November Tranen
Hoe mooi de herfst ook is, het is en blijft het seizoen van de aftakeling.
De natuur sterft zonder zuchten in de winter en de belofte van de zomer blijft veraf.
Lockdowns en sombere wolken met plensbuien maken ons gemoed er niet beter op!
Niet voor niets vieren de katholieken op de eerste dag van november Allerheiligen en gedenken ze de afgestorvenen die ze missen. Tenminste in theorie, want voor de meesten onder ons is het een tijd om nog eens naar de kerkhoven te gaan en de marmeren/arduinen gedenkstenen te onderhouden.
Daar is niks mis mee, maar waarom in november? Om de chrisanten commercie?
Om de wedloop naar de fraaiste versieringen en ornamenten?
Ongelooflijk!
De dag voor Allerheiligen hangen we onze voorgevels en huiskamers nog vol met spoken, skeletten en spinnen – want zo dikteert Amerika ons met “hun” Halloween – om de dag nadien ingetogen te kuieren tussen …
Wie zei er ook alweer:
Groot is de Natie die haar doden eert!
Maar waarom slechts op die ene dag? Het kerkhof is het hele jaar open, Corona of niet!
Ik las vandaag in een krant dat op grote kerkhoven de vervallen grafmonumenten nu kunnen “overgenomen” worden. Heus, voor een fors bedrag kan je bijvoorbeeld op het Schoonselhof in Antwerpen een grafmonument laten ontruimen, opsmukken en reserveren voor jezelf als jouw tijd van gaan gekomen is.
Eeuwige rust?
Lugubere gedachte maar toch wel het overwegen waard want op die oude kerkhoven staan mooie kunstwerken te verkommeren.
En hoe het komt weet ik niet maar in deze maand krijg ik steeds de mooiste poëzie op mijn bord!
Poëzie waaraan ik zo moeilijk kan weerstaan omdat ze pleisters zijn op de littekens van mijn ziel!
Als de mens een moeder had
Die hem opneemt aan het einde,
Zoals een moeder hem weggaf
Aan het begin,
Hoe licht zou de dood zijn!
Heinz Kahlau.
Mooi toch, het ontroert me innig.
Andere novembertranen krijg ik door Leonard Cohen, die volgens mij al jaren geleden de Nobelprijs voor literatuur verdiende! Uit zijn laatste bundel “The Flame” 2016:
I pray for courage in the night
To bear the burden, make it light!
I pray for courage in the time
When suffering comes and starts to climb.
I pray for courage at the end
To see death comming
As a friend!
O zo mooi! En als je al eens aan het graf van een geliefde hebt gestaan zijn deze woorden als balsem!
Ik voeg er nog graag ééntje aan toe, van mezelf, helaas ook al gebruikt op een eerdere trieste dag!
Je ogen, Girafje,
Ze lachen maar ons verhaal is al verteld!
Nuances in je stem
Delen en breken en laten me niet los.
De reflex van je ogen
Afwezig
Bevestigen mijn pijn.
Ik warm me
Dankbaar
Aan wat we samen hadden!
Groetjes vanuit mijn erg melancholisch zieltje dat erg moeilijk afscheid kan nemen van mijn dierbaren;
Vanuit mijn hartje dat overloopt van de novembertranen als balsem voor de wonden;
En vanuit mijn buikje dat verheugd knort als ik het glas hef op mijn november-blues. En het mogen champagne bubbels zijn! Tenslotte is er nog veel plaats in mijn corona-bubbel maar minder dan dat er bubbels kunnen in mij!
Leve het leven!
Proost!
Vriendschap vergroot het geluk en vermindert ellende, door onze vreugden te verdubbelen, en ons verdriet te delen.
Marcus Tullius Cicero
Wauw! Mooie quote van Cicero, ééntje om te bewaren.
Maar maak je eens wat meer bekend asjeblief, ik ken wel 10 jossen!!!
Dank je voor je reactie
Weeral prachtig verwoord. We voelen allemaal hetzelfde op deze dagen maar schrijven het niet zo mooi neer. Gelukkig zien onze ouders ons meer dan alleen in november.
Prachtige foto van iets dat ons zeer dierbaar is. Bedankt zoon.
Dank je wel Nelly.
Ja, wij zien het graf van onze geliefden het hele jaar rond! Inderdaad.
Dito geschrijf is een uiting van een november-gevoel, herfstig en vaak somber …
En de foto van Tom, waaw! Wat een mooie herinneringen!
Elk seizoen, maar ook elke maand heeft zo zijn doestelling.
Als je het zo ziet, bij minder goeie thema maanden ben je er rapper vanaf dan
dat je naar seizoenen kijkt. November is voor mij ook een terugblik naar de
puzzelstukjes in mijn leven, die reeds gevonden zijn. Alle lege gaten in mijn puzzel,
dat moet de toekomst nog brengen.
November kan triest en somber zijn, maar als je het met een terugblik naar de mooie
momenten kan doen, dan brengt het zo’n warme gevoelens op. Dan kan je bij
herinneringen en het zien van al die mooie kleuren op het kerkhof, een glimlach op je
gezicht krijgen, doordat je beseft dat mensen toch nog hun verleden zoveel waarde geven.
Dat weekt wat los. Zoals Toon Hermans het vertolkte in zijn ‘Er moeten mensen zijn…”,
zo krijg ik nu bij elke lockdown ook een beetje een november gevoel.
