Vrij-gezellig

Met deze titel bedoel ik niet de gebiedende wijs van het werkwoord “vrijen” en ook niet de manier waarop.

Ook niet de graad van ernstigheid waarop iets gezellig kan zijn, neen, gewoon het fenomeen “single-zijn”, maar dan met twee woorden.

Zoals we in onze jeugd geleerd hebben met twee woorden te spreken!

Want het is een meer en meer toenemend  gegeven in onze maatschappij dat  mensen bewust kiezen voor het solo-leven.

Soms kan het ook niet anders, ik weet het wel … te oud, te lelijk, te lui … maar ik hoor toch ook meer en meer over het bewust gekozen “alleen” zijn. 

En geef toe: het heeft zijn voordelen ook voor mij! 

In bed lees ik zolang als ik zelf wil en daaraan gekoppeld het lange uitslapen de dag nadien. Ik blijf hangen bij vrienden of in de kroeg, ga uit eten al was het alle dagen, ik kook en koop alleen wat ikzelf het liefste lust, ik verdeel mijn tijd zelf tussen verplichtingen en nutteloosheden, ik draag mijn oude jeans tot ze van mijn benen afrafelen… letterlijk!

Heb ik zin om te wandelen op een zonnige dag: uren ga ik door maar indien geen zin: met geen stokken krijg je me uit de deur!!! Idem met fietsen, zwemmen, TV kijken … 

Ik mix mijn lievelingsdrankjes wanneer ik wil, ongeacht het uur van de dag. Ik overleef soms op hard gekookte eieren en rijstkoeken, alleen omdat ik het zelf zo wil.

Allemaal mooie voordelen waarvan een keurig getrouwde heer alleen kan dromen.

Maar geloof me vrij: er zijn ook nadelen, grote nadelen want hoe egoïstisch het vrijgezellenbestaan ook is, een mens is niet gemaakt om alleen te blijven. 

Heer vrijgezel, hoe lang is het geleden dat je je beide handpalmen als een sjaal strelend om het gezicht van iemand legde, iemand die je hart wat tellen laat overslaan?

En al doe je alles zelf, hoe fijn zou je het vinden als iemand tegen je zou zeggen: ik heb je hemdje even gestreken of ik heb dat knoopje aan je jas genaaid. Want daar ben ik uitermate jaloers op: een vrouw naait een knoop aan in minder dan twee minuten. Ik doe er gemiddeld een half uur over …

Iemand die door het huis loopt en zomaar, zomaar even over je schouders streelt of over je haar; iemand die je eens stevig omarmd gewoon omdat ze daar behoefte aan heeft. Iemand die zegt dat je er nog goed uitziet …

Hoe nobel kunnen gedachten zijn? We hebben het hier niet eens over seksualiteit gehad of over kinderen of over geschiedenis opbouwen, over vakantie, feestjes, verjaardagen, herinneringen …

Stop! In the name of love! 

Zo zongen de Supremes in de jaren zestig. Genoeg, want ook dat hoort bij het vrijgezellenbestaan: de spijt om het gemis.

En het afwegen van de pro’s en de contra’s doet iedereen voor zichzelf. In ieder geval heeft een single er meer tijd voor. Tenslotte, het gezegde “ik heb geen tijd” wordt meer in de mond genomen door mensen in een relatie dan door singles en niets ergert mij meer dan dat zinnetje: “ik heb geen tijd”!

Iedereen krijgt elke dag 24 uur te besteden, elk uur 60 minuten, elke minuut 60 seconden. Iedereen, vrijgezel of gekoppeld, allemaal evenveel!

Wat we ermee doen, da’s een ander paar mouwen! Dus als ik je vraag om voor mij ‘zus of zo’ te doen en het antwoord is “ik heb geen tijd, druk, druk, druk …” weet dan ik daaronder versta: ik heb andere prioriteiten dan jij of om te doen wat jij me vraagt. Eerlijk, zo voel ik het en het doet soms erg pijn, meer nog dan de pijn van de eenzaamheid.

Was ik een half leven jonger dan maakte ik er mijn beroep van: ik huurde ergens een pandje in een stadscentrum – die staan toch overal te vereenzamen in leegstand – en ik schreef op het venster: IK HEB TIJD! IK LUISTER!

Nobele gedachte, toch!

Maar om ook wat zaad in het bakje te krijgen en niet altijd te moeten overleven op hard gekookte eieren en rijstkoeken, zou ik ook een “rug-was-praktijk” opzetten!

Want besef dat elke vrijgezel problemen heeft met het wassen van zijn of haar rug: het enige lichaamsdeel waar hij/zij zelf niet aankan, tenzij met hulpstukken en hulpstukken zijn lang niet zo fijn als het zachte van de hand of het washandje.

Ik weet dat het vinden van het juiste tarief erg moeilijk zal worden, tenslotte is geen enkele rug hetzelfde; zeg maar: met sommige ben je in twee minuten klaar; andere kunnen uren bezigheid opleveren …

Groetjes vanuit mijn zieltje dat tijd heeft, tijd te over voor eender wie; vanuit mijn hartje dat treurt om het gemis van het gezelschap van mensen die voor mij “geen tijd” hebben terwijl ik weet dat het aan hun prioriteiten ligt; en vanuit mijn buikje dat ik in toom moet houden tegen expansie. Tenslotte zijn zelfs culinaire verleidingen erg groot voor een single- buikje want een keertje niet koken maar chinees eten afhalen geeft zoveel “tijd”! 

En die kan ik dan spenderen aan iedereen die mij nauw aan het hart ligt. 

Of aan een goed boek …

Recente Reakties