Valentijn

Ik zou hier een verhaaltje over “Valentijnsdag” willen schrijven.

Maar gaat dat zomaar?

Wie ben ik om over de hoogdag van de liefde te schrijven?

Ik begrijp er trouwens ook niets van. Waarom is er één bepaalde dag in het jaar nodig om iemand waarvan je oprecht houdt te verwennen?

Commercie!

En natuurlijk weer overgewaaid vanuit de US, net als de kerstman, Halloween…

Naar wie zouden de opbrengsten van die merchandising gaan? Naar de “Heiligen” zelf? Ik denk het niet.

Naar hun werkgevers, de Religie, de Kerken?

Ook dat denk ik niet.

Naar China vermoedelijk, of toch veel ervan! Zeker weten.

En wij, Westerlingen, laten ons dan vangen. Bloemen, snoepgoed, lingerie, etentjes, citytrips, … en allemaal plots ruim 50% duurder dan een week ervoor of een week erna.

Raar. We maken eerst anderen rijk om een teken van liefde te geven aan onze geliefden. Lynn Anderson had destijds al een hit met dit gegeven:

I can promise you things like big diamond rings, but if that’s what it takes
to hold you I just as soon let you go…
🎶

(Vrij vertaald: als ik geschenken nodig heb om jou liefde te winnen, dan laat ik je liever gaan…)

En toch … Sint Valentijn.

Sint Valentijn was, volgens mijn bronnen, een martelaar/priester in de derde eeuw na Christus die door de Christenvervolging van de Romeinse keizer Claudius II jammerlijk gedécapiteerd aan zijn einde kwam.

En waarom dan wel? Omdat hij verliefde christenmeisjes trouwde met verliefde heidense soldaten van de keizer en dat mocht niet.

Getrouwde soldaten waren niet zo goed op het slagveld…

En dat is nu nog steeds zo: liever vrijgezellen in de legers van de wereld!

Maar Valentinus trouwde hen toch! Omdat hij vond dat de liefde doorweegt op de wetten van de keizer. En daarom, verloor hij zijn hoofd op 14 februari.

En dat vieren wij met bloemen, kaartjes, lingerie …

Wie ben ik om hier kritiek op te geven? Zal ik er het hoofd bij verliezen?

Ik, die alléén door de herfst van mijn leven stap. Maar niet zonder liefde, hoor!

Toch zijn dagen als deze Valentijnsdag dikwijls pijnlijk voor eenzame mensen… en daar ken ik er wel een paar van!

Een dierbare vriendin stuurde me onlangs een mooi liedje door. Een parel!

Luister eens naar “The road ahead is empty!” Van de groep “City to City”.

Ontroerend mooi, tranen… De weg voor ons is leeg …”!

En kunnen of willen we daar wat aan doen? Geen evidente vraag!

Valentijnsdag… Voor wie? Voor wat?

Laat me hier niet preken in de woestijn of in het Latijn zeggen “Canere Surdo”!(zingen voor een dove).

Valentijnsdag valt dit jaar op een maandag, één dag na het verschijnen van dit tekstje.

Jammer! Ik had het graag op donderdag gehad want dan heb ik een date, een rendez-vous, een afspraakje… en nog wel met een héél mooi en héél lief meisje.

Trouwens, als het weer en de agenda’s het toelaten hebben wij elke donderdagmorgen een date.

Haar naam? Zabel, de lieve viervoeter van mijn BBBV die ik elke donderdag mag lenen om een lange wandeling te maken en te dromen… samen in woordeloze conversaties.

Ze loopt steeds voor mij … dus geen “empty roads ahead” als zij erbij is!!!

Héérlijk!

Groetjes vanuit mijn zieltje dat weet dat “amor omnia vincit”, de liefde alles overwint;

vanuit mijn hartje dat stilaan wel went aan de lege weg voor mij maar ik probeer om die leegte zo mooi mogelijk in te vullen

en vanuit mijn buikje dat wel wat protesteert bij het herlezen van deze tekst omdat  taartjes en pralines vergeten werden als Valentijn geschenkjes. Niet erg, ik ga mezelf wel verwennen.

Dictum Sapienti Sat Est!!!

Een goede verstaander heeft maar één woord nodig.

Recente Reakties