een deuntje gezongen worden van Willy’s alom bekende ”provincie” hit uit het jaar 1956 !!!
“” Zie j’ van Brugge, zet je van achter, je moe van voaren in de reeke nie gon stoan.
Zie’j van Brugge, zet je van achter. Mé zowwe zot van voaren zoud da toch nie goan”
In alle huiskamers van Brugge en omstreken, speelde dat plaatje 10 tallen jaren door… ook bij ons thuis werd
de elpee met dat sappig Brugs platgedraaid.
Niks is leuker dan je te mogen openstellen voor je passie.
Vertellen over de dingen die je bezig houden, je verdiepen, je raken… , aan mensen die dat gevoel begrijpen en
je passie delen en die vol enthousiasme, je verhalen proberen op te zuigen !
Wie het leest, voelt het, Brugge anders ‘bewandeld’, maar zeker de kunstenaar in zijn donker 16 eeuws oud
Brugs huisje, is aangekomen bij de Limburger !! Groetjes, Crèce
Hopelijk gaan we samen met de China groep deze wandeling gauw ook eens doen. Voor jou dan de tweede keer broer maar dan geniet je er misschien nog meer van. Mooi beschreven.
Onze gidsen verzekeren mij dat het slechts een klein voorsmaakje was wat wij nu hebben meegemaakt.
Èn ik geloof haar hoor: een kordate Bruggeling! Ne strop? (Maar dat waren de Gentenaren)
Bovendien zegt ze: denk maar niet dat we dit in het “Minnewater” laten vallen…
Dank je voor je reactie!
Een echte kunst liefhebber in de familie
Maar zo zitten er wel meer in onze familie hoor Alda. Maar inderdaad: ik hou erg van kunst, meer en meer met het ouder worden. Of misschien is mijn wereld er nu wel meer voor geopend.
Dank je om te te reageren (én te blijven lezen)
Ja hé Alda! Dat was ik altijd al maar ik heb het lang verborgen kunnen houden. 😉
Groetjes beste gids, van deze Limburger. Je hebt een Brugs zaadje in mijn hart gepland en datplantje groeit alleen maar. Ik kan je niet genoeg bedanken, jou en Hubert, voor deze mooie dag en de belofte die het inhoudt voor een te vaak uitgesteld weekend met de bende van de “oktober revolutie 2019”.
Je hebt een dikke knuffel te goed van mij!
Dank je voor je reactie.
Weeral een belevenis om mee te nemen in je rijke ervaringstas.
Ge zet ne speciale.
Ozze Zjiet heeft veel snaren op zijn zieleviool….perfect bespeelbaar…
Willy! Ik ben altijd héél blij om jou tegen te komen in deze rubriekjes. En weet je waarom? Wel, omdat jij als grote broer van me steeds iets weet te zeggen dat me fier maakt. Fier op mezelf en fier omdat jij mijn grote broer bent!
Dank je.
Brughe. Wat een adembenemende stad. Met een rijke geschiedenis. Komt op school ook steeds terug als men praat en leert over de Guldensporenslag met een wever en een slager uit Brugge. De Coninck en Breydel. Hoewel de slag in Kortrijk heeft plaats gevonden, op de Groenighekouter, staat vooral De Brugse Metten in het teken van de ommekeer. Ma goed, tot zover de geschiedenis. Iets wat mij sterk interesseert by the way! Brugge, schone stad! Zeker. We zijn er vorig jaar nog op weekend geweest , 1 week voor de lockdown, van een geluk gesproken. We hebben de stadswandeling gedaan, met gids. En dus ook al deze kerken bezocht. In de kerk van het Heilige Bloed was het overdonderend druk zodat we zelf niet gepasseerd zijn langs het bloed zelf. Maar we hebben er wel foto’s van. Op mijn vraag heeft de gids, in overleg met de groep, (een kleine 8 personen) een ommetje gemaakt in zijn geplande toer. Langs het liefdesbruggetje. De Bonifaciasbrug, de brug der liefde. Aan de Groeninge 6. Mooi! (het adres heb ik even moeten opzoeken) 🙂 Tussen Gruuthuse en het Arentshof. Genoemd naar de ijsheilige wiens stoffelijke resten nog in de OLV Kerk liggen. En uiteraard zijn we op bezoek geweest in de Brouwerij van De Brugse Zot. De Halve Maan! Lekker biertje btw. Speciaal aan deze brouwerij is dat de leidingen ondergronds vanuit de brouwerij vertrekken naar hun productie sites. Je moet er maar opkomen. Ook op de lijst stond het chocolade museum. Chocostory in de Wijnzakstraat. 3 verdiepingen met een uitgebreide geschiedenis. Je kan er ook zien hoe men de chocolade verwerkt en uiteraard kan je er ook proeven. Zalig! We kwamen toevallig ook nog terecht de plaatselijke groenten en fruitmarkt. En, we konden nog een stukje meepikken van de Carnavalstoet die door de straten trok. En natuurlijk kom je dan iemand bekend tegen. Vanzelfsprekend. Desalniettemin was het weekend veel te kort. Lekker gewandeld en gegeten, goed hotelletje, en bovenal, adembenemend hoeveel verschillenden bouwstijlen deze stad telt. Dat maakt alles zo speciaal en interessant. Een aanrader, sowieso. En dat we nog een keer terug gaan met onze kids dan erbij, zeker weten. Maar dat allemaal na de F***ing Corona moeten gebeuren. Helaas, driewerf helaas. En dan neem ik zeker contact op met David. Want hoewel kunst niet helemaal mijn ding is, kan ik wel genieten van mooie werken. En als ze dan nog van Vlaamsche handen zijn, is het zeker top! In ieder geval kan ik alles zo niet onthouden zoals jij weergeeft in je cursiefje. Maar de foto’s die we ervan hebben, spreken boekdelen. Bedankt voor je artistieke bijdrage van Brugge, die scone! Weer een ervaring rijker.
Ik heb weer met teugen genoten! Tot hoors kameraad! Dank je!
Jij bedankt Alex. Blijkbaar heeft Brugge jullie ook in het hart getroffen. Ons grote voordeel was de rust en de verlatenheid die covid19 over de stad had uitgesmeerd. Ik weet niet of het zo nog kan beleefd worden, met de versoepelingen die er – eindelijk – staan aan te komen, maar ik hoop het! City trippen mét gidsen als Hubert en Lucrèce, wauw, daar teken ik voor. Op zoek naar de kleine dingen, naar mooie dingen.
Daar kan geen bloed van 1990 jaar geleden tegenop!!!