Onlangs vertelden Britse vrienden mij dat er nog weinig “Great” over is van “Great Britain”.

Heus, een ware kolderieke vertoning wordt er gemaakt van de uitstap van de UK uit de Europese Unie.

Zelfs deze naam: UK, United Kingdom is een farce geworden; er is niks meer “united”.

En dat hebben ze zelf gedaan: in de eerste plaats door in referendum te kiezen vóór de exit via voorstellen van “idioten” als Boris Johnson, Michael Gove en Andrea Leadson, in de tweede plaats door een prime minister te benoemen als Theresa May, oorspronkelijk in het “anti-brexit” kamp, in de derde plaats door nu nog steeds niet te kunnen beslissen wat er moet gebeuren als de brexit een feit wordt of wanneer de brexit er moet komen en in de vierde plaats door kinderachtig te kibbelen over futiliteiten waar zelfs Theresa May haar stem bij verliest, …en haar geduld.

Ja … neen … welles … nietes … misschien … wat als … Kinderachtig !!!!

Sommige momenten lijkt premier May op een viswijf in een marktkraam en haar regering op een stelletje pubers op koopjesjacht.

Niemand luistert en iedereen spreekt, maar iets zeggen doen ze niet echt…

en de wereld kijkt toe, glimlacht en schudt meewarig het hoofd.

“Great Britain”???  “United Kingdom”???

En waar zit het koningshuis? Is de situatie niet ernstig genoeg om een koninklijk optreden te rechtvaardigen? Of wordt daar gewacht op de paparazzi?

Neem me niet kwalijk, maar ik vind dit erg bizar. 

Ik ben al vele jaren een anglofiel, ik ben er ook al heel vaak geweest, maar dit tart alle verbeelding.

Mijn reis naar Schotland in het voorjaar zal aantonen dat tenminste de meest noordelijke Britten, al worden ze niet graag zo genoemd (liever horen ze “Schotten”), hun verstand gebruiken en tegen de brexit kiezen. Waarom zouden ze er voor zijn? 

De hele vertoning van de Britse politici op alle mediakanalen schaadt wereldwijd de reeds erg gedeukte reputatie van politici in het algemeen.

Er worden grappen over gemaakt die, denk ik, zwaar aankomen als je je dik belegde boterham moet verdienen met politiek.

Een voorbeeld ???

Weet je hoe politici gemaakt worden? 

Anaal !

Of:

Weet je hoe je kunt zien als een politicus liegt? 

Als zijn lippen bewegen !!!

Leuk is anders, als jouw beroep op die manier in de belangstelling komt.

Nog één?

De Britse regering heeft een zuiver geweten. Ah ja, want ze gebruiken het nooit.

Nog één?

Een onderzoek werd uitgevoerd naar het aantal regeringsleden dat echt iets presteert en dit onderzoek heeft uitgewezen: iets minder dan een kwart !!! 

Stop. 

Genoeg.

Raar is toch dat de twee grootste Engels sprekende landen, de UK en de USA, beiden met zulke rare topfiguren verder moeten, al hebben ze die zelf gekozen. Geeft me weer te denken. 

Was het ook niet zo in de dertiger jaren van vorige eeuw, maar dan in Duitsland/Oostenrijk. Staan we weer op de rand van de dictatuur, een “democratische dictatuur” dan?

Zal mijn generatie dan toch nog in een oorlog terecht komen, al dachten en hoopten we deze macabere dans te ontspringen?

We shall see, zeggen de Britten, als een blinde die in de gracht sukkelt …

Zelfs over de benaming van hun “uitstap” raken ze het niet eens.

Er is “Yellow Hammer” voorgesteld. En of je dit goed vindt of niet, de Britten verwerpen dit omwille van de klanken bij de uitspraak !!!

Eerlijk!!!

Een Yellow Hammer is een vogeltje, klein en geel, bij ons gekend als “Geelgors”. Zoek zijn gezang maar eens op, je zult versteld staan.

Beethoven, Ludwig Von, was een natuurliefhebber pur sang en hij registreerde veel vogelgeluiden in zijn onsterfelijke muziek. De welbekende tonen van zijn Vijfde Symfonie komen van de geelgors en zijn als morsetekens voor de letter “V”: kort, kort, kort, lang …

Ta, ta, ta, taaa … het lied van de geelgors, mooi toch?

Zelfs Winston Churchill, door en door Brit én prime minister in WO II, gebruikte deze beginletters van de Vijfde van Beethoven als begintune van zijn oorlogsberichten op de BBC, als symbool voor de letter “V” voor “Victory”.

En toch struikelen de Britten nu hierover, het lijkt écht een farce dit keer, want zij horen in deze noten (ta, ta, ta, taaa …) de woorden “small bread, no cheese …”, een voorbode van een hongersnood: weinig brood, geen kaas !!!

Echt dit is erover, ver. 

Dat ze geen cheese meer te eten hebben zullen ze louter aan zichzelf te danken hebben. 

Trouwens, ze hebben nog “Marmelade” en die smeren ze nu al echt overal op …

Groetjes vanuit mijn zieltje dat defaitistisch en met spijt een einde van de Europese Unie ziet aankomen, vanuit mijn immer anglofiel hartje dat niet meer begrijpt wat die Britten bezielt en vanuit mijn buikje dat, omwille van de gehate koolhydraten,de “ta…ta…ta…taaa” van Beethoven liever zou vertalen met: “no bread, more cheese”.