BOMEN

In mijn leven hebben bomen een tamelijk belangrijke rol gespeeld. Als kind klommen we er in voor het roven van vogelnesten bijvoorbeeld, of klauterden we op stapels populieren die waren gekapt en gestapeld voor transport.

Onze fantasie was eindeloos: kathedralen, zeilschepen op de wereldzeeën …

Bomen. 

We wisten dat het hout dat vader als timmerman gebruikte eigenlijk van bomen kwam, dus ook het brandhout waarmee de kachel werd aangemaakt in huis. 

In de zestiger en zeventiger jaren kregen we dan het fenomeen van de open haarden. Steeds meer werd hout gebruikt om de woningen een fijne bijverwarming te geven. 

Gezellig toch, zo rond de kersttijd of op koude winteravonden, want die waren er toen nog.

Zelf heb ik nog een hout “cassette” gehad, een kachel in het gat van de open haard met veel glas en een ventilatie systeem voor een groot rendement.

Dan kwam de vervuiling aan de orde, dus hout werd vervangen door een gashaard met gele vlammetjes die langs kunststammetjes likken.

Voor de “échte” die-hards: pelletkachels !!! Weinig rook, weinig verbruik, weinig asafval. Wel duur, en toch niet zo mooi om naar te kijken.

Hoe we het hout ook verbranden, de huisvrouwen blijven klagen over stof … Op hoeveel plaatsen zouden de haarden en kachels niet koud blijven omwille van het stof? 

Over kampvuren, vuurkorven en barbecues is een ander hoofdstuk te schrijven, maar dat gebeurt buiten, dus … vrouwvriendelijker!

En nu hebben de politici ook daar winst geroken, dus gaan er meer en meer stemmen op om op het verbranden van hout ook belastingen te gaan heffen …

Hoe verzinnen ze het? 

Iemand zei me dat de politiek binnenkort onze neusgaten gaat laten opmeten, om te berekenen hoeveel lucht we inademen, voor een nieuwe taks: luchttaks !!!

Zal dat het volgende zijn?

Laten we hopen dat ze wat opschieten met de opwarming van de aarde, dan hebben we straks geen verwarming meer nodig. Donald van de USA is goed bezig dus !!!

Nu hebben twee kineasten vorig jaar een film gemaakt: “Intelligent Trees”!

Julia Dordel en Guido Tölke hebben met hun film zeker rimpels gemaakt in het vijveroppervlak van de natuurbewustwording, toch bij mij.

Ik zag die film onlangs met een stel goede vrienden en we waren het er allemaal over eens: wonderbaarlijk !

Immers, in de film wordt onomstotelijk bewezen dat bomen intelligente wezens zijn, mét gevoelens als vreugde, pijn, kameraadschap, liefde, bezorgdheid … 

Meer nog: de bomen praten met elkaar, ze zingen, maken muziek, verzorgen hun kleintjes, treuren bij het verlies van een buurboom, …

Echt waar: alles wetenschappelijk en proefondervindelijk bewezen, door wetenschappers als Peter Wohllebenen Suzanna Simond.

Ook de film “Les Trésors cachés des Plantes” werd getoond, zo mogelijk nog pakkender en meer wetenschappelijk ondersteund. De getuigenissen, mét bewijzen, van wetenschappers François Bouteau, Laure Charrin, Michel Duhamel en Henk Kieft. De film dateert reeds van maart 2018.

Deze filmische getuigenissen kun je opzoeken, moet je eens doen.

Maar wees ervan overtuigd dat je je dan net zo schuldig zult voelen als ik nu.

Een vriendin durfde de dag na de voorstelling bij haar ochtendwandeling in het bos de paadjes niet meer verlaten. 

Intelligentie van de bomen, weet je wel.

Ik herken het ook: je voelt je nu bekeken in het bos en aangezien we nooit goed bezig waren met onze bomen: ze kijken met verwijten in hun blik !!!

Misschien roepen ze ons wel scheldnamen na, maar zijn wij nog te dom om ze te horen en te begrijpen.

Eén van de items die ik nooit zal vergeten is het feit dat bomen ook anesthesie kunnen ondergaan, net als wij vóór een operatie bijvoorbeeld. Of zoals de schapen bij het offerfeest i.v.m. verdoofd slachten. Zouden we deze weg moeten opgaan voor het vellen van bomen? Nu doen we maar wat aan met kettingzagen en monstermachines. Onze bomen zouden wel eens een burn-out van deze vernielingen kunnen oplopen … misschien komen daar die vele onverklaarbare bosbranden van…

Ik voel me schuldig, voor een leven vol verspilling van hout, dus van bomen …

Door de film weet ik ook dat we heel veel kunnen leren van de bomen, want zij leven in volstrekte harmonie: ze helpen hun buurman-boom als die het moeilijk heeft, eerlijk, ongeacht of het een soortgenoot is of één van een ander ras …

Zeg nu zelf: daar kunnen wij nog wat van leren !

Hun communicatie verloopt via schimmeldraden onder de grond, mijlenver en allemaal met elkaar verbonden. Dus www, het world wide web, waar wij nu zo gebruik van maken, bestaat al eeuwen, de zelfde letters www, het wood wide web !!!

Ja, voor ons mensen is deze film een lesje in nederigheid, hoor.

We verknallen onze planeet nog efficiënter dan we altijd hebben geweten !

Tenminste IK voel me nu erg schuldig, zo erg zelfs dat ik geen stapel brandhout meer kan zien zonder tranen in mijn ogen te krijgen. Een plank of lat krijg ik nog met moeite doorgezaagd. Houten klompen voelen aan als doodskisten …

Boswachters en houthakkers bekijk ik alleen nog als misdadigers !

Maar ik heb excuses voor mijn gedrag in het verleden hoor, want wie mijn verhaaltjes al langer leest weet dat ik er al over heb geschreven hoe ik dacht dat de bomen pijn hebben door een schulp, een inkeping die weggehakt wordt om hun doodvonnis te tekenen of door het inslaan van nietjes en krammen voor omheiningen, wegwijzers voor wandeltochten …

Ashley en Steven, twee jonge mede wandelaars van vele vele jaren geleden, zijn mijn getuigen: ik riep toen reeds “AUW” als één van de kinderen zo maar een tak of twijgje van een boom of struik brak …

Zoals Elvis zong: “Cause I don’t have a wooden heart!”

Groetjes vanuit een zieltje dat treurt bij het aanschouwen van het vernielen van onze bossen en hoopt dat we lessen leren van onze bomen, vanuit een hartje dat blij is dat er nog mensen bestaan die dit onderzoeken, dit bewijzen en aan de wereld tonen en vanuit een buikje dat zich geen zorgen moet maken: ik heb nog een voorraadje zoutHOUTthee …