Vrij-gezellig
Met deze titel bedoel ik niet de gebiedende wijs van het werkwoord “vrijen” en ook niet de manier waarop.
Ook niet de graad van ernstigheid waarop iets gezellig kan zijn, neen, gewoon het fenomeen “single-zijn”, maar dan met twee woorden.
Zoals we in onze jeugd geleerd hebben met twee woorden te spreken!
Want het is een meer en meer toenemend gegeven in onze maatschappij dat mensen bewust kiezen voor het solo-leven.
Soms kan het ook niet anders, ik weet het wel … te oud, te lelijk, te lui … maar ik hoor toch ook meer en meer over het bewust gekozen “alleen” zijn.
En geef toe: het heeft zijn voordelen ook voor mij!
In bed lees ik zolang als ik zelf wil en daaraan gekoppeld het lange uitslapen de dag nadien. Ik blijf hangen bij vrienden of in de kroeg, ga uit eten al was het alle dagen, ik kook en koop alleen wat ikzelf het liefste lust, ik verdeel mijn tijd zelf tussen verplichtingen en nutteloosheden, ik draag mijn oude jeans tot ze van mijn benen afrafelen… letterlijk!
Heb ik zin om te wandelen op een zonnige dag: uren ga ik door maar indien geen zin: met geen stokken krijg je me uit de deur!!! Idem met fietsen, zwemmen, TV kijken …
Ik mix mijn lievelingsdrankjes wanneer ik wil, ongeacht het uur van de dag. Ik overleef soms op hard gekookte eieren en rijstkoeken, alleen omdat ik het zelf zo wil.
Allemaal mooie voordelen waarvan een keurig getrouwde heer alleen kan dromen.
Maar geloof me vrij: er zijn ook nadelen, grote nadelen want hoe egoïstisch het vrijgezellenbestaan ook is, een mens is niet gemaakt om alleen te blijven.
Heer vrijgezel, hoe lang is het geleden dat je je beide handpalmen als een sjaal strelend om het gezicht van iemand legde, iemand die je hart wat tellen laat overslaan?
En al doe je alles zelf, hoe fijn zou je het vinden als iemand tegen je zou zeggen: ik heb je hemdje even gestreken of ik heb dat knoopje aan je jas genaaid. Want daar ben ik uitermate jaloers op: een vrouw naait een knoop aan in minder dan twee minuten. Ik doe er gemiddeld een half uur over …
Iemand die door het huis loopt en zomaar, zomaar even over je schouders streelt of over je haar; iemand die je eens stevig omarmd gewoon omdat ze daar behoefte aan heeft. Iemand die zegt dat je er nog goed uitziet …
Hoe nobel kunnen gedachten zijn? We hebben het hier niet eens over seksualiteit gehad of over kinderen of over geschiedenis opbouwen, over vakantie, feestjes, verjaardagen, herinneringen …
Stop! In the name of love!
Zo zongen de Supremes in de jaren zestig. Genoeg, want ook dat hoort bij het vrijgezellenbestaan: de spijt om het gemis.
En het afwegen van de pro’s en de contra’s doet iedereen voor zichzelf. In ieder geval heeft een single er meer tijd voor. Tenslotte, het gezegde “ik heb geen tijd” wordt meer in de mond genomen door mensen in een relatie dan door singles en niets ergert mij meer dan dat zinnetje: “ik heb geen tijd”!
Iedereen krijgt elke dag 24 uur te besteden, elk uur 60 minuten, elke minuut 60 seconden. Iedereen, vrijgezel of gekoppeld, allemaal evenveel!
Wat we ermee doen, da’s een ander paar mouwen! Dus als ik je vraag om voor mij ‘zus of zo’ te doen en het antwoord is “ik heb geen tijd, druk, druk, druk …” weet dan ik daaronder versta: ik heb andere prioriteiten dan jij of om te doen wat jij me vraagt. Eerlijk, zo voel ik het en het doet soms erg pijn, meer nog dan de pijn van de eenzaamheid.
Was ik een half leven jonger dan maakte ik er mijn beroep van: ik huurde ergens een pandje in een stadscentrum – die staan toch overal te vereenzamen in leegstand – en ik schreef op het venster: IK HEB TIJD! IK LUISTER!
Nobele gedachte, toch!
Maar om ook wat zaad in het bakje te krijgen en niet altijd te moeten overleven op hard gekookte eieren en rijstkoeken, zou ik ook een “rug-was-praktijk” opzetten!