Ons leven is een wedloop en plots staat alles stil. We krijgen tijd om recht te kruipen en
eens goed rondom ons te kijken. Ook al moest ik het gidsen in Brugge laten, mijn eenzame
zoektocht door de Brugse straten heeft me zoveel opgebracht.
Niet alleen in theorie maar zoveel fantasie !!! Ik kwam mezelf in Brugge tegen…
Het werd bevestigd door mijn ‘bezoekers’ die zo hebben genoten van mijn uitgeschreven
Brugge toer. Diep in ons zit nog zoveel opgesloten !!
November en lockdown zijn niet langer negatief !
’t Geeft ons gevoelens om de kansen te benutten er eens goed voor uit te komen
wie we werkelijk zijn !
November groeten, Crèce
Inderdaad Lucrèce, jij benadert dit onderwerp hier en nu veel positiever maar mijn bedoeling was eigenlijk om meer de nostalgie van de herfst uit te drukken vooral in de betreffende poëzie!
En dat begreep jij maar al te goed want je bracht Toon Hermans terug onder mijn aandacht met « Er moeten Mensen zijn … ». Prachtig is dat, alleen Toon kan dat. Ik kan het niet lezen zonder emotioneel geraakt te worden. Materiaal waar tranen voor gemaakt werden.
Ik ben je er dankbaar voor en ik ga het zeker bijhouden, zolang ik leef! Ik spiegel mezelf er een beetje in en ik weet zeker dat jij dat ook doet! Het ontroert mij om zo te denken.
Dank je wel!
Eenvoudig en ooh zooo moooooi xxx
Dag Ingrid, dag Ronnie.
Dank je voor de mooie woorden. Je streelt mijn ijdelheid!
Maar zoek ook eens het gedicht van Toon Hermans « Er moeten mensen zijn… » op; dat is pas mooi.
Daar word ik week van, weak in the presence of beauty.
Dikke knuffel!
Eenvoudig en ooh zooo moooooi xxx
Slik! Intens. De ziel blootgelegd. Maar ooo zo waar. Waarom in November? Guns ’n Roses schreef er een nummer over. “November Rain”. Listen to the text. It’s all coming back…. De kerkhoven zijn idd een heel jaar “open”. De logees gaan niet lopen, integendeel. Ze proberen daar de rust te vinden. Verdiende rust, op welke manier dan ook. Een ontmoetingsplaats om onze dierbaren te herdenken. 1 november. Een massastroom aan mensen die hun geliefden nog een keer komen groeten. Tis idd een commercie. De chrysant , het kruisje, de tekening, … dat men op die dag voor het graf, de gedenksteen, het kruis, de urnesteen, legt, zodat alle andere mensen kunnen zien dat je nog steeds treurt om degene die je verloren hebt. Gemeend dat zeker wel. Maar commercieel! Ik kan u zeggen, ik ga weinig naar het kerkhof. Alleen als IK daar behoefte aan heb. De rest van het jaar zal ik met men gedachten bij mijn dierbaren zijn, bewust, soms onbewust, soms dromend, boos, bevrijd, ….. dat is mijn eigenste keuze. Maar als je dan eens het kerkhof bezoekt… zie je vele dingen. Mooie paalgraven, opgepoetst en goed onderhouden gedenkstenen. Aan de andere kant staan er gaven te verkommeren, zoals je zegt. Geen kat kijkt er nog naar om. Er hangt een papiertje aan. De 30 jaar zijn voorbij. “Dit graf wordt weggehaald”. Zo zie ik steeds die jongeman, een naamgenoot, Geboren in 1931 en overleden in 1963. Zwart-wit foto. Wss van eind jaren 50. Grijs betonnen kruis met inkepingen. Achterkant groen geworden. Ik passeer het als ik ons moeder bezoek. Het valt op. Het staat daar nog,… alleen, niemand om zich heen. Lonely! Het zal ook verdwijnen. De wereld draait door. Ben onlangs nog in Olen geweest. Het is daar kil en stil. Moe, va, tante. Een lach, een traan, een woordje… Maar wat in 2027? Ons va ligt dan 30 jaar… 30 jaar!! Wat dan? Verlengen? Weghalen? Ik weet het niet. Dat is in dik 4 jaar en een sik. Tis al zo lang geleden. Zelfs ons ma… al 11 jaar… Het gaat snel. En dan, op 1 november, herdenkt en eert de kerk zijn doden. En voor ons levenden is dat dan een “feestdag”! Een feestdag waarbij je eigenlijk triest bent! Maar het is en blijft maar een datum. Het enige dat echt is hieraan…. is dat degenen die we verloren en liefhebben… maar op 1 plaats zitten!!! 1!! En dat is …… in ons HART! Voor altijd! Always!! Forever!! Amen.
Alex! Respect!
Voor jou hart heb ik respect! Met een traan …
Dank je!
Zjiet, wijn 🍷 en vriendschap worden beter met de jaren. Is deze tip goed genoeg voor je.
Ja Jos, duidelijk! Dank je voor je vriendschap … en de wijn!
Zjiet wat ben jij toch een kunstenaar met woorden!!!
Mooi echt mooi.
Wat een compliment Marc!
Ik doe mijn best, hopelijk kan ik nog een tijdje volhouden.
Dank je!