November Tranen

Hoe mooi de herfst ook is, het is en blijft het seizoen van de aftakeling.

De natuur sterft zonder zuchten in de winter en de belofte van de zomer blijft veraf.

Lockdowns en sombere wolken met plensbuien maken ons gemoed er niet beter op!

Niet voor niets vieren de katholieken op de eerste dag van november Allerheiligen en gedenken ze de afgestorvenen die ze missen. Tenminste in theorie, want voor de meesten onder ons is het een tijd om nog eens naar de kerkhoven te gaan en de marmeren/arduinen gedenkstenen te onderhouden.

Daar is niks mis mee, maar waarom in november? Om de chrisanten commercie?

Om de wedloop naar de fraaiste versieringen en ornamenten?

Ongelooflijk!

De dag voor Allerheiligen hangen we onze voorgevels en huiskamers nog vol met spoken, skeletten en spinnen – want zo dikteert Amerika ons met “hun” Halloween – om de dag nadien ingetogen te kuieren tussen …

Wie zei er ook alweer:

Groot is de Natie die haar doden eert!

Maar waarom slechts op die ene dag? Het kerkhof is het hele jaar open, Corona of niet!

Ik las vandaag in een krant dat op grote kerkhoven de vervallen grafmonumenten nu kunnen “overgenomen” worden. Heus, voor een fors bedrag kan je bijvoorbeeld op het Schoonselhof in Antwerpen een grafmonument laten ontruimen, opsmukken en reserveren voor jezelf als jouw tijd van gaan gekomen is.

Eeuwige rust?

Lugubere gedachte maar toch wel het overwegen waard want op die oude kerkhoven staan mooie kunstwerken te verkommeren.

En hoe het komt weet ik niet maar in deze maand krijg ik steeds de mooiste poëzie op mijn bord!

Poëzie waaraan ik zo moeilijk kan weerstaan omdat ze pleisters zijn op de littekens van mijn ziel! 

Als de mens een moeder had
Die hem opneemt aan het einde,
Zoals een moeder hem weggaf
Aan het begin,
Hoe licht zou de dood zijn!
Heinz Kahlau.

Mooi toch, het ontroert me innig.

Andere novembertranen krijg ik door Leonard Cohen, die volgens mij al jaren geleden de Nobelprijs voor literatuur verdiende! Uit zijn laatste bundel “The Flame” 2016:

I pray for courage in the night
To bear the burden, make it light!
I pray for courage in the time
When suffering comes and starts to climb.
I pray for courage at the end
To see death comming
As a friend!

O zo mooi! En als je al eens aan het graf van een geliefde hebt gestaan zijn deze woorden als balsem!

Ik voeg er nog graag ééntje aan toe, van mezelf, helaas ook al gebruikt op een eerdere trieste dag!

Je ogen, Girafje,
Ze lachen maar ons verhaal is al verteld!
Nuances in je stem
Delen en breken en laten me niet los.
De reflex van je ogen
Afwezig
Bevestigen mijn pijn.
Ik warm me
Dankbaar
Aan wat we samen hadden! 

Groetjes vanuit mijn erg melancholisch zieltje dat erg moeilijk afscheid kan nemen van mijn dierbaren;

Vanuit mijn hartje dat overloopt van de novembertranen als balsem voor de wonden;

En vanuit mijn buikje dat verheugd knort als ik het glas hef op mijn november-blues. En het mogen champagne bubbels zijn! Tenslotte is er nog veel plaats in mijn corona-bubbel maar minder dan dat er bubbels kunnen in mij!

Leve het leven!

Proost!

Recente Reakties