Want besef dat elke vrijgezel problemen heeft met het wassen van zijn of haar rug: het enige lichaamsdeel waar hij/zij zelf niet aankan, tenzij met hulpstukken en hulpstukken zijn lang niet zo fijn als het zachte van de hand of het washandje.
Ik weet dat het vinden van het juiste tarief erg moeilijk zal worden, tenslotte is geen enkele rug hetzelfde; zeg maar: met sommige ben je in twee minuten klaar; andere kunnen uren bezigheid opleveren …
Groetjes vanuit mijn zieltje dat tijd heeft, tijd te over voor eender wie; vanuit mijn hartje dat treurt om het gemis van het gezelschap van mensen die voor mij “geen tijd” hebben terwijl ik weet dat het aan hun prioriteiten ligt; en vanuit mijn buikje dat ik in toom moet houden tegen expansie. Tenslotte zijn zelfs culinaire verleidingen erg groot voor een single- buikje want een keertje niet koken maar chinees eten afhalen geeft zoveel “tijd”!
En die kan ik dan spenderen aan iedereen die mij nauw aan het hart ligt.
Of aan een goed boek …
Ik krijg het er warm van in mijn zieltje. Zo is het, zo voel ik het ook maar kan het niet zo mooi verwoorden als jij. XXX
Je was dus blij met deze Corona-zondagmiddag-Ping op je IPad. Fijn, daar doen we het voor en mee voorlopig tot aan het einde van deze 4US periode.
Dank je!
Alles hep zijn voor en nadelen…. Het gras zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel. Beter een vogel in de hand dan tien inde lucht… Volkswijsheid…. je hebt er weer een stukje aan toegevoegd….. paasgroetjes
Dag Willy. Ook mijn beste paaswensen hoor!
En zojuist nog voor de koffie die ik mis … 😉
En wat betreft de volkswijsheden … ik heb er nu mijn adresje voor. Dank je wel Grote Broer!!!
Dag Zjiet. Ik heb weer genoten van je cursiefje!
Ik moet bekennen dat er ooit wel eens wat jaloersheid was op het vrije leven van een vrijgezel. Maar na een hartstilstand van je partner die daaruit herrijst, voel je het wel anders. Zeker in deze periode van ophokplicht zijn wij blij dat we met zijn tweetjes in ons kot (met grote hof) zijn.
Warme paasgroeten!
Mia
Hey Mia.
Ik versta het hoor, maar wees dankbaar voor de verrijzenis van je partner, Pasen of niet. Ik heb dat geluk niet gehad. En zoals je al zei: het heeft zijn voor- en nadelen.
Maar wat we wel leren in deze crisis tijd: het leven is kort en kan met een vingerknip afgelopen zijn. Dus … elke dag weer: ‘Carpe this f*cking diem”!!!
Dank je voor je feed back.
Dag Zjiet,
Volledig eens met wat je geschreven hebt. Zoals Nelly zei, zo mooi zou ik het ook niet kunnen omschrijven. Misschien is ruggen wassen wel een gat in de markt. Toch het proberen waard, niet. Met extra scrub zout. Dat mis ik wel. Jij toch ook, niet?
Groetjes
Inderdaad Marc, we missen onze sauna nu wel erg. En omdat jij af en toe mijn en ik jou rug scrub heb jij recht van spreken. Wordt je aandeelhouder?
Dank je voor je feed back!!!
Dag Zjiet, jij verwoordt zo mooi wat velen onder ons voelen… maar wanneer ik in een dipje zit, visualiseer ik ons “schommelbeurtje” in China tijdens de leuke fietstocht of de boottocht (boot van plastieken buizen 😁) op zoek naar de 7 hordes….Die beelden geven mij de energie om er weer tegenaan te gaan! Nog eens bedankt aan jou en Nelly om aan onze Chinareis dat tikkeltje meer naplezier te bezorgen. Ps. Mijne warrior staat nog altijd plechtig op mijn kast en brengt mij soms raad 😉. Groetjes.
Hey Christel.
Ons bankje naast het fietspad in China, hoe zou ik het vergeten!!!
Maar hier zijn er ook bankjes naast fietspaden hoor! We kunnen het nog eens overdoen, zodra we dat 4US kwijt zijn spreken we af. Oké?
