De strijd van Che Guevara en Bambi
De strijd van Che Guevara en Bambi.
Neen, ik ben geen held.
Ik schrijf en sommigen noemen me “schrijver”. Maar ikzelf zie me niet zo. Ik registreer gewoon, reflecteer wat op me afkomt …
Ik citeer hiervoor Aster Berkhof, mijn geliefde Vlaamse schrijver:
“Schrijven is de meest comfortabele vorm van engagement, een luxueus alibi voor desertie ...”
Noem mij dus niet moedig, de termen “comfort engagement” en “luxe desertie” blijven aanwezig.
Che Guevare wel, die was moedig. Hij gaf veel op – zo niet alles – om zijn idealen na te streven. En hij bereikte die idealen ook. Want ook al was hij de gedoodverfde opvolger van Fidel Castro voor Cuba, hij liet dit alles achter om elders, onder andere in Congo, te gaan strijden voor de grote revolutie.
Maar ja, de geschiedenis heeft dit soort helden nu niet meer nodig, tenzij voor geprofileerde tattoo hier en daar getekend op een bovenarm of vrouwenborst …
Andere moed is er nodig voor jagers die op hertjes zoals Bambi jagen.
Hoewel … moed? … Dat claimen deze jagers ten onrechte in mijn ogen.
Zou er nog iemand geloven in het nut van de jacht? Zou er nog iemand geloven in de onschuld van de jagers bij de verspreiding van everzwijnen of damherten in onze bossen? Er zijn filmpjes op het internet te zien om deze schuld te bewijzen.
En daarom trof mij een krantenartikel over een jachtpartij op 17 december 2019.
Vijftig jagers namen eraan deel. Plaats: Drongengoed in Ursel, Oost-Vlaanderen. Dit bos is 750 hectaren groot en het grootste bos van deze provincie. En het doel van de jacht was het afknallen van 50 damherten, uit een kudde van 200.
A piece of cake, een makkie …
Vijftig dieren, vijftig jagers: heb je daar moed voor nodig? Ik denk het niet: jagers hebben geweren, damhertjes niet, ze kunnen alleen gaan lopen. En dat deden ze … voor hun leven.
Bovendien met resultaat want de jagers konden “slechts” 15 dieren doden. Een ruim onvoldoende voor de kundige jagers, zo las ik, zeer tot jolijt van de publieke opinie.
Wat nu? Experts van de universiteit werden erbij gehaald en deskundigen van de dienst bosbeheer. Bosbeheer gaf de opdracht voor deze slachting.
Ik leerde uit deze interviews dat damherten “exoten” zijn in deze bossen en dat deze dieren door de mens vanuit Klein Azië hierheen gehaald werden voor hun hoge aaibaarheidsgraad en meestal gehouden worden in grote tuinen. En hoe tam ze ook worden, soms “ontsnapt” en ééntje. En die groeperen zich dan in de Vlaamse bossen en met een redelijk groot libido beginnen ze dan aan het in standhouden van hun soort, terecht.
Resultaat: een kudde van ruim 200 stuks in het Drongengoedbos.
En die “exoten” eten alles wat wij niet willen dat ze eten in een bos, alles. En daarom moeten ze weg.
Maar daar kwamen dan de experts van de unief aan het woord. Volgens hen is 15 stuks wegknallen, zelfs 50 stuks, geen oplossing. Het duurt nauwelijks één seizoen en het aantal damherten is terug op peil. Het enige zinnige is alle dieren opruimen, hetzij door ze te doden – lees opeten – hetzij door ze te vangen en terug te brengen naar hun habitat van origine. Voor de eerste oplossing is weinig moed nodig, geweer tegen gewei, maar voor de tweede oplossing, de deportatie, is wel moed nodig, politieke moed, en daar is in dit landje een nijpend tekort aan.
In feite hebben de damherten gewonnen, met Bambi als vaandeldrager, aaibaarder dan ooit, maar ze hebben ervoor moeten lopen en 15 leden van de kudde legden het loodje. Bij de jagers: geen slachtoffers!
Een ander dieet voorstellen aan die dieren zou misschien ook wel helpen maar hoe krijg je een damhert uitgelegd van om bijvoorbeeld de bosanemoontjes gerust te laten? En zou dit hen verder helpen?
