AFSCHEID VAN EEN VRIEND
Een pad zonder hindernissen leidt meestal nergens heen.
Deze wijze woorden hebben meermaals mijn gedachten doorkruist in de loop van 2018: het meest rampzalige jaar uit mijn leven !
Een greep: mijn verhuizing, het sterven van mijn moeder, de dood van Lisetje, het Tenerife debacle, de verkoop van mijn huis, …
Ik wil niet stil staan bij wat dit mij, geestelijk, heeft aangedaan.
Maar over de laatste slag, alweer een uppercut, wil ik toch even wat kwijt.
Ik heb een vriend verloren.
Dat is me écht nog niet veel overkomen in mijn leven, daarom dat het zo zwaar te incasseren is.
Ik treur om zijn afwezigheid. Het valt me zwaar.
Ik mis zijn humor en zijn “cryptische” uitdrukkingen.
Zijn kennis ook: niemand weet meer over bloemen, planten, paddenstoelen, vogels …
Ik mis de namiddagen die we vulden met een goede borrel en klassieke muziek, met zijn uitgebreide kennis over de componisten.
Ik treur om het uitblijven van goede kookraad, van smakelijke gerechten, lekkere dranken …
Niemand kan wedijveren met zijn kennis over tuinieren en zeker niet met de uitvoering hiervan, al was het soms wat veel werk. Ik hielp graag.
De plannen, de reizen, zelfs per fiets, de uitstapjes die oplossingen brachten, …
Afscheid van een vriend.
Bij elk afscheid sterft er ook een deel van jezelf.
Ik ondervond het dit jaar meermaals, de wonden van mijn ziel krijgen nauwelijks de tijd om te “ontkorsten”. Nu dit weer.
Maar het moet gezegd dat dit keer niets onoverkomelijk is, al is het water diep.
Afscheid van een vriend, die ik misschien pijn heb gedaan met mijn grappen en grollen. Ik dacht de ideale antagonist te hebben gevonden. Helaas, ik wist niet beter!
Was de communicatie er maar geweest, dan had ik niet het druppeltje hoeven te zijn die de emmer liet overlopen.
Jim Reeves zong decennia geleden nog : “Ask, and you will be given, the key to this world of mine !”
Ach, goed communiceren is niet iedereen gegeven, maar goed dat liefde soms geen communicatie nodig heeft; anders had onze vriendschap nooit zo’n hoge score gekend.
Het ga je goed.
Ook ik wil hierover geen polemiek voeren.
Groetjes vanuit mijn bedroefd en treurend zieltje, vanuit mijn hartje met één extra litteken en vanuit mijn buikje dat de verse aanvoer van de lekkerste groenten erg mist.
O zo mooi verwoord en ook zo echt. ❤️
Je kunt nooit op dezelfde manier in de rivier van het leven stappen, want het is steeds ander water dat tegen je aan stroomt.
Het water van 2019 zal ongetwijfeld minder hevige stroomversnellingen hebben en rustig kabbelen in kleinere beekjes! Maar het blijft water…
Ik wens je daarom ook een plezante rustige plonspartij in de volgende periode van je leven.
Twijfel niet… je doet het goed👍
Groetjes mijn vriend
Scribent zit in de familie blijkbaar, mooi
Oh was ik graag bij geweest prettige feestdagen aan alle lezers
Beste Zjiet,
na het lezen van dit verhaal zou ik je graag een warm en liefdevol 2019 willen wensen.
Tot binnenkort bij Aquarein!
Sterkte vriend!
De scheuren in je hart zullen langzaam, tergent traag genezen maar het blijven littekens. Maar afscheid nemen bestaat niet, dat zei ooit ene Marco B. En hij heeft ergens een punt. Er zal altijd terug gedacht worden aan die leuke dingen die je samen hebt beleefd, van de grappigste mop tot de ergste ruzie. Maar steeds vind je terug die lijn die je samen brengt. Die lijn, die geknipt wordt. Soms op korte termijn, zoals nu. Soms over jaren! Het zet krassen op je ziel, het geeft steken in je hart, zonder woorden…. zonder troosting?
Je beschrijft dit met een interne kracht die je put uit al de gekregen momenten. Heel intens, diep uit het hart. Dat maakt dat dit zo echt, zo mooi is. Real Friendschip, echte liefde zelfs, voor je vriend, Lisetje, je ma, … echt respect!
Ook al is het water diep, verdrinken zal je niet. Ik reik ze…. mijn hand…. aan jou…. Vriend.
Om af te sluiten met James Hetfield (Metallica)…. The memory remains….
Heel mooi en sterk omschreven, Egide! Ik verloor een erg dierbare vriendin drie jaar geleden. Heel plots. Ik mis haar elke dag, om elkaars verhaal te delen.