Allo allo Christel
Ik visualiseer me dat hele leger warriors. Maar ik herinner me die positieve contacten met jou, Egidius, Nelly, Crèce, Mario, Karel, de hele reisgroep. De Budha tempels … De schone schijn van de gidsen en het land imago moet ik echt wel wegkrassen. Hier en nu is het tcoh niet zo… slecht
grotegroet
hugo
Beste Zjiet, met twee is inderdaad leuker, warmer en we staan daar veel te weinig bij stil !
Doch die meerwaarde is er enkel en alleen als je weet hoe er mee om te gaan.
Ga niet volledig op in de doelstelling van je partner, maar durf je prioriteiten te stellen;
lees : je persoonlijkheid te behouden… “Take your me time” zeggen de dertigers nu.. !
Ja, af en toe durf ik op mijn strepen staan 🙂
En dan ’s avonds elk met een verhaal thuiskomen, daarvoor alleen zou je het doen !!
vele groetjes, Crèce
Alweer wijze woorden van jou Lucrèce, maar zoooo moeilijk te realiseren. En hoe ouder we worden hoe destructiever onze keuzes worden. Heus … soms weet ik niet wat ik zelf wil.
Singel blijven of niet? Moeilijk hoor. Maar wat ik wel weet is dat ik ga voor het beste uit elke dag die me gegeven is. Carpe this f*cking diem !!!
Dank je.
Zeker weten! Da’s afgesproken 👍
Beste Lucrèce
Het is de slappe koord.
“Take your me time”, de reclame in handel spuit die gemanipuleerde verhaaltjes, de propaganda in de politiek doet hetzelfde. Narcisme?
Moeten wij niet harder “ons best” doen om op te komen voor die “oude” idealen? Alleen samen staan we sterk, tenzij men “macht” heeft.
Ouder worden is voor mij het perspectief van het leven bekijken, snappen. Maar ondertussen zien waar het fout loopt, hoe weinig is over gebleven van onze dromen.
En dan die overrompeling dat deze boomers de welvaart en welstand hebben “gekregen” die onze kleinkinderen zullen moeten missen, misschien.
Misschien moeten we onze verhalen meer aan de volgende generaties vertellen ipv alleen maar aan de “ervaringsdeskundigen” die we mogelijk zouden kunnen mogen zijn.
Ik treur om de vele psychische problemen in ons land, de zelfdodingen waarbij West Vlaanderen toch pieken haalt….
Je persoonlijkheid behouden is voor zoveel jongeren een probleem en “wij” weten het niet aan te pakken, de weg te wijzen. Als we nu eens met zo’n strijdbaar verhaal thuis kwamen… waarbij weerbare ouderen niet langer tolereren dat zij en de WZC als “lastig” en duur worden omschreven, in alle gore betekenissen.
hartelijke groeten
hugo
nog even geduld Zjiet en dan kunt ge kiezen : ga ik nu wandelen, fietsen of ruggen wassen
Zeker weten kerel. Maar zelfs in deze quarantaine zijn mijn dagen tekort. Zelfs zonder ruggen te wassen. We fietsen bijna dagelijks, mijn zus en ik, maar met de Neos groep is het fijner hoor! Wandelen doe ik op donderdagvoormiddag, tussen de 15 en 20 km. En lezen, schrijven, tekenen, knutselen … man daar kruipt veel tijd in.
Gelukkig ben ik met pensioen. Ik begrijp niet waar ik ooit de tijd haalde om te gaan werken ….
Dank je voor de feed back!
Beste, allerbeste Zjiet,
Ik heb je tekst moeten laten bezinken, overdenken, herkauwen, analyseren, omdraaien, wit in zwart zetten, mijn kennis over psychologie ordenen, de redenen zoeken … En nog zoveel meer.
Maar ik twijfel bij je verhaal, je kwinkslagen. Bovendien heb ik je een 12 tal dagen dicht op de huid gezeten….En het is een vreemd gevoel, teksten zonder “balorigheid” of iets in die zin.
“There is a crack in everything, that’s how the light gets is”. Ze zijn er!
Is op onze leeftijd een vorm van psychische naaktheid aan de orde? Moeten wij niet een “beetje meer” durven zeggen waar het om gaat, de kwetsbaarheid? Ik ben er niet uit.
En toch. Ik ervaar zoveel “schone schijn” … bij jongeren, geïnspireerd, allicht, door die van de “ouderen”. Bang om in de materiële en psychische rat race “door de mand” te vallen.
En is het voldoende om die open houding alleen bij de geliefden te uiten? Hoe moet het in de toekomst? Hoe sterk is de eenzame fietser?