Jagers zijn wreed, zelfs in sprookjes. Tenslotte is de mama van Bambi al doodgeschoten voor de film goed en wel op gang komt. In “Sneeuwwitje” neemt de jager ook het hart van een geschoten hert mee om de boze stiefmoeder te bewijzen dat Sneeuwwitje dood is …
Dat doet me eraan denken dat ik mij ook moet gaan beschermen.
Ook ik eet niet wat de reguliere westerlingen verorberen. Ik eet geen brood, geen aardappelen, geen rijst, geen pasta, geen suiker, … dus ben ook ik – en allen die mijn dieet volgen – een gevaar voor de menselijke habitat.
Gevaar!
Laat me dan vlug ter verantwoording aanroepen dat mijn dieet zwaar inboet aan mijn levensstijl: ik zondig meer en meer tegen mijn eigen regels, sorry!
Alleen moed, misschien de moed der wanhoop, stuwt me voort door sombere periodes van vasten … elke maandag!
Niets vergeleken bij de moed van Che Guevara, niets.
Maar ik leef en Che niet: geëxecuteerd door de CIA.
Natuurlijk zal mijn profiel nooit bovenarmen of vrouwenborsten sieren, maar ik werk eraan. Met volle moed … het mag maar niks moet!!!
Groetjes vanuit mijn zieltje dat heel erg graag damhertjes ontmoet op mijn wandelingen ondanks hun status van “exoot”; vanuit mijn hartje dat vrolijk wordt als de publieke opinie die zich tegen de jacht om de sport keert; en vanuit mijn buikje dat door deze wetenschap alweer een stapje dichter naar het vegetarische leven neigt. Tenslotte: biggetjes, lammetjes, kalfjes … hebben ook een groot aaibaarheidsgehalte ondanks het ontbreken van een Disney film Hierover.
Of toch niet, er bestaat een film “Pig” over een biggetje met een hoger IQ dan de doorsnee jager …
Beste Zjiet-Zjoet- jes, één van de mooiste stukjes die ik van jou heb gelezen; allicht het mooiste, het intiemste, het eigenste menselijkste, … Egidius!!!! hartegroet hugo
Heel goed, ik wou bijna zeggen ‘gezegd’, geschreven. Ook ik stoor me aan het feit dat de mens zich niet kan neerleggen bij Gods orde en hoogmoedig zelf God te spelen.
Weer zo mooi 😂
Dank je Hugo. Zoveel lof, ik zou er dikke nek van kunnen krijgen.
Gaan we niet doen, maar het doet wel deugd om te lezen.
Knap. En weeral o zo waar. Waarom laten we moeder natuur niet gerust ? Dan zaten we nu niet met die gebakken peer van Corona (denk ik) 🥰
Beste Frans!
Dank je voor je diepe gedachten. Idd we spelen al te vaak voor God. Kijk naar Corona: we hebben de vleermuizen verbannen, vermoord en hun habitat uitgeroeid, dus muteren ze naar een makkelijker prooi: de mens! Neem ze het maar eens kwalijk! Honger migratie, dat zien we ook al tussen de volkeren!
Een goed verhaal, beste Frans, moet verteld worden, ook als je het neerschrijft. Dat is mijn drijfveer.
Tot spoedig als er weer wat vleermuizen gekweekt zijn en de re-migratie plaats vond!!!
Lieve Nelly
Wij hebben samen gezien hoe in China de “levende” markten werden opgezet. Ook bij die eenvoudige, beschermde boerenfamilies heb ik mijn ogen “verloren”.
Als we de “natuur” gerust willen laten, moeten we “anders gaan reizen”.
Als ex-politievrouw weet je zeker hoe moeilijk het is… : de waarden van vrijheid en democratie met de waarden van bescherming… Ik heb teveel gehoord van mijn vader politiecommissaris…
Alleen Chinafans zien dat niet. Of aanhangers van dictaturen…
Moeder Aarde kunnen we niet “gerust” laten omdat we zelf willen overleven. Wij zullen haar altijd storen. Hoe, is de vraag.
van harte
hugo
Lieve zus!
