TO BE OLD AND WISE …
TO BE OLD AND WISE …
You got to be young and stupid first !!!
Ze schuiven onder me door, de jaren, zesenzestig al op mijn teller.
Maar ik voel me jonger en met mijn memorie is er niets mis, al moet ik zeggen dat voor dit cursiefje het internet een aardig hulpje was.
Weet je nog, dat toen wij nog piep waren, mensen van 66 oude zakken waren?
En misschien klopte dat ook. Qua uiterlijk, qua kleding, qua levenswijze is er enorme vooruitgang gemeten bij ons, de “senioren” van vandaag in vergelijking met onze grootouders. Oma en Opa hebben natuurlijk veel harder moeten werken, hebben véél meer meegemaakt, onder andere twee oorlogen, ze hebben voor ons op de barricades gestaan. Dus was het écht een goede oude tijd? Ik weet niet.
Ik tik deze tekst op een IPad en verstuur hem met één muisklik de wereld rond.
Vroeger was een ratelende schrijfmachine mét correctieband, een stapel enveloppes, postzegels en hopen geduld en geluk nodig voor hetzelfde resultaat. Toch?
Dit is alvast beter.
Retro is ook wel mooi hoor, maar toch, voor ons was dat dikwijls het leven zelf. Ik zag onlangs een fiere jonge moeder haar spruitje vervoeren met een retro kinderwagen uit de jaren 50, een beauty van een wagen. Alleen, het kind was té klein om over het comfort te klagen, maar gebruikers van old timers die weten het wel, diep in hun binnenste, comfort is er alleen maar op vooruit gegaan sindsdien.
Vader had een grote groentetuin, kweekte dieren als konijnen, kippen, kalkoenen, schapen, bijen … om te voorzien in de dagelijkse behoeften van een mondiaal gezin met vier kinderen. Nu is er één of geen kind, maar ook geen groentetuin, geen dieren, tenzij honden of katten, waar de grootwarenhuizen rekken vol verwennerij voor aanbieden.
Water kwam uit een pomp, meestal in de hoek van de keuken, of uit de regenput buiten. Eten koken, afwassen, wassen, gewassen worden, alle water moest met “manpower” gewonnen worden op de zwaartekracht. De zinken teil was de badkamer en de kookketel de wasmachine. Eéns per week dan toch. Maandag was wasdag, zaterdag gingen we in de teil, (voor ons was dat een zinken basseng) één voor één, klein eerst, groot laatst. Ikke had geluk, als benjamin van de familie, vader had meestal vuil en koud water.
In onze kleine woongemeenschap waren er één of twee telefoons voor vijfhonderd mensen, met telefoonnummers van twee cijfers.
Auto’s waren zo zeldzaam dat wij de schapen konden “tuieren” midden op onze Dijkstraat.
TV was er, bij verre vrienden, daar gingen we soms heen, bij speciale gelegenheden, kijken als in een soort van bioscoop avant la lettre. De radio stond centraal, maar weinig gebruikt wegens te hoog stroomverbruik. Maar dat amusement was ook niet nodig, iedereen had wat te doen en wij, wij speelden buiten, samen, in weer en wind. ‘s Zomers zwemmen en ‘s winters op het ijs, schaatsen hadden we niet, maar “slibberen” was ook leuk. Fietsen waren afdankertjes van grotere broers of zussen, zo ook de kleren.
Handelaars kwamen aan de deur, per fiets, kar of paardenwagen. Slager, bakker, kolenboer, ijsco venter, visboer, brouwer … wekelijks kwamen ze langs. Voor het overige was er de kruidenierswinkel om de hoek. Het aanbod was nog geen fractie van wat een kleine supermarkt nu aanbiedt, en zeker geen honden- of kattenvoer. Op school was er tucht, daar werd geleerd, nonnen en pastoors hadden het daar voor het zeggen.
De kachels, de melkbedeling, de posters over de gewijde geschiedenis aan de muur. Schoonschrijven als vak met lei en griffel. Spelen: vangerke, piepke bergen, knikkeren, schipper mag ik over varen, hofdam, hinkelen, … Heerlijk.
In de vakanties waren we thuis: geen reisjes naar zee, tenminste wij niet, er was bij ons maar één verdiener! Maar geen erg, zwemmen konden we in het zandkot, en dat was van ons allemaal. De badmode was van geen tel, geen naijver of jaloezie. Ik heb nog gezwommen in een gebreide zwembroek !!!
Was het toen beter? Is het nu beter? Wie zal het zeggen?
Ik weet dat er weer een jaren 50 tijd komt, honderd jaar na de onze, en misschien is er dan een schrijvertje als ik die vergelijkinggetjes maakt. Vul zelf maar aan wat je het beste vond, vroeger of nu !!!
Ik, voor mijn part, hou van een telefoon in mijn achterzak, van een reisje naar zee, van supermarkt aanbiedingen, van wasmachines, afwasmachines en water koud of warm uit één kraan, van een douche of bad, van mijn comfortabele auto en van TV kijken, van IPod, IPad en IPhone, van mijn e-bike, in het kort: ik hou zelfs mét 66 jaren op de teller van NIET oud te zijn.
Maar bovenal hou ik van het leven !!!
Groetjes vanuit mijn antiek hartje, mijn retro zieltje en vanuit mijn buikje dat hoopt dat alles, ook mijn kilo’s, nooit zullen terug komen maar dat er voldoende plaats blijft in mijn lijf voor mijn talenten ! (Grapje)
O zo waar. Ik wil er deze nacht nog wel eens over dromen en dan alleen over de goede dingen. Maar laat mij in het dagelijkse leven van nu toch maar genieten van alle mogelijke comfort van deze era. ! Mooi verwoord.
Weer ferm geschreven, Zjiet! Ik werd meteen jaaaren terug gecatapulteerd. Jullie zwommen in het zandkot, wij in de Laak. Maar het was even plezant. En toch leef ik, net als jij, met volle goesting in deze tijd!
Mia
ja zeker het zijn desondanks het mindere comfort toch een heel mooie tijd en ben eerlijk gezegd beetje bang voor de toekomst.
toch leuk om nog eens te lezen over de tijd van toen heel leuk.
Ik kan me die tijd zelfs niet voorstellen, hetzij door getuigenissen of boeken. Ik ben dan ook dankbaar om altijd het nodige comfort, reisjes en onbezorgdheid gehad te hebben. Velen weten niet half hoe gelukkig ze zouden moeten zijn. Mooi verwoord. Ik kan je zo zien slibberen of zwemmen. 😉
Zal vast een leuk feestje geweest zijn Gefeliciteerd aan Nelly
The early years! Voor mij als 40-er, geboren in het magische jaar 1976, toen het warm, nee heet was. Zelf weet ik daar niks van maar ik kan me inbeelden dat mama zaliger moet gepuft hebben. Tante Nelly was er toen ook bij. Met een jeugd in the 80’s kan ik mij van de vorige generaties weinig voorstellen. Maar toch, het integreert me. Die goede oude tijd. Zandpaden, kleine kille huisjes, paard en kar, mensen zwoegend en zwetend om de eindjes aan elkaar te knopen. Dus ik geniet, van de uitjes met de familie naar Bokrijk. En ik merk, oplettend, hoe mijn kinderen diezelfde interesse hebben in het verleden. Hoe was het nu vroeger? ja hoe? Altijd stond ik met open mond naar ozze vava te luisteren als hij over “den groote oorlog” sprak. Hoe hij als krijgsgevangene werd weggehaald uit zijn vertrouwde omgeving. ik ben dan ook zeer blij dat ik zen document van vrijlating als krijgsgevangene nog heb, MET den stempel van den adelaar en bijhorend kruis. Ik zie als 5 jarige, 1981, nog de auto’s rijden. interesse in oldtimers is er nog steeds… Mooie auto’s, zonder airco, centrale vergrendeling, elektrische ramen, GPS, noem maar op. Hoe mensen nog tegen elkaar praatten: op straat, als buren aan de tuin afscheiding, rust en eenvoud. Toch speelde de politiek in die tijd ook al een grote rol. Enkele partijen die kiezers probeerden te winnen. Geen 15. En dan de fabrieken, alles met de hand geschreven, elk document. Als je dan al een getypte versie in je handen kreeg was dat WAAW. Wat een vooruitgang. Driewerf helaas, dit is voorbij, verleden tijd. Komt nooit nog terug. Als ik dan nu zie wat er in de wereld mogelijk is…. onaannemelijk. Hoe snel dat alles evolueert. We live like robots! And time goes on! Ik haalde laatst een telefoon van de zolder van mijn oma. Een echte met draaischijf en een grote hoorn met een krullende kabel aan. Mijn kids wisten niet wat dit was. Laat staan hoe ze het moeten gebruiken. HOE? Moest je vroeger dan het zone nummer niet draaien? NEEN. Gewoon 219259. Dat was ons telefoon nummer. ik blader nog geregeld in de foto albums van vroeger. De bouw van de ouderlijke woning. Manjefiek! Met een Opel Kadett coupe naast de deur. Uw zus bij ons thuis aan de living tafel, een werkstukje hakend met op de achtergrond grote gordijnen. Prachtig. En de foto’s hebben nog een redelijke kleur.
Nu staat alles op een stickje. En zoals je zegt, mensen van 40 waren voor mij oude zakken. En nu? Nu ben ik 42. Vinden mijn kinderen mij nu ook een oude sassa? Ze zeggen van niet. Zeggen ze. Zij leven in een andere tijd. De hedendaagse. Vroeger was vroeger. Mooier? Misschien…. Anders? Jazeker. Heel anders. Drukker, tijdsdruk, gejaagder. Dat leek mij vroeger heel anders. Maar dat komt misschien omdat ik jong was…. toen…. in… in jaren 80…. Maar mocht ik de kans krijgen om een weekje naar 1986 te kunnen gaan…. Ja, ik wil. Zeker. Het blijven nu memories. Flashbacks naar een andere tijd. En toch. Ik wil, een weekje, niet langer, op verkenning. Zonder IPad, Smartphone, laptop. in alle rust en eenvoud! Maar het zal enkel in mijn herinneringen gebeuren. En die nemen ze mij NOOIT af, never! Dank u wel Zjiet, voor deze mooie levensvisie! Ik heb met volle goesting gelezen en genoten van dit cursiefje. Top!
Dag Zjiet mooi cursiefje. Toen bestonden er nog geen sauna’s, niet?