Als ik lees wat sommige “gidsen” op fb e.d. posten of tolereren op hun pagina, maak ik me zorgen.
Waar is een stukje “mensenrechten”, “meedogendheid”, empathie, menselijke nuance, enz. gebleven?
Bange blanke burgers…die eerder voor grotere of kleinere dictaturen gaan, in naam van de zogezegde veiligheid.
Ik ben daar bezorgd over.
Ook omdat sommigen daar niets van lijken op te merken. Ik in China wel… Maar in veel andere landen is het van hetzelfde…
Maar de zon schijnt extreem helder vandaag, achter glas is het heet, We eten en drinken van plaatselijke en exotische “gerechtjes”.
Heerlijk. Ik geniet ervan en bedenk hoe bevoorrecht ik ben en vergeet al die minder gelukkigen… toch niet.
van harte
hugo
dag Hugo, fijn om ook van jou iets te horen en ik ben blij dat jullie ook nog gezond zijn! Houden zo en tot later in betere tijden! groetjes Christel
Allo Christel
Hoe verder China achter mij ligt en hoe meer ik info zoek over dat land, hoe kritischer ik word.
Ik wil niet “dood gaan” voor ik sterf.
Enkele weken geleden stierf een “warrior” van de milieubeweging aan een infarct na corona.
Drie weken daarvoor hebben we telefonisch nog duidelijk de puntjes op de i gezet over onze gezamenlijke acties. Daniël Willaeys, medestichter van VELT vzw, is 85 geworden. Maar we kunnen ons gesprek niet afronden. Zijn familieboom, met een ent voor elk kleinkind, zal het zonder zijn zorg moeten stellen.
“A crack…”.
Hartelijke groet “warrior” hugo
Time. Half time? Extra time? No time? Nu ik deze cursief heb doorgenomen, krijgt het begrip “tijd” een andere betekenis. Want nu ik erop let hoe dikwijls je het woord “tijd” in de mond neemt… Jezus!! Het geeft ook weer over de bezigheid die een mens ondergaat op een dag. 24u! 24u, waarvan we er 7 slapen. 9 à 9.5 uur om te werken, inclusief verplaatsing. Geeft je nog 7 uur om: te wassen, te koken, te poetsen, te taxiën, training te geven, buiten te werken, het gras afrijden, ontspannen, rekeningen betalen, extra klusjes te doen, de buren te helpen met een en ander, de vrienden te bezoeken, familie ook. Verplaatsing te doen naar alle uithoeken van België en Europa (dat hoort meestal onder de term: “geniet ervan en profiteer van het leven”). Dan heb je niet veel extra tijd over. Extra tijd? Bovenop de 24u? Bestaat niet! Het zal een kwestie zijn van een goede verdeling der minuten/dag. Want je ook kan doen, is dingen gaan combineren. We rijden naar plaats A, we passeren zo goed als langs enkele bijzonderheden (kennissen, vrienden, familie, winkels, …) Wordt er dan gestopt. Zelden , zeer zelden. Omwille van de geplande reistijd. You know what I mean? Waar is de tijd? Desalniettemin verontschuldig ik mij over de zin “ik heb nu geen tijd”. Helaas behoor ik zelf ook tot die groep die deze slagzin gebruikt. Misschien wel in mindere mate maar toch…. Druk druk druk. Zoals bij 1001 andere gezinnen die zoeken en zich in bochten wringen om de kids van de nodige tijd te voorzien om de hobby’s te beoefenen. Dus ik zeg u: sorry…. sorry dat ik nu geen tijd voor je heb. Maar die tijd probeer ik wel te maken voor jou. Liefst planbaar. Zo is het nu in deze tijd. Plan het in, kijk in mijn agenda. We spreken datum en uur op voorhand af, zodat we de nodige tijd hebben om er voor en met elkaar te zijn. Al blijft het zoeken en zoeken, en plannen.
Vroeger leek een dag massaal lang te duren, als kind. Enkel wanneer het amusement zege vierde, vlogen de minuten en de uren ons om de oren. Tijd te kort! En nu, een dag vliegt voorbij… Vliegen he! Maar goed, ik neem nu even de “tijd” om mijn achterstand op de cursiefjes proberen weg te werken. En als ik nu even tel hoeveel ik het woord ’tijd’ heb gebruikt…. Man man man. 18 keer? Ongeveer? Bij deze …
Bedankt om dit te delen. Neem even de tijd om deze reactie door te nemen. 😉 Grtjs Lex