Dank je alweer voor je reactie.
Wat zou “zjoetjes” zijn zonder jou en Anna Simone!
Vrijgezel of niet: de vrouwen spelen een grote rol in mijn leven!
Aan Mieke Vanheukelom.
Sorry, maar mijn reageerders gebruiken mijn actie ruimte. Niet erg hoor, ik vind wel een plaatsje.
Fijn dat je reageert Mieke. Waar een fotoshoot van de Kattenbosser molen al niet goed voor is hé. Ik heb ondertussen ook de andere kant van deze molen getekend, voor de collectie!!!
Ik vind deze ook mooi hoor.
Dank je voor je reactie.
Wie zijn eigenlijk de exoten, zij die er al waren of zij die hun plaats met geweld hebben opgeëist?
Ja Frans, dubbel gevoel hierbij.
Wij mensen importeren dieren/plantensoorten voor de winst meestal. Zo ook met de damherten. Ze zijn hier niet thuis maar werden “stiekem” losgelaten voor de jacht. Idem dito met de everzwijnen!
En nu wordt er gewettigd op gejaagd. Au nom de quelle Allah?
David tegen Goliath. Of anders gezegd: het weerloze hertje tegen de angstaanjagende jager. Run Forest … Run! Maar het vinnig, frivole diertje zegeviert in deze strijd. De aanvallen zijn afgeweerd. Ik heb dat artikel ook gelezen. Wreed is het om te lezen dat dit MOET om de overpopulatie in te dijken. Je standpunt klopt helemaal. We kunnen ze ook vangen en daarna terug sturen naar land van herkomst. Maar dat gaat waarschijnlijk meer kosten dan 10 gr lood. Politiek is dit een regelrechte aanslag op de rechten van het dier. Maar ook hier hebben wij, als Belgen, weinig over te zeggen. In ons politiek correct landje. Maar Dikwijls worden deze dieren gekocht om hun schoonheid. De mensen die er dan ook voor zorgen dat ze een goed leven hebben binnen hun omheining en ze goed verzorgen en behandelen. Het lokt ook een beetje volk. Als je dieren wil, moet je er maar voor zorgen. Met alles. Maar als ze het beu zijn en ze kunnen er nergens met terecht…. Loslaten in de natuur , liefst zo ver mogelijk. En ja, dan komt hun overlevingsinstinct naar boven en planten ze zich voorts. Bij ons in de Nete is door een buurjongen die erg geïnteresseerd is in de natuur en zijn beestjes, een Amerikaanse stierkikker opgemerkt. Hoe deze hier is terecht gekomen weet ik niet. Wel is het een feit dat deze exoot onze lokale fauna en flora aantast en onze eigenste kikker opeet omdat deze dikkopjes een pak groter zijn dan hun kleinere inheemse soortgenoten. Dus is natuurpunt begonnen met deze kikkersoort te vangen en te vernietigen. Om onze lokale verspringers te redden. Dan kan ik dan ook weer begrijpen. Maar hoe komt zo een exotische soort hier nu terecht? That’s the question. Degene die daar verantwoordelijk voor is, is bij mij de schuldige. Dit staat natuurlijk los van de damherten maar de insteek blijft dezelfde. Terug naar de hertjes. Ze kunnen ook gevangen worden en in een soort van reservaat geplaatst worden waar ze samen een gerust leven hebben. Dat is dan gecontroleerd aan banden leggen zoals ze zeggen. Maar dan zal de overheid hieraan (financieel) mee moeten helpen. So be it!
En dan de Ché. Geval apart. Strijder, krijger, Commandante. Ernesto met de voornaam. De vriend voor velen, El Che. Veel voorstanders, fans ook. Man die vocht voor zen idealen. Maar ook verantwoordelijk voor vele doden. Vooral van informanten, deserteurs en spionnen in het revolutionaire leger. Dus was hij een held? Of een schurk? De meningen zijn verdeeld. In Cuba een held, in Bolivië een schurk. Maar ieder zijn eigen mening. Strijden kon hij, Zonder twijfel.
Maar wat nu nog met de damherten? We bespreken het nog, bijeen partijtje schaak! Dank